ik kon niet blij zijn voor mezelf'
y
W&4
ZEELAND 15
Op het Goese Lyceum krijgen
Iris en Remo talentenbegeleiding,
zodat ze zich volledig kunnen
richten op hun sport. „We trainen
ruim li uur in de week." Op maan
dag, dinsdag en donderdag wordt
er getraind in het Omnium. Vrij
dags en zaterdags gaat het weke
lijks richting Den Bosch, voor de
regionale training en een extra oe
fensessie bij de plaatselijke club
Flik-Flak. Iris heeft alle investe
ringen er graag voor over. Ze
-
j f
1 1
Kt
We komen het
land wel in, maar
de zaal niet
houdt van haar sport. ,,Ik denk ook
dat je er in je latere leven voordeel
van hebt. Je krijgt er meer zelfver
trouwen van. Je verlegt grenzen en
durft dingen te doen. Dat neem je
mee naar school en later ook naar
je werk.'' Broer en zus zijn het
eens over hun toekomst: ze willen
beiden geneeskunde gaan stude
ren. Iris zou het liefst sportarts
worden. Remo ziet dat anders.
„Opereren lijkt me interessant."
Het WK in de indrukwekkende
National Gymnastics Arena in Ba
koe begint op donderdag 25 no
vember. Pas in het weekeinde ko
men broer en zus Schrier in actie,
zodat ze de tijd hebben om te
wennen aan de ambiance in de ko
lossale hal die in alles topsport uit
straalt. In aanloop naar de titel
strijd staan er nog diverse trainin-
gen in de wedstrijdhal op het pro
gramma. De Nederlandse delega
tie mag vanwege de coronabeper
kingen waarschijnlijk het hotel
niet uit, vertellen Iris en Remo.
„We nemen spelletjes
mee en zitten veilig in onze
bubbel." Voor pa en ma Schrier
was dat ook de belangrijkste re
den om hun kroost dit keer al
leen op pad te sturen. „We ko
men het land wel in, maar de zaal
Ik denk ook datje er
in je latere leven
voordeel van hebt.
Je verlegt grenzen
niet.'' Remo verwacht niet dat hij
nadeel ondervindt van de afwe
zigheid van zijn ouders. ,,Eén
keer moet het de eerste keer
zijn. En als het zover is,
focus ik me hele
maal op mijn spron-
v gen."
Behalve Iris en
t Remo Schrier gaan
ook de Turn'87-leden
Guitho de Wolff, Anna
Heijnsdijk en
Randy Ver-
heije naar
hetjeugd-
WKin
Bakoe.
Voor mijn gevoel
moet het iets met mijn
spieren of zenuwen te
maken hebben
donderdag 18 november 2021
GO
een plekje in de finale'
Iris Schrier lijkt door
het Omnium in Goes te
zweven. foto's johan van der
HEIJDEN
k
A Harold
Schrier:
vader en
trainer.
-Harold Schrier
rrr
-Iris Schrier
veel minder belasting. Na de voor
bereiding ging het weer opspelen,
dat werd eigenlijk alleen maar er
ger. Het voelde gewoon niet goed."
Ook mentaal was het zwaar. ,,Als
j e niet kunt geven, wat j e altij d hebt
gedaan en je loopt daar op zeventig
procent, raak je heel snel het plezier
kwijt." Hij heeft het er merkbaar
zwaar mee. ,,Dit is wat je vijftien
jaar lang hebt gedaan, dat valt
ineens weg. Eigenlijk kan ik het zelf
nog nauwelijks geloven, ik moet het
echt nog verwerken."
Al voelde hij het stiekem zelf al
veel langer. ,,Eigenlijk stond ik al
twee jaar niet meer lekker op het
veld. Daar heb ik de meeste moeite
mee." Want niet alleen fysiek voelt
hij letterlijk de pijn. ,,Ik ben er echt
kapot van geweest. Vorige week
had ik hier echt nog niet over kun
nen praten en ik vind het nog
steeds moeilijk. Gewoon niet we
ten wat het is en hoe ze het op kun
nen lossen. Daar heb ik wel meer
dere traantjes om gelaten, kan ik je
eerlijk zeggen."
Hij geeft niet graag op, maar nu is
het toch even tijd voor zichzelf. ,,Ik
had ook een jaar geleden de hand-
-Jiri van den Hemel (21)
doek al kunnen gooien, maar zo zit
ik niet in elkaar. Nu kan ik mij even
focussen op andere dingen, zoals
training geven bij Zeelandia Mid
delburg. Daarna ga ik wel weer kij
ken of er iemand is die mij kan hel-
pen, maar dat valt nu nog lastig te
geloven." Eerst deze klap verwer
ken, dan gaat de knop weer om,
maar dat duurt even. ,,De druk van
moeten voetballen is er nu wel af.
Het is even goed zo, naar de toe
komst kijk ik nog niet."
Hij kreeg met het oog op zijn her
stel al de nodige tips. Toch heeft hij
zelf ook een idee. ,,Voor mijn gevoel
moet het iets met mijn spieren of
zenuwen te maken hebben, vooral
omdat ik het door heel mijn been
voel." Voorlopig draagt hij vanaf de
zijkant zijn steentje bij aan de pres
taties van Oostkapelle, maar ooit
hoopt Van den Hemel er weer zelf
echt deel van uit te maken.
,,Tuurlijk hoop ik met heel mijn
hart dat ik ooit weer pijnvrij kan
voetballen, maar daar is het nu echt
nog te vroeg voor. Ik heb de afgelo
pen twee jaar zoveel pijn moeten
verwerken
Jiri van den Hemel (voorgrond) duelleert met Kaj van de Rafelaar,
middenvelder van Serooskerke. foto evalien gabrielse
