DE BOER OP Het biologisch fruitteeltbedrijf van Nicole en Gino
8
Boeren zijn het gesprek van de dag.
Ze stoten (te veel) stikstof uit,
spuiten (te veel)
bestrijdingsmiddelen, zorgen
voor (te veel) slik op de weg,
bezetten met (te grote)
tractoren het Haagse
Malieveld. Maar wie zijn die boeren
nu eigenlijk? In deze serie zoeken we
hen op. Vandaag aflevering 13: Gino
van Acker en zijn vrouw Nicole op
hun biologisch fruitteeltbedrijf de
Reyngaard bij Hulst.
'De gedachte om
je bedrijf als een
eenheid met de
kosmos te zien,
vind ik mooi'
Ze begonnen voorzich
tig biologisch met an
derhalve hectare ap
pels. Dat was in 2006.
Voor Gino van Acker
(1973) was het vooral een financi
eel verhaal. Als fruitteler had je
een paar mogelijkheden: vergro
ten, verdwijnen of intensiveren.
Gino koos voor de laatste optie.
Het biologisch gaan telen viel
mooi samen met het samenwo
nen met vriendin Nicole Vanden-
Kerckhove (1973). Zij begon een
zorgboerderij op het bedrijf aan
de Meistraat bij Hulst. De cliën
ten konden een handje helpen in
de moestuin en de boomgaard.
Met die zorgboerderij stopte ze
in 2015. Ze had last van haar
knieën, er moesten steeds nieuwe
certificaten worden gehaald, de
hoeveelheid papierwerk groeide
en groeide, hun twee kinderen
Meeke en Staf - nu 14 en 13 jaar -
vroegen aandacht. Maar de biolo
gische overstap had inmiddels
wel een vervolg gekregen. Gino:
„Waarom ga je niet over met je
peren, werd me gevraagd. Dat
was zo'n 7 hectare. Ik moest ze
goed gescheiden houden van de
biologische appels. Als er zwarte
vlekjes op de peren kwamen,
spoot ik ze soms wel drie keer per
week. Het was geen doen. Toen
ben ik ook de peren biologisch
gaan telen."
Idealisme
Of er idealisme bij kwam kijken?
Dat gevoel moest groeien. Gino
was van kleins af aan in de regu
liere fruitteelt opgegroeid. Zijn
bedrijf de Reyngaard heeft een fa
miliegeschiedenis. Opa Van Ac
ker boerde in de iets zuid-weste
lijker gelegen Oud-Ferdinandus-
polder en zag kort na 1900 kansen
in de nog jonge Absdalepolder.
Op de toen gebouwde boerderij
zit neef Benny van Acker. Vader
Gerard begon begin jaren 60 van
de vorige eeuw een fruitteeltbe-
drijf op de plek waar Gino en Ni
cole nu wonen. Het was de tijd
dat vele boeren emigreerden naar
Canada of Brazilië. Wie als agra
riër wilde overleven moest steeds
groter worden. Vader Gerard
deed dat niet, hij koos met zijn
overstap naar fruitteelt juist voor
een intensievere manier van wer
ken. Gino heeft een ouder broer
en zus, zij hadden geen ambities
om iets op het land klaar te spe
len. Gino wel, hij hielp zijn vader
vanaf dat hij kon lopen. Op de
Hogere Agrarische School in Den
Bosch volgde hij de algemene
tuinbouwopleiding.
In 1996 kwam hij van school.
De daaropvolgende twee jaar
zette hij voor Bayer proefveldjes
op waar gewasbeschermingsmid
delen konden worden getest en
hij gaf voorlichting op fruitteelt-
bedrijven. Eenmaal weer thuis
zette hij in het jaar 2000 een ei
gen loonbedrijfje op. ,,Tegen-
woordig zou je me zzp-er hebben
genoemd, ik verhuurde mezelf
daar waar arbeidskrachten nodig
waren, bij het aardappels rooien,
bij het onkruid kappen. Dat bleef
ik doen, ook toen ik in 2002 het
bedrijf van mijn vader overnam.
Ik was actief bij sociaal werkbe-
drijf Dethon waar ik mensen be
geleidde."
De Reyngaard omvat nu 17 hec
tare in totaal. De peren beslaan 6
hectare, vooral Conference en een
klein beetje Doyenne du Comice.
Bij de pakweg 9 hectare appels
moet je denken aan soorten als
Maribelle, Santana, Goudreinet,
Collina en sinds twee jaar ook
Natyra. Verder is er ruimte voor
pioenrozen. En knolselderij, die
moet nog gerooid worden. Daar
naast worden er voor het derde
jaar flespompoenen geteeld. ,,Het
is een kwestie van risicosprei
ding", zegt Gino. ,,Dit oogstjaar is
niet goed. Vooral de Maribelle
had het moeilijk, die bloeide in de
tijd dat de temperatuur niet bo
ven de 12 graden kwam. De bijen
vlogen nog niet. Ik ga bij die oogst
uit van 30 ton per hectare. Dit jaar
hadden we maar 5 ton. Nee, dat is
niet genoeg om de kosten te dek
ken. Ook de peren leverden min
der opbrengst, maar die hadden
wel een goede prijs. We hebben
drie vaste werknemers en eentje
op een jaarcontract. Ze hebben
een Poolse achtergrond en wonen
in Hulst waar hun kinderen naar
school gaan. Wij hebben gezorgd
dat er Nederlandse les werd gege
ven op de boerderij. Ik kan hen
verhuren als er in de omgeving
handen nodig zijn, dan ben ik een
soort uitzendbureau. Voor de bu
ren levert dat makkelijk personeel
op."
We komen terug op het idea
lisme. Gino en Nicole zijn voor
zichtig, ze willen niet geitenwol-
lensokkenachtig overkomen.
,,We gaan wel steeds meer die
kant op", zegt Gino. ,,Je hebt drie
soorten biologische boeren. Ten
eerste kun je hetzelfde werken als
een reguliere teler, maar dan met
biologische input. Dan heb je de
vaak oudere biotelers die veel
meer naar de bodem kijken. Als
derde mogelijkheid noem ik het
Demeter-telen. Dat is een kwali
teitskeurmerk voor biodynami-
sche landbouw. Als ik mezelf
moet plaatsen: ik zit tussen twee
en drie in. Ik volg nu een cursus
op de biologisch-dynamische
boerderij Ter Linde bij Oostka-
pelle."
Wat de cursus inhoudt? Hij
geeft een voorbeeld. Er worden
koeienhorens gevuld met koeien-
mest die vervolgens worden inge
graven. Die mest absorbeert kos
mische energie. In het voorjaar
wordt de homeopathisch ver
dunde mest op het land gespoten.
,,Op die manier voeg je kosmi
sche energie toe. Ik kijk nog of ik
verder ga met Demeter. Zeker is
wel dat ik de gedachte om je be
drijf als een eenheid met de kos-
ZATERDAG 27 NOVEMBER 2021 GO
Schotel met energie helpt
JAN VAN DAMME
Werkneemster Justyna Zaklos v
st flespompoenen.
