Eekhoorns op Walcheren?
mm
Van de drie gemeentelijke lijkschouwers in Zeeland vertrekken er twee
8
B§
Forensisch arts Sjef Vrencken in het mortuarium: ,,De lat om dit werk te mogen uitoefenen, ligt heel hoog.'' foto lex de meester
Zeeland heeft zwaar
behoefte aan extra
forensisch artsen. Van
de huidige drie gaan er
twee weg. ,,Er móet
wat gebeuren'', zegt
Sjef Vrencken,
forensisch arts van de
GGD Zeeland.
De Inspectie Gezond
heidszorg en Jeugd
(IGJ) heeft gisteren
een rapport uitge
bracht waarin de
vrees wordt uitgesproken voor een
tekort aan forensisch artsen voor
gemeenten. Veel van hen gaan met
pensioen en er is te weinig nieuwe
aanwas. In Zeeland is de nood zelfs
heel hoog.
,,We doen het in Zeeland al tien
tot vijftien jaar met drie mensen'',
zegt SjefVrencken, forensisch arts
bij de GGD Zeeland. ,,De provincie
is relatief rustig, maar forensische
geneeskunde speelt altijd zeven
dagen per week, 24 uur per dag en
365 dagen per jaar. Crimineel Zee
land houdt zich niet aan kantoor
tijden, dus je moet heel vaak be
reikbaar zijn en paraat staan. Als je
maar met drie personen bent, ben
je dus vaak aan de beurt. Dat is
best belastend, en dan heb ik het
nog niet eens over de aard van het
werk. Je moet op onhandige tijden
werken en je maakt soms bijzon
dere en emotioneel beladen din
gen mee. Je bent niet continu aan
het werk, maar moet wel vaak
stand-by staan.''
Afscheid
Van de drie forensisch artsen die
nu in Zeeland werken, nemen er
binnen een paar maanden twee af
scheid. Een gaat met pensioen, de
ander stopt met het werk. Vrenc
ken (62) blijft op zijn post.
Vrencken en zijn collega's wor
den opgeroepen als ergens sprake
is van mogelijk een onnatuurlijke
dood. Zij moeten dan de oorzaak
van het overlijden vaststellen. De
Je maakt soms
bijzondere en
emotioneel beladen
dingen mee
in Kloetinge woonachtige Vrenc-
ken somt op: „Euthanasie, suïci
des, mogelijk natuurlijke overlij-
dens, fatale verkeersongevallen,
bedrijfsongevallen, huis-, tuin- en
keukenongevallen. Heel vaak ge
beurt het dat ouderen zijn geval
len, bijvoorbeeld een heup breken,
en pas later komen te overlijden.
Ook dan worden we opgeroepen.
En soms moeten we naar misdrij
ven.''
Arrestantenzorg
Naast voor lijkschouwingen wor
den de forensisch artsen ook inge
zet voor arrestantenzorg, letselbe-
schrijvingen bij mishandelingen,
zedendelicten en bloedproeven.
Om het landelijke tekort weg te
werken, moeten opleiding, finan
ciering, werving en registratie van
forensisch artsen voor gemeenten
in de toekomst onder de loep wor
den genomen, zo schrijft de in
spectie in het rapport. ,,De lat om
het werk van forensisch arts te
mogen uitoefenen, ligt landelijk
heel hoog, terwijl je in de praktijk
niet aan de eisen kunt voldoen'',
vertelt Vrencken. ,,Wat dat betreft,
is het probleem in Zeeland niet
uniek, maar hier is de situatie wel
héél nijpend.''
Bij de GGD Zeeland loopt mo
menteel een wervingscampagne
voor nieuwe aanwas. Vrencken is
al regelmatig benaderd door geïn
teresseerden. ,,Het loopt niet
storm'', geeft hij toe, ,,maar er zijn
wel serieuze sollicitaties, zodat we
goede hoop houden op een door
start.
Het gaat dan om artsen die nog
niet zijn opgeleid tot forensisch
arts, maar die we met een oplei
ding op maat wel op korte termijn
kunnen inzetten. Er móet wat ge
beuren, want we hebben dringend
vers bloed nodig. Het zijn voor ons
spannende tijden.''
NATUURJOURNAAL
Met enige regelmaat ploppen
er verhalen op over eekhoorns
op Walcheren. De bossen van
de Manteling lijken een ideaal
biotoop, dus die verhalen
zonder meer terzijde schuiven
doe je in eerste instantie niet.
Maar anderzijds: hoe zouden eek
hoorns hier moeten komen door
de onbeboste polders van Noord
en Zuid- Beveland, of -nog on
waarschijnlijker- over de Storm-
vloedkering, terwijl er overigens
ook van Schouwen vrijwel geen
enkele serieuze waarneming be
kend is. De claims van waarne
mingen op Walcheren lopen dan
ook altijd op niets uit.
Totdat ik bij het opruimen van
wat oude paperassen op een oud
artikeltje uit De Wete, het lijfblad
van de Heemkundige kring Wal
cheren stuitte. Het was een arti
keltje uit 1977, dus kan het geen
kwaad om de Walcherse eek
hoorns weer eens voor het voet
licht te halen. Want ze zijn er wel
degelijk ooit geweest, hoewel nog
steeds vast staat dat ze er nooit op
eigen kracht gekomen zijn.
De auteur wist zich echter met
stelligheid te herinneren dat om
streeks 1925 wel degelijk eek-
hoorns in de Manteling leefden. In
1978 kwam het verlossende woord
van een boswachterszoon, die
haarfijn wist hoe de vork in de
steel zat.
Kwaadwillenden
Op de buitenplaats Vredelust in
Serooskerke stond aan het begin
van de vorige eeuw een volière,
waarin ook eekhoorns gehouden
werden. Rond 1910 ontsnapten de
diertjes, al of niet geholpen door
kwaadwillenden. De eekhoorntjes
kwamen zo terecht in de Mante
ling en waren daar jarenlang te
zien. Ze plantten zich voort en er
ontstond een mooie populatie.
Maar het feit dat eekhoorns graag
op zijn tijd een eitjes kapen uit de
nesten van vogels was de jachtge-
rechtigden van toen niet naar de
zin. Daarom werd er na verloop
volop op de diertjes gejaagd en de
laatste waarnemingen dateren van
rond 1927. Achteraf kon ik de Wal-
cherse eekhoorns overigens ook
terugvinden in onze Zeeuwse
zoogdieratlas uit 2008.
Daar bleek dat zelfs ook op land
goed Ter Hooge ten westen van
Middelburg ooit eekhoorns zijn
losgelaten. Maar die hebben moge
lijk bij gebrek aan geschikt leefge
bied vanzelf het loodje gelegd. Het
blijft vooralsnog onwaarschijnlijk
dat zich spontaan eekhoorns op
Walcheren zullen vestigen. En het
opnieuw introduceren is om aller
lei redenen geen goed idee!
WOENSDAG 17 NOVEMBER 2021 GO
Extra forensisch artsen nodig
Eldridge Pentury
Vlissingen
- Sjef Vrencken, forensisch arts
Een tweewekelijkse rubriek
over natuur in Zeeland
- Chiel Jacobusse
▲De eekhoorn, hij was er ooit
wel op Walcheren. foto chiel jaco
busse
