'Ik vraag me nog weleens af waar ik dat geluk aan heb
verdiend. Het was in elk geval geen route die vooraf vast
lag. Cruciaal was het moment waarop ik als achttienjarige
van het gymnasium kwam en koos voor een tussenjaar.
Ik wilde gaan studeren en twijfelde tussen medicijnen
of psychologie. Toen besloot ik zingen een jaar de kans
te geven. Het was een hobby, ik zong in een bandje. Ik
trad op in Club Dauphine in Amsterdam en werd daar
gescout voor The Voice. Daarna is het een beetje uit de
hand gelopen.'
'Bij de winst hoort een contract met een label, ik kreeg
een manager, een boeker, een tourmanager. Dat bleken
op dat moment voor mij de juiste mensen en hoewel ik
best eigenwijs kan zijn, luisterde ik naar ze. Daarnaast
was ik vastberaden. Ik wilde per se niet vergeten worden
en besefte dat ik daarvoor hard moest werken. Ik had niet
langer 2 miljoen mensen per week die naar me keken en
luisterden, dus pakte ik elk interview, filmpje of wat dan
ook aan om maar mijn koppie te laten zien. Desnoods
sloeg ik mijn nachtrust over. Muzikaal heb ik een eigen
identiteit ontwikkeld, ook omdat ik mijn eigen teksten
ben gaan schrijven. Daarvoor zong ik soms over dingen
waarin ik me nog niet kon verplaatsen.'
Maan en haar drie jaar jongere broer Storm groeiden
op in Bergen, waar haar ouders nog altijd wonen. Beide
kinderen verkasten naar Amsterdam. Maan is vrijgezel,
had tussen haar 21ste en 23ste haar eerste relatie, met dj
Tony Junior. Die liefde bezong ze in Zo kan het dus ook,
waarna de breuk ook in een lied werd omgezet: Zo kan
het dus ook Part 2.
Sinds een half jaar deelt ze een huis met Luna, een van
haar hartsvriendinnen. 'Dat wilde ik zo graag, nog eens
samenwonen met een vriendinnetje voordat we allemaal
gesetteld zijn. Ik leef nu min of meer het studentenleven
dat ik nooit heb gehad.'
'Niet altijd, al valt het in Amsterdam mee; ik word in de
supermarkt vrijwel nooit aangesproken. Ik voel me vrij
om in mijn joggingpak met vet haar en pukkels naar
buiten te gaan. Gewoon met de fiets of de metro.'
'Nou, precies dat wil ik voorkomen. Daarom leef ik ook
liever als student dan als een ster. Ik hoop heel erg met
beide benen op de grond te blijven. Met mensen om me
heen die het me zeggen als ik mocht opstijgen.'
'Ik ben me er in elk geval van bewust, terwijl ik niet alle
controle heb. Als ik ergens te gast ben, word ik al snel op
handen gedragen. Iemand draagt mijn tas, er wordt eten
en drinken voor me gehaald zonder dat ik daarom vraag.
Ik wil niet dat zulke dingen doorsijpelen in mijn privéleven,
dat ik sterallures krijg.'
'Mijn voordeel is dat ik het anderen graag naar de zin
maak. Soms op het irritante af. Dan zegt een van mijn
vriendinnen: kom op Moon - mijn koosnaampje - bemoei
je even met jezelf. Maar ja, ik word gewoon heel blij als het
veel publiek, zei ik tegen mama: dat wil ik ook. Ik was op
mijn derde, vierde al aan het entertainen. Mama had daar
voor een speciaal jurkje voor mij gemaakt, ik pakte haar
veel te grote hakken uit de kast en zocht iets dat op een
microfoon leek. Papa hield van filmen, dus hij pakte de
camera en dan leefde ik helemaal op. Zangeres worden
was mijn droom, al wist ik als iets ouder meisje heus wel
dat dat waarschijnlijk niet ging gebeuren. Net als meisjes
die prinses willen worden, dat lukt in de meeste gevallen
ook niet.'
Waarom lukte het jou dan wel?
Van de meeste winnaars van The Voice horen we nooit
meer iets. Hoe voorkwam jij dat je kopje-onder ging?
Kan dat nog als je zo bekend bent?
Toch lijkt het me lastig als jonge twintiger, als het altijd al
snel om jou draait.
Zit dat risico erin?
Hoe voorkom je dat?
30
