9
de grens tussen Belarus en Polen
stens om een paar duizend mensen.
We hebben hier toch gewoon proce
dures voor? Hef de noodtoestand op,
laat die mensen asiel aanvragen. Er
zullen echte vluchtelingen tussen
zitten, laat die binnen. Stuur de men
sen die geen recht hebben op asiel
terug naar het land van herkomst.
Maar wat gebeurt er? Er komt een
muur, de Britten sturen troepen,
alweer. Van ons belastinggeld. Ik
word hier heel somber van.''
De situatie aan de Poolse grens
wordt steeds erger, zegt ze. ,,We
moeten ons niet laten kennen. Maak
als EU nou eindelijk een fatsoenlijk
asielbeleid. Er zijn een paar landen
die dwarsliggen, zorg ervoor dat je
die binnenboord krijgt. Waarom
toont niemand leiderschap? Ik heb
Mark Rutte niet gehoord hierover.
Mensen worden nu willens en we
tens in gevaar gebracht, op Europees
grondgebied. Dit willen we toch niet?
We laten toch geen mensen dood
gaan aan de grens met Europa?''
De Syriërs
Druz Anas
Kanaan(34)
en Mouein al-
Hadi (36) vra
gen om asiel in
Polen. Ze zijn
door vrijwilli
gers gevonden
in de bossen
aan de grens
met Belarus.
Dit soort wantoestanden kennen we
uit de Centraal-Afrikaanse Repu
bliek, maar dit is de Europese Unie.''
Stichting Vluchteling kondigde
deze week aan dat ze financiële en
psychologische steun gaat bieden
aan de Poolse hulpverleners. Het gaat
om twee koepelorganisaties die bui
ten de driekilometerzone opereren,
en onder grote druk staan van de
autoriteiten.
Wrede grenswachten
Natuurlijk is de aanstichter van deze
ellende in eerste plaats de Belarus-
sische president Aleksandr Loeka
sjenko, vertelt Ceelen. ,,Hij heeft
die mensen hiernaartoe gelokt met
valse beloften over makkelijke toe
gang tot de EU. We hebben verhalen
gehoord over wrede grenswachten,
die zelfs baby's zouden slaan om hun
moeders naar de grens met Polen
te dwingen. Echt heel erg. Maar dat
de EU zich op deze manier laat chan
teren begrijp ik niet. Het gaat hoog-
President Loekasjenko van Be
larus spreekt vluchtelingen toe.
Het is onmogelijk om een goed beeld
van de situatie te krijgen, juist door
dat niemand de driekilometerzone in
mag. Er is politie, zegt Ceelen, er zijn
grenswachten en er zijn de paramili
tairen van wie je alleen de ogen kunt
zien. ,,Dat zijn met name bezorgde
mensen uit de buurt.'' Maar ook ver
buiten de zone wordt er gecontro
leerd. ,,Dat is ernstig. Journalisten,
hulpverleners, vrijwilligers worden
soms uren staande gehouden om ze
te vertragen. Ook wij moesten op
30 kilometer van de grens onze kof
ferbak openmaken.''
Ceelen vertelt over mensen zoals
de bioloog, die het gebied op hun
duimpje kennen en hulp proberen
te bieden. ,,Soms komen ze huilend
thuis door wat ze hebben gezien,
omdat ze niets hebben kunnen doen.
Als ze iemand gevonden hebben die
hulp nodig heeft, mogen ze geen
dokter of ambulance bellen. Alleen
een grenswacht kan dat doen. Daar
ben ik echt zeer verontwaardigd over.
GO MAANDAG 29 NOVEMBER 2021
FOTO REUTERS
FOTO REUTERS
