Jan Rot
Je slaat je ogen open
geen goede dag. Tien uur geslapen maar zo moe als
een hond. Ik maak in de keuken een bordje cruesli
met vlaflip en zet een glas bijgeloofthee uit Indonesië.
Daarna weer naar boven. Mijn ochtend-tinnitus
verhindert een gezinspraatje, dat komt zo wel.
Binnen 30 minuten na de maaltijd in te nemen. En daar
gaan ze weer, de vijf chemo-pillen. Ik trek de dekens
over mijn hoofd. Zin in een winterslaap, en dan in de
lente kerngezond wakker worden. Om vijf voor twaalf
toch maar eruit. Veel kleertjes aan, want ik heb het
doorlopend koud. Ik kreeg van Daan een warmtevest,
maar ben alweer vergeten de accu op te laden.
Mijn meisje had gisteren de wasmachine voor me
vrijgemaakt, maar toen kwam ik er niet aan toe. Nu
vul ik de trommel wel, met joggingbroeken en truien,
thermisch ondergoed en wollen sokken. En ik haal ook
mijn bed vast af, kan dat daarna.
Nog een rondje met het hondje - 'blijven bewegen,
chemo is een marathon' - al zijn het eerder duizend
voetstappen dan de gevraagde 5000, en dan met koffie
naar mijn souterrain. Bij de mail veel vragen over
2 december, mijn 'laatste verjaardag' in Nieuwe Luxor.
Straks maar. Eerst de Rotshop. Altijd leuk. Bestellingen
in orde maken. De voorraadkasten worden leger en
leger. Op Marktplaats neemt een lijkenpikker al een
voorschot: Weg naar Walhalla van Jan Rot, gesigneerd,
voor 49,95. Pfff, ging bij mij voor nog geen tientje weg.
Waarschuwing voor verzamelaars: ongesigneerd zijn
ze zeldzamer. Ha.
Er wachten drie mooie opdrachten. Ideeën genoeg,
maar je moet het ook opschrijven. De cursor flikkert,
ik neem een dropje.
O wacht, op het bureau ligt nog steeds de brief voor
de boosterprik. Da's een leuk uitje! De sporthal in
Crooswijk is vijf minuten fietsen en kan zonder
afspraak. De rij Medische Indicatie bestaat uit mij.
'Zullen we dan maar?' vraagt de prikster als alle
papieren zijn ingevuld. Hoppetee Coronee.
Kwartiertje uitzitten en weer terug. Thuis opnieuw
achter het bureau, maar mijn brein blokkeert. Dan
maar een spelletje op De Slimste Mens-app. Wat weet
je van de kleur rood? Huh? Donkerrood? Lichtrood?
Roze? Geen idee. Pas. O, bloed, liefde, gevaar. Het
zal wel. Ik pak mijn gitaar, maar de snaren branden
in mijn vliesdunne vingertoppen. Live voel ik die
chemohuid nauwelijks, maar een beetje voor jezelf
pielen, daar is de lol vanaf.
Ah, eten. Gezellig. Na de maaltijd dek ik mijn bed
met de schone lakens en haal mijn elektrische onder
deken uit de kast. Och, wat zalig. Bovenop mij een
verzwaringsdeken van zeven kilo. Veilig als een
schild. Na een uurtje maakt Daan me wakker. Wil
je nog in bad? Ook fijn. En dan met z'n allen op de
beamer kijken hoe Oranje naar Qatar gaat. Wie dan
leeft wie dan zorgt. Nog een rondje met het hondje
en alweer naar bed.
Een verloren dag? Welnee. Op mijn sterfoed zal
niemand zeggen dat ik harder had moeten werken.
Ik heb nog heel wat klungeldagen te goed. Bij deze.
Muzikant Jan Rot (63) is getrouwd met Daan (46). Ze hebben vier kinderen: dochters Elvis (19) en Maantje Piet: (10)
en zoons Rover (16) en Wolf (13). In juli hoorde hij dat hij ongeneeslijk ziek is.
40
