De enige ijdeltuit
met open vizier
Q.
Vader en zoon Verstappen werken al 24 jaar
16
COLUI
Sjoerd Mossou
Het mooiste moment van de week
(en dat wil wat zeggen) voltrok zich
woensdagavond aan de zijlijn van de Kuip,
om iets voor half negen. Daar deed Bas Nijhuis
mijn zoon van dertien na.
Bas werd tijdens Feyenoord-Heracles terecht
gewezen door de VAR, want hij had duidelijk zijn
huiswerk niet netjes gemaakt. ,,Kijk zelf maar in
de herhaling, lieve Bas'', zei de VAR. ,,Hier, je bent
bij wiskunde vergeten om opdracht 3 in te vullen.''
Iedere rechtgeaarde puber weet wat je op zulke
momenten te doen staat. Eerst heel diep zuchten.
Daarna: verongelijkt kijken. Vervolgens kijk je je
irritante vader schamper aan, schud je je hoofd en
loop je stampvoetend naar boven.
(Als je de opdracht daarna alsnog met theatrale
tegenzin hebt volbracht, vertel je stoer aan je
vrienden hoe boos je wel niet bent. ,,Ik ben écht
kwaad'', zei Nijhuis woensdagavond.)
Het is lastig kiezen welke Bas Nijhuis ik het
leukst vind: de onnavolgbare scheidsrechter, de
olijke lolbroek, de puber, de rebel of toch de ijdel
tuit. Het probleem is dat hij het geregeld allemaal
tegelijk is, of kriskras door elkaar.
U en ik kunnen daar met enige distantie naar
kijken, we ergeren ons of we lachen een keertje,
maar het meest fascinerend aan het fenomeen Bas
Nijhuis is juist de context waarin hij zich beweegt.
Er bestaat namelijk geen valser, schijnheiliger
wereldje dan dat van voetbalscheidsrechters. Als u
denkt dat het bij de meidengroep Luv' vaak een
gedoetje was, of dat er geen grotere relnichten be
staan dan Geer en Goor, dan kent u dat scheids-
rechtersclubje in Zeist nog niet.
Vorig jaar dook ik voor de
krant een weekje in de sub
cultuur der scheidsrechters,
een wonderlijk soort reser
vaat voor miskende baasjes
en wannabe-BN'ers. Zelden
was een sappig verhaal ma
ken zo gemakkelijk.
Als je de ene scheidsrech
ter gebeld had, hing de vol
gende alweer aan de lijn.
Appjes vielen al snel uit de
lucht. Allemaal wilden ze
wel wat kwijt, allemaal
hadden ze elkaar wel iets te
verwijten, vrijwel allemaal
slijmden en fluisterden ze
zich vakkundig een weg naar de oppervlakte.
Zo gaat dat al jaren. Aan Bas Nijhuis' einde als
internationaal scheidsrechter kwam ook weer een
oud-Hollandse klikspaan te pas, die vakkundig aan
scheidsrechtersbaas Roberto Rosetti doorfluister-
de dat Nijhuis wel érg vaak op televisie was. Een
beproefd recept. Het likt en het misgunt, het naait
en het schampert, het minacht en het glibbert.
Wat juist Bas Nijhuis zo uitzonderlijk maakt
in dat decor: hij beweegt zich vol in het tl-licht.
Waar de meeste van zijn collega's elkaar in een
soort donkere slangenkuil bevechten, strategisch
append naar elkaar, naar de baas of naar journalis
ten, daar gaat Bas gewoon breeduit lachend op
televisie zitten.
Je kunt hem een zelfingenomen paljas vinden,
een kinderachtige puber, of een scheidsrechter die
alle regels aan zijn laars lapt ter meerdere eer en
glorie van hemzelf.
Maar hij doet het in elk geval met open vizier
- zo ongeveer als enige.
Het mooiste
moment van
deze week:
Bas Nijhuis
die mijn
zoon van
13 nadeed
FORMULE 1 GRAND PRIX VAN SAOEDI-ARABIË
Holverda
overleden
Coopmans
in hospitaal
Morgen krijgt Max Verstappen in Saoedi-Arabië zijn eerste (voorlopig
flinterdunne) kans op de wereldtitel. Het ultieme moment waar 24 jaar
naar toe is gewerkt door vader en zoon.
ij was nog maar een
uk van drieënhalf. Pa
reed bij laagvlieger
Arrows en eindelijk
mocht Max Verstap
pen mee naar een echte Grand
Prix, die van Maleisië, in maart
2001. Het was er snikheet, de
drukke paddock en lawaaierige
pits geen geschikte plaats voor een
stuiterende kleuter. Maar aan Ver
stappen junior hadden de mon
teurs geen kind. Kijken naar papa
was voor de kleine Max genoeg.
Meer vermaak had de kleuter, die
16 jaar later in hetzelfde decor zijn
tweede GP zou winnen, simpel
weg niet nodig.
Briljant reed z'n vader, dankzij
een tropische stortbui. Chaos
alom, coureurs die van de baan
schoven en opeens die dekselse
Limburger even op P2. Natuurlijk
ging hij namens Arrows niet win
nen, die dag. Maar de toen al 29-ja-
rige Verstappen liet nog maar eens
zien waarom hij bij zijn stormach
tige entree zeven jaar eerder nog
als gigantisch talent werd be
schouwd. En kleine Max zag het
voor het eerst allemaal met eigen
ogen.
Werd in Sepang de Formule
1-droom van de kleine Verstappen
voorzichtig geboren? Of gebeurde
dat al met dat eerste loopautootje
dat hij van Mercedes had gekre
gen? Feit is dat de coureur die Ne
derlands eerste Formule 1-wereld-
kampioen ooit kan worden, met
zijn perfecte race-dna natuurlijk
in de wieg was gelegd voor zijn
missie: niet alleen de konings
klasse halen, er ook de beste wor
den, via een geleidelijke weg.
Onervaren
Met een vader die zelf wat te snel
in een topwagen belandde. Te on
ervaren nog, op zijn 22ste, als in
valler bij Benetton naast Michael
Schumacher. Een vader die zelf
ook eens next world champion werd
genoemd, bulkte van het talent,
maar de stap naar winnen nooit
wist te zetten. Een vader die leerde
hoe de hazen lopen in de slangen
kuil die de Fi-paddock heet. En
daarnaast een kartende moeder uit
een pure Belgische racefamilie, die
zelf ook lang op topsnelheid
leefde.
Na 2003 was het gedaan met de
Formule 1-loopbaan van Verstap
pen senior. Hij reed nog in de
AiGP, won de 24 uur van Le Mans.
Maar voorzichtig verschoof zijn
focus al naar zijn zoon, die al ver
slingerd was geraakt aan het racen.
Dus kon hij er maar beter voor
zorgen dat hij dat pad optimaal
plaveide.
De bestemming van Max, dat
werd zijn nieuwe levenswerk.
,,Vanaf het moment dat ik zelf
stopte met Formule 1 had ik één
doel: hem zo goed mogelijk maken
en behoeden voor de fouten die ik
gemaakt heb", vertelde Jos vier
jaar terug in deze krant.
Al op zijn vierde kwam er een
kart, die nu aan de muur hangt in
de Verstappen-store in Swalmen.
Er werden ontelbaar veel uren ge
maakt op de baan in Genk. Pa
sleutelde aan de karts en bevoch
tigde met een tuinslang de boch
ten om de grip te verhogen, Max
gaf gas. Meteen werden er races
gewonnen, toen hij op zijn ze
vende wedstrijden mocht rijden.
In Nederland, België.
Op zijn 12de ging hij internatio
naal, waarna Europese titels en
wereldtitels volgden. Maar het liep
echt niet altijd crescendo. Er is die
veel herhaalde anekdote van die
ene kartrace in Italië, waarbij de
toen 14-jarige Max een onnodige
fout maakte. Pa was woest, gooide
hem er op de terugweg naar Ne
derland zelfs even uit bij een ben
zinepomp en wisselde een week
lang geen woord met zijn zoon.
Zijn manier om aan te geven dat
hij het racen ondanks al zijn talent
nóg serieuzer moest nemen.
Hoe vaak Max Verstappen de
laatste jaren niet beweerde dat
niets hem nog van slag kan bren
gen. Niet de druk, de concurrentie,
geen uitbrander van Helmut
Marko. ,,Niemand was zo hard
voor mij als mijn vader", liet hij
dan optekenen. En dat bedoelde
hij alleen maar positief. Hij had
niet anders gewild. Spartaans?
Voor anderen misschien. Maar kijk
waar het hem gebracht had.
X MAX _X
ZATERDAG 4 DECEMBER 2021 GO
VOETBAL
Oud-Sparta-
spits Wout
Holverda is op
63-jarige leef
tijd overleden.
Holverda werd
in 1984 één
keer geselec
teerd voor
Oranje, maar
kwam tegen
Denemarken
niet in het veld.
De laatste ja
ren leed de
spits aan de
ziekte van Alz
heimer en ver
bleef hij in een
verpleeghuis.
Toch bleef hij
nog lang de
wedstrijden
van Sparta be
zoeken.
SCHAATSEN
Bondscoach
Jan Coop-
mans heeft uit
voorzorg de
nacht doorge
bracht in het
ziekenhuis van
Salt Lake City.
Coopmans
(64) werd don
derdag onder
uit gegleden
door een ge
vallen Poolse
schaatsster en
kwam hard
met het ach
terhoofd op
het ijs terecht.
Hij heeft ver
moedelijk een
hersenschud
ding opgelo
pen.
o
Levenswerk
van Jos, de
bestemming
van Max
Arjan Schouten
Rotterdam/Jeddah
H
2010: de nog altijd jeugdige
Max met zijn zusje Victoria en
zijn vader. foto giel hendrix
2014: Max krijgt instructies in
aanloop naar een Formule 3-
race op Zandvoort. foto anp
2007: een piepjonge Max
heeft het racevirus al helemaal
te pakken. foto adn archief
