IfvDc Liefde
'DAAR
STOND IK,
ZONDER
DAT GRAF'
'Anderhalf jaar na mijn scheiding ging ik
op Tinder op zoek naar een nieuwe liefde. Al
snel had ik een match met Erik, een man met
mooie krullen. Hij kwam intelligent over,
niet materialistisch, had eenzelfde kijk op de
wereld als ik. Op onze eerst date gingen we
wandelen. We praatten meteen gemakkelijk,
ook over monogamie. Daarin geloofden we
geen van beiden. Wel verstonden we er iets
anders onder: ik geloof niet in het bestaan
van één partner met wie je je hele leven
gelukkig bent, voor Erik betekent monogamie
dat hij meerdere partners tegelijk kan hebben
en zich niet wil binden.
Op de derde date zoenden we, op de vierde
hadden we wilde seks bij mij thuis. Geweldig
was dat - al jaren was het op dat vlak een
tamme bedoening. Eind vijftig was ik, maar
met Erik had ik seks als een twintigjarige.
Vanaf toen zagen we elkaar bijna elke maan
dag. Om de beurt kookten we en na het eten
gingen we naar de slaapkamer. Ondertussen
tinderde hij door. Ik vroeg daar niet naar, ik
had niet het idee dat er echt anderen waren.
Ons contact voelde als een mooie vriendschap
waarin we van alles met elkaar bespraken:
werk, familie, politiek, we deelden onze
zielenroerselen. Alles was er, die ene avond
in de week.
Maar bij elkaar slapen deden we nooit. Na
onze eerste keer was ik verbaasd dat hij naar
huis ging. Hij wilde geen deel worden van
mijn leven, dat zou maar verwachtingen
Iris (59) vond het
heerlijk met haar
minnaar. Tot ze meer
wilde dan samen
koken,seksen en
daarna in je eentje
naar huis. 'Ik wil een
man die er is als ik
hem nodig heb.
scheppen, dacht hij. Na een maand of
drie begon ik een gesprek: waar gaat
dit naartoe? Zit er meer in, willen we
dat ook? Toen hij antwoordde: 'het
is toch mooi zoals het is', was dat
voor mij oké. Ik was niet verliefd,
ik laafde me aan onze mooie gesprekken en
goede seks. Ik had dat jaren ontbeerd.
Tot iemand in mijn familie ernstig ziek werd.
Ineens stond mijn hoofd niet meer naar de
ontmoetingen met Erik, ik was alleen bezig
met het verdriet van mezelf en mijn familie.
Ik vertelde hem over mijn verdriet, maar
gaf me er niet aan over in zijn bijzijn, mijn
emoties waren te groot voor wat wij met elkaar
hadden. We seksten ook, want dat hoorde bij
ons, maar het was totaal onbelangrijk voor me
geworden.
En toen was er de begrafenis. Daar stond ik
dan, alleen, aan dat graf. Iedereen had iemand
naast zich, behalve ik, want de uitvaart was
in besloten kring. Ik voelde me zo eenzaam.
Daar realiseerde ik me: dat met Erik, dat
brengt me niks. Zes weken later hebben we
nog één keer samen gegeten, daarna ben ik
naar huis gegaan.
Laatst zat ik met vrienden op een terras toen
ik zijn stem herkende. Hij liep langs met een
vriend. 'Hé, hoi! Hoe is het?' Meer was het
niet, maar we lachten en straalden. Daarmee
was meteen duidelijk dat geen van ons twee
spijt had, wrok voelde of teleurstelling. Alles
was goed. Ik zou best opnieuw, desnoods met
Erik, zo'n affaire kunnen aangaan, het heeft
mij niks slechts gebracht, maar de kans dat ik
die echte liefdespartner vind wordt dan nog
kleiner. En dat is toch wat ik wil: een man die
er is op momenten dat ik hem nodig heb.'
MEZZA 45
:v-^
De echte naam van Iris
is bij de redactie bekend.
Wil je ook praten over je
relatie? Mail dan naar
mezza@dpgmedia.nl
LU
I
cc
I
co
LU
