Jan Rot
De corona hakt erin, maar dankzij de booster-
prik is de olifant op mijn rug na drie dagen weg en kom ik
niet op mijn buik in het ziekenhuis. Vanwege de quaran
taine mag ik daar sowieso niet heen en gaat de nieuwe
scanbespreking telefonisch.
De oncoloog gebruikt haar zachtste stem, maar heeft hard
nieuws. Alle uitzaaiingen zijn gegroeid, de milde pillenkuur
is geen optie meer.
Er loopt een traan langs mijn wang, en nog een. Had zo
gehoopt op een beetje mazzel. Maar oké. Dan gaan we aan
de zware. Met infuus.
'Zullen we nog even de mogelijke bijwerkingen door
lopen?' vraagt ze, maar daar heb ik geen zin in. 'We
merken het wel.' Alles staat in de rode klapper die we
ooit meekregen.
'Het is heel goed dat je het nu doet,' vindt Daan als ik heb
opgehangen, 'en ook heel goed dat je het niet meteen hebt
gedaan. Het waren toch prachtige maanden met alle
optredens, Matthijsgaat door...' Ik knik en pak mijn
mobieltje. Zeg alle aanvragen van de media af. Optredens
zijn al weggevallen. Een lege agenda. Rust.
'Misschien moet je ook je column voor volgende week al
schrijven,' oppert Daan, 'daar heb je straks de kracht niet
voor misschien.'
Nee, die vervalt. Ik heb Mezza een lang kerstverhaal
o beloofd, over mijn psychose afgelopen mei, iets waar ik
nog niks over naar buiten heb gebracht.
o 'Och, Jezus...' zucht Daan, die niet graag wordt herinnerd
aan het beeld van haar uitgemergelde man, die met grote
staarogen ineens een draai aan het evangelie gaf.
Ik glimlach haar toe. 'Ik laat het je eerst lezen.'
Maar als ik met mijn computer lekker op bed zit, de rug
leuning hoog, zak ik in. Altijd maar werken. Wanneer
doe je iets voor Daan? Hoe lang vraagt ze al niet om
een lijst met wachtwoorden, pincodes, hoe mijn stichting
werkt, waar de hypotheek zit... Laat ik eens een beginnetje
maken met afscheid nemen. Ik haal mijn privé-ASN-
rekening leeg en maak het over op onze gezamenlijke
giro. Ik beëindig mijn lidmaatschap van vakbond Pop
auteurs. Op de site van de PvdA kan je geen eigen uitleg
geven voor opzegging, dus kies ik voor 'persoonlijke
redenen'. Bij de Partij voor de Dieren kan het wel. 'Ik ga
binnenkort dood. Vaak en met liefde op jullie gestemd.
Sterkte met de strijd!' Vorige maand kreeg ik nog een
oorkonde van ze op geschept papier. Lieverds.
NS-business card-abonnement? Parkmobile? Hou nog
maar even. Opslagruimte Dropbox maakt het vrijwel
onmogelijk om te downgraden. Als ik het eindelijk heb
gevonden, moet ik nog zes keer doorklikken dat ik hun
Plus-abonnement echt niet meer wil. Fokkers.
Ha. Lidmaatschap Feudia.com. Ooit mijn vaste adres
voor Wordfeud, lang niet meer geweest. Ik log in en word
vervuld van weemoed. 1343 potjes gespeeld waarvan
857 gewonnen. Veertig toernooien op naam gezet. Met
een grijns schrijf ik me in voor het grote kersttoernooi
met 256 deelnemers. Mijn chemobrein zal weinig helpen,
maar dit kerstkind mag niet ontbreken. Afscheid nemen?
Tot volgend jaar!
Muzikant Jan Rot (63) is getrouwd met Daan (46). Ze hebben vier kinderen: dochters Elvis (19) en Maantje Piet (10)
en zoons Rover (16) en Wolf (13). In juli hoorde hij dat hij ongeneeslijk ziek is.
46
