Paspoort
'Thuis is niet per se de
plek waar je geboren
bent. Ik denk dat hier in
Nederland mijn
toekomst ligt
wel ik natuurlijk genoeg verdiende. Ik deed
mijn werk vooral om mensen helpen. Dat
wilde ik hier ook weer gaan doen. Toen kwam
ik min of meer bij toeval in aanraking met
SMWO, omdat ik hier in Goes een lezing gaf
over psychische problemen bij vluchtelin
gen. In Syrië kennen we dat helemaal niet,
maatschappelijk werk. Daar ga je naar je fami
lie of de moskee als je hulp nodig hebt. Maar
het heeft me wel op het idee gebracht om op
leidingen te gaan volgen op het gebied van
maatschappelijk werk.''
,,Ik hou van mijn werk. Net als in Syrië kan ik
weer mensen helpen. We doen heel leuke din
gen voor de bewoners, denk aan naailes, maar
ook zaken als klussen, koken en bewegen. En
we helpen ze met de taal. De dankbaarheid is
groot. 'Ik was verslaafd aan alcohol, maar
dankzij jouw hulp ben ik gestopt, dankjewel!'
Wat is er mooier dan zulke woorden? Ik heb
het idee dat ik het verschil kan maken voor
mensen in de wijk. Neem die zwemlessen
voor vrouwen. Daar ben ik trots op. Het is niet
altijd gemakkelijk, hoor. Werken met mensen
is moeilijker dan werken met materiaal, omdat
ze verschillende achtergronden hebben en
niet altijd hetzelfde humeur. Maar ik kan
mensen goed lezen, weet waar ze behoefte aan
hebben. En door mijn geschiedenis als advo
caat begrijp ik de regels goed. Met mijn humor
weet ik het ijs meestal snel te breken. Dit werk
wil ik nog jaren doen.''
,,Nu? Nee! Wel het Syrië van vóór de oorlog. Ik
mis natuurlijk wel de mensen die ik heb moe
ten achterlaten. Mijn vader is een paar maan
den gelegen overleden. Daar heb ik veel ver
driet om gehad. Ik had hem al acht jaar niet ge
zien. Maar ik ben een politieke vluchteling,
dus ik kan nu gewoon niet terug. Mijn moeder
leeft ook nog, maar ze is oud en ziek. Ik troost
me met de gedachte dat mijn broer en zus
goed voor haar zorgen.''
Als het ooit kan, wil je dan terug?
,,Dat is een vraag waar ik het moeilijk mee
heb. Natuurlijk houd ik van het Syrië zoals het
ooit was. Maar 'thuis' is niet per se de plek
waar je geboren bent. Mijn twee oudste kinde
ren zijn inmiddels meer Nederlands dan Sy-
risch. Soms zeg ik nog iets tegen ze in het Ara
bisch, een taal die ze ook spreken, maar ze ant
woorden dan in het Nederlands. En mijn
vrouw en ik hebben hier in Nederland nog een
zoon gekregen. Hij is bijna twee. Hem hebben
we maar gewoon een naam gegeven die hier
erg populair is: Milan. Ik denk dat hier mijn
toekomst ligt.''
Ben je gelukkig?
,,Ik ben in financiële zin niet meer zo rijk als
vroeger, maar ik leef hier in vrijheid, heb leuk
werk en met de kinderen gaat het goed. Mijn
oudste zoon doet het tweetalige VWO, mijn
dochter komt met mooie rapporten thuis van
de basisschool. Eigenlijk ben ik gelukkiger dan
ooit.''
GO ZATERDAG 4 DECEMBER 2021
Firas Kiki is geboren
op 15 januari 1978 in
Syrië. Hij is opgeleid
als advocaat en leidde
met zijn gezin een
goed leven in Damas
cus, tot ruim tien jaar
geleden de burger
oorlog losbarstte en
ze niet meer veilig wa
ren.
Na in zijn eentje te zijn
gevlucht, wist hij zes
jaar geleden zijn gezin
naar Nederland te ha
len. Met z'n vieren
woonden ze eerst in
Tholen, later ver
huisde het gezin naar
Goes, waar Firas toen
al werk had gevonden
bij welzijnsorganisatie
SMWO. Hij is daar op
bouwwerker, met spe
ciale aandacht voor
migranten.
In Goes werden Firas
en zijn vrouw de
trotse ouders van nog
een zoon: Milan.
Je bent nu opbouwwerker in de Goese Polder
en Goes-West, met speciale aandacht voor
migranten. Bevalt dat?
Firas Kiki: ,,Ik was
kritisch op het re
gime in Syrië, maar
schreeuwde dat niet
van de daken." foto
MARCELLE DAVIDSE
Mis je Syrië?
