'Als ik mijn werk had laten
vallen, was ik nergens meer
geweest. Het was mijn houvast'
5
s
Niet doen, voelt niet
goed. Dat is haar eerste
gedachte als ze het
Indiase dorpje Pali-Bali
binnenrijden. Caroline
Tensen zit in een open jeep, in een
wit pak dat haar kleding moet
beschermen tegen wat komen
gaat. In het dorp wordt Holi-Paghwa
gevierd, een hindoestaans lente
feest waarbij de overwinning van
het goede op het kwaad uitbundig
wordt gevierd met wild gedans en
een soort sneeuwballengevecht,
maar dan met kleurpoeder. Ze ziet
kinderen met plastic flesjes op
zich afrennen. Er zit verf in. Hard-
roze. Hardblauw. Hardgeel. 'Ik wil
terug, Ernst, ik móet terug,' zegt ze
tegen haar man. Te laat. Er komt
knalroze verf in haar poreuze,
geblondeerde haar.
Eenmaal terug in een van de mooi
ste hotels van de wereld, een paleis
in Jodhpur, staat ze huilend onder
de douche. Normaal gesproken was
ze uit de jeep gesprongen, had ze
de kinderen zelf bekogeld. Nu wast
ze voor de tiende keer haar haren
en huilt alsof de wereld vergaat.
Als ze even later haar favoriete
korte broek wil aantrekken, zo'n
wijd boyfriend-model, krijgt ze
hem niet over haar bovenbenen.
'Toen was het klaar. Ik was dik,
had knalroze haar en wist zeker
dat iedereen in India naar mij
keek. Ik kon niet meer relativeren.'
De presentatrice noemt dit moment,
vijf jaar geleden, haar absolute
dieptepunt. Ze zit in de overgang,
maar heeft dat niet door. Ze denkt
dat die fase gepaard gaat met
opvliegers en nachtzweten. Net als
bij oververhitte vriendinnen die
zich met wapperende handen koelte toewuiven.
Tegen Ernst-Jan Smids, de reclameman met
wie ze in 2014 trouwde, maakt ze er in het
begin van hun relatie nog grapjes over: geen
zorgen, ik doe niet aan de overgang. Ze trekt
haar wenkbrauwen veelbetekenend op. 'Grote
mond hè?'
De tv-maker krijgt andere klachten. Ze wordt
geleidelijk zwaarder. Gek voor iemand die
exact weet wat ze kan eten en hoe vaak ze moet
sporten om op gewicht te blijven. Thuis staat
ze elke dag op de weegschaal in de badkamer,
een ritueel dat ze al drie decennia uitvoert. Bij
67,5 kilo op de display is ze in haar element.
Begin 2016 voelt ze zich 'dik en wiebelig'. Ze
moet op de raarste momenten huilen. Als ze
's ochtends haar chihuahua Puck uitlaat, een
was opvouwt, of in de stoel van de visagist.
Ze wijt het aan haar overstap van NCRV naar
AvroTros waar ze, naast haar vaste spel-
programma Eén tegen 100 hoopt meerdere
programma's te mogen presenteren, zoals
DNA Onbekend. Dat aanbod komt niet snel
genoeg naar haar zin. 'De buitenwereld dacht:
die Tensen gaat als een jekko, maar ik zat bij
een nieuwe omroep waar je je toch weer moet
bewijzen. Ik had de kracht niet om te zeggen:
hier ben ik, wat gaan we maken? Voor mijn
gevoel zat ik op de reservebank. Ik zag er
bovendien niet uit. Dacht dat niemand meer
op mij zat te wachten.'
Tijdens de rondreis door India weegt de tv-
maker 83 kilo. 'Ik ben wel vaker iets zwaarder,
maar dan let ik een tijdje op mijn eten. Nu
herkende ik mezelf niet meer. Ik was zo opge
zwollen dat ik tegen de bovenkant van mijn
wangen aankeek. Ik kon alleen nog maar rek-
broekjes aan. Ik haatte mijn lichaam.'
En dan was er ook nog dat knalroze haar.
Caroline belt haar beste vriend, visagist Leco
van Zadelhoff. Die belt op zijn beurt de direc
teur van L'Oréal, vraagt om de beste kapper
van Jodhpur en geeft telefonisch instructies
als zijn vriendin in de kappersstoel zit.
Eenmaal thuis kan ze niet meer alleen zijn.
'Ik zat maar voor me uit te staren
en te huilen. Niets kwam uit mijn
handen. Zelfs boodschappen doen
kostte moeite.'
Als haar man aan het werk is,
gaat ze steeds vaker langs bij haar
dochter Charlotte. Die omschrijft
haar in die tijd als een zielig vogel
tje. 'Ik zag aan haar blik dat ze
schrok als ik weer met dikke
betraande ogen binnenkwam.
Ik heb mijn kinderen normaal
gesproken bijna elke dag aan de
telefoon. Ze gooien alles bij me
over de schutting. Ik ben normaal
degene die peptalks geeft, maar
dat was nu omgekeerd.'
Op slechte dagen zit ze stilletjes bij
haar dochter op de bank. 'Thuis
werd alles groter in mijn hoofd.
De arts heeft twee keer aan me
gevraagd of ik nog wel wilde leven.
Zo ver gingen mijn gedachten
gelukkig niet. Er waren ook goede
dagen, maar ik liep wel langs het
randje. Ik sleepte mezelf door de
dag.'
Haar vriendin Nada van Nie maak
te er onlangs een documentaire
over voor Videoland, Het verboden
woord. Voor het eerst is te zien dat
de altijd goedgehumeurde presen
tatrice, die eind jaren 80 begon als
omroepster bij Veronica, door een
diep dal ging. 'Ik zei thuis: het
verboden woord begint met een o.
Als mijn zoon vroeg: 'Mama, wat
heb je dan,' gaf ik geen antwoord.
Ik kon hem niet uitleggen wat er
aan de hand was. Ik begreep het
zelf niet eens.' Ze struikelt bijna
over haar woorden. 'Het aller
belangrijkste vind ik wel: ik wil
niet zielig gevonden worden.
Het gaat supergoed met me. Wat
14
o
o
o
LU
5
