'Het maakt niet uit wat er in het
leven gebeurt, ik kom altijd
harder terug'
'Gewoon. Geen zin in. Rouwen is
lastig, het komt zo onverwachts.
Dat je denkt: ik ben eroverheen, en
dan rijd je langs een tankstation,
twijfel je of je een Snickers moet
kopen, koop je die niet, en dan zit
je te huilen in de auto. Die stomme
Snickers was misschien de aanlei
ding maar je jankt omdat je aan het
rouwen bent. Sommige mensen
zeggen dat ik een getroebleerde
relatie met mijn vader had. We
zagen elkaar weinig, en dan ver-
wachten ze dat het verdriet meevalt. Maar het
is nog steeds mijn vader. Ik kan huilen om kin
deren die ik niet ken - dus ook om mijn vader.'
Je kunt huilen om kinderen die je niet kent?
'Via de school van mijn dochtertje ken ik een
kindje dat wordt geslagen door zijn vader
omdat hij geen goede cijfers haalt. Daar ga ik
al. Tranen. Dat vind ik zó erg. Ik kan sowieso
om kinderen huilen. Funniest home videos
met kinderen die van een schommel vallen
- vind ik echt niet grappig. Ik vind kinderen
zo puur. Ook tieners. Ik zei laatst tegen een
paar pubermeisjes: mensen weten niet hoe
zwaar jullie het hebben. Met al die sociale-
mediafilters, schoonheidsidealen,
en iedereen vraagt maar wat je
worden wil. Jullie ondervinden
zoveel drük.'
'Maar ik heb ook make-uploze
dagen. Mensen herkennen me dan
niet, dan horen ze me praten en
zeggen ze dat ik op die ene come
dian lijk. Als ik dan zeg dat ik die
comedian ben, zeggen zij: niet!
Hahaha, oké joh, wat jij wil.
Zeg, hoelang duurt dit interview
nog? Ik ben moe.'
Nog twee vragen.
'Je gaat vast vragen: wat inspireert
jou?'
Fout.
'Hahahahahahaha.' Ze loopt weg
- rent naar de muur, plakt zichzelf
ertegenaan. 'Als je die vraag had
gesteld, had ik zó gelachen. Oké.
Nu weer even serieus, Soun.'
Je bent niet meer bang voor het
podium en spinnen en durft auto
te rijden. Is er nog een angst over?
'Ik ben niet bang dat ik word verla
ten, of voor mijn eigen dood, maar
dat mensen om me heen doodgaan.
De dood is zo definitief. Je kan
niet bellen: kom effe terug uit de
dood.' Weer zo'n lachbui. 'Soms
zeg ik dingen, dan denk ik: wat
voor zinnen komen er eigenlijk uit
mijn bek? Oké, nog één vraag. Dit
zou een dom einde zijn.'
'Niet de hele tijd, maar ik kan wel
zeggen: als tiener had ik niet durven
dromen dat ik ooit zo gelukkig zou
zijn. Ik ben senang met mezelf,
heb alles waarvan ik heb gedroomd,
mijn moeder leeft, mijn dochter
doet het goed, ik ben happy in
mijn huwelijk, Daniël en ik hebben
nooit ruzie. Ik heb lieve, loyale
vrienden. Ik kan pinnen wanneer
ik wil. Ik ben gewoon de comeback
kid. Het maakt niet uit wat er in
het leven gebeurt, ik kom altijd
harder terug. Ondanks die zwakke
lelijke knie. Maar daar zit nu een
filler in. Ook opgelost.'
18
Waarom niet?
Voel jij die druk ook? Moet jij
mooi zijn? Je staat altijd goed in
de make-up op foto's.
Ben je gelukkig?
