Mensen vragen de hele
ijd wanneer de tweede
komt. Geen idee, het is
geen fiets'
Ij
me leeg, verdrietig. Er Is letterlijk Iets weg uit
je lijf. Dat voelde eenzaam. Een eenzaamheid
die ik nog nooit had gevoeld.'
Een grijns: 'Zo raar, ik ben zo open ineens.'
Dan: 'Het is, denk ik... ik voelde al liefde voor
dat vruchtje. En als dat ineens weg is, weet
je niet wat je met die liefde moet. De enige
manier om over die eenzaamheid heen te
komen was zwanger raken. Heel gek, toen
was het weg. Nu maak ik er grappen over.
En nee: ik ga niet zeggen welke grap. Moet
je maar naar mijn show komen.'
Grappen maken over een miskraam?
'De dingen of mensen waar je grappen over
maakt, neem je serieus. Ik had eens een op
treden met een zwaar gehandicapte vrouw
in het publiek, ze lag op een bed en kon via
een achteruitkijkspiegel het podium zien. Ik
ging naar haar toe en zei: nou, dat wil ik ook
wel: naar het theater, een beetje liggen, een
beetje lachen. Ze ging helemaal kapót van het
lachen. Hoorde ik haar zuurstoftank ratelen,
maakte ik daar ook een grap over. Ze vertelde
dat mensen haar altijd negeren omdat ze het
ongemakkelijk vinden. Door grappen te
maken, geef je aan dat je mensen ziét.'
WRIJVEND OVER HAAR KNIE: 'Blessure.
Chronisch. Daarom loop ik een beetje raar,
is je dat niet opgevallen? Heeft niet alleen
maar met die X-benen van me te maken.'
Ze vertelt over een waterscooterongeluk in
Marokko. Het had haar dood kunnen zijn,
en vraag haar niet wie er dan ook op een
waterscooter gaat zitten, want ze vond het
leuk - de snelheid, de wind in haar haren.
Afijn, achttien was ze, een jochie voer op haar
af en wilde haar raken, hij dacht dat ze iemand
anders was. 'Hij knalde tegen mijn been en bil,
ik vloog door de lucht, ben door omstanders
uit het water gevist. In het ziekenhuis zeiden
ze dat ik mazzel had, een paar millimeter naar
links en ik was verlamd geraakt. Nu is het alleen
die knie, het kraakbeen is naar de filistijnen.
Ze hebben er laatst nog een spuit in gezet:
hyaluronzuur, een soort filler. Na dat ongeluk
met die waterscooter. Elk jaar kwam er een
nieuwe angst bij. Podiumangst, rijangst, bang
voor spinnen. Echt niet normaal joh. Ik kon
fobieënbingo doen. Een psycholoog hielp, en
ook meedoen aan Wie is de Mol? en Expeditie
Robinson. Slapen op een onbewoond eiland
tussen de ratten en zandvlooien terwijl je gezin
duizenden kilometers ver weg is. Ik ging er
gewoon doorheen. Ik gaf niet op. Ik was bang,
en toch was ik er.'»
MEZZA 15
