'We hadden net een relatie.
Ik zei: geen zorgen, ik doe
niet aan de overgang'
tend hard. In de avonduren gaf ik
presentaties, schnabbelde wat bij,
alles om meer vlieguren te maken
in het vak. Ik leerde praten door
de microfoon. Ik redeneerde: nu
hebben ze nog vaste schooltijden,
dezelfde vriendjes, veel structuur.
Toen ze op de middelbare school
zaten, was ik vaker thuis. Nu moet
ik erbij blijven, dacht ik.'
INMIDDELS ZIT Caroline Tensen
35 jaar in het vak en is ze dit najaar
met twee grote producties op tele
visie: de documentaire Het verboden woord
en het RTL-programma De reis van je genen,
waarin mensen dankzij dna-technieken
worden herenigd met een familielid. Tot
haar vreugde ziet ze dat veel generatiegenoten
nog gewild en actief zijn op tv. Drie keer per
jaar spreekt ze af met collega-vriendinnen
Karin Bloemen, Anita Witzier, Irene Moors,
Astrid Joosten en Angela Groothuizen. Irene
is de datumprikker, Astrid bepaalt waar ze
gaan eten. 'Het moet een locatie zijn waar
we vrijuit kunnen praten, want je begrijpt:
het valt al stil als wij binnenkomen.'
Dik tien jaar geleden is dit meisjesdiner
('we voelen ons nog meisjes')
ontstaan. De zes hadden een
fotoshoot van Margriet waarvan
ze allemaal een keer gasthoofd-
redacteur zijn geweest. 'We
hadden zoveel te bespreken dat
we amper tijd voor de foto had
den.' Tijdens de etentjes blijft
niets onbesproken. 'We praten
over mannen, de overgang, bazen,
carrières, salarissen, visagisten.
De laatste keer dat we met elkaar
aten, vertelde Astrid dat ze een
nieuw contract heeft van drie jaar.
Zij is ons voorbeeld, want de zestig
al gepasseerd. Zie je, het kan.'
Spookt dat dreigende einde van
je carrière nog wel door je hoofd?
'Vooral op rustige momenten. Ik
kan alleen ontspannen als ik weet
dat er weer een drukke periode
aankomt. Ik ben wel blij dat we in
deze tijd leven. Vroeger was je op
je 57ste oud. Maar zie: we zijn er
allemaal nog.'
MEZZA 17
