Het jong
vliegt uit
m
15
MARJAN BERK
om je ook?'' Natuurlijk
IK kom ik ook. Mijn jongste
I kleinzoon, die ik nog ge
boren heb zien worden, begint zijn
volwassen leven in een eigen huis!
Hij heeft na een poosje intens zoe
ken een leuk flatje gehuurd. Na
tuurlijk komen we dan! Vrienden
en familie zijn welkom bij de inwij
ding van zijn grondig opgeknapte
flatje. „Jullie mogen blijven eten!''
Ik hoor bij de laatste gasten, de
hele dag heeft hij mensen ontvan
gen voor de vrolijke housewar-
ming. Zijn vader en ik - zijn oma -
zijn bevoorrecht! In de kelder van
zijn ouderlijk huis vindt hij een fri-
teuse en de dichtstbijzijnde, na
grondig onderzoek goedgekeurde
snackbar, voorziet in frites, kroket
ten, kaassoufflés en een enkele fri-
kandel. We drinken thee en water,
drank is niet aan de orde.
Ik heb een cadeau bij me. Hij is
aan de beurt om een stukje erfdeel
te krijgen, de zilveren theepot, die
ik tijdens een vakantie in Bretagne
met de hele familie in een oud spul-
lenwinkeltje heb gekocht voor mijn
verjaardag. Ik ben al een tijd bezig
alles wat leuk is voor de kinderen
en kleinkinderen weg te geven, zo
dat het in de familie blijft.
Ik kijk naar mijn jongste klein
zoon, die mij een keer na een nood
zakelijke verhuizing - waarbij ik tij
delijk in het huis ging wonen waar
hij met zijn vader, mijn zoon, en
zijn zusje woonde - op een buiten
gewoon hartelijke manier verwel
komde. Ik was toen nogal verdrietig
en hij sleepte mij mee op een wan
deling, waarbij hij mij de hele buurt
rondsjouwde en op alles wees, zo
dat ik mij maar vlug thuis zou voe
len.
Ik heb in de periode dat ik bij ze
woonde nogal eens het ontbijtbuf
fet beheerd. Mijn kleinzoon was
een groot liefhebber van wentel
teefjes, ik geloof dat een deel van
zijn voorspoedige groei is bevor
derd door mijn wentelteefjes! Ik
ben ook samen met hem naar Ber
lijn geweest, waar we alle high
lights van die heerlijke stad samen
hebben bezocht. Hij was in die ja
ren nog vrij klein van stuk. Ik had
hem een mooi nieuw overhemd be
loofd, maar in de mannenafdeling
van het enorme Kaufhaus waren de
hemden te groot. Dan maar naar de
jongensafdeling, waar we iets von
den wat naar zijn zin was.
Nu is hij groot gegroeid, een ste
vige gespierde bink, en zit hij op
karate. Op weg naar zijn tweede
dan.
En nog iets wat we samen delen,
is onze hete liefde voor Ajax!
TERUG IN DE STORM Tijdens de zoveelste Vandaag vanaf de spoedeisende
coronagolf bericht verslaggever Jurriaan hulp, waar binnen een uur vier
Nolles over de zorg, het werk en de drukte in coronapatiënten binnenkomen.
het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven.
vangen ze vandaag vier nieuwe
coronapatiënten op. Ook dokter
Van den Heijkant ziet een
nieuwe patiënt. Dubbel gevac
cineerd, zoals ze de laatste we
ken steeds meer gevaccineerde
70-plussers zien. De man laat
weten dat hij niet meer naar de
ic wil, mocht het zo ver komen.
Het boostervaccin mag snel ko
men, vinden ze hier.
De SEH in Eindhoven bestaat
uit achttien kamers met rode
deuren. In het midden zitten de
verpleegkundigen en dokters
achter een glazen wand. Aan
het hoofd zitten arts Donna van
den Bersselaar en verpleegkun
dige Lida achter dubbele com
puterschermen. Ze houden hier
de regie, bepalen welke patiënt
naar binnen mag: diegenen die
er het slechtst aan toe zijn, gaan
voor.
,,Hoeveel bedden hebben we
nog?'' vraagt de dokter. Met die
vraag doelt ze op het aantal vrije
verpleegbedden in het hele zie
kenhuis. ,,Acht'', is het ant
woord. ,,En de Covid-afdeling
wordt uitgebreid. We
krijgen er zes bedden
voor coronapatiënten
bij. Genoeg, hoop ik'',
zegt Lida.
De doorstroom
voor vanavond komt
waarschijnlijk wel
goed. Alle mensen
worden hier geholpen
in de behandelka
mers. Soms moeten
De slapende vrouw met een
blauw oog, de man met een ka
potte knie en bloedlip, de
vrouw die zo bleek ziet als de
lakens van het bed waar ze in
ligt, de vier weken oude baby
met hoge koorts, de patiënte in
rode trui wiens gebroken pols
zo ongeveer naast haar arm
hangt. De vier nieuwe co
ronapatiënten.
Druppel
Ook voor Covid-19 was het
druk, maar het virus was wel de
druppel. En nu de pandemie
aanhoudt en het personeel op
zijn tandvlees loopt, blijkt het
allemaal wel een prijs te heb
ben, zegt Van den Heijkant:
,,Soms vertrek je hier 's avonds
en dan is er geen enkel bed
meer vrij. En dan kom je de vol
gende dag terug en hebben ze
tien nieuwe plekken geregeld.
Dan weet je dat er mensen zijn
afgebeld voor een
operatie. Dan is
onze logistiek ge
red, maar tien
mensen zitten in
spanning thuis.''
Tijd er lang bij
stil te staan, heb
ben de verpleeg
kundigen niet. Te
lefoons gaan af, de
wachtkamer vult
zich en patiënten
wachten.
Soms
vertrekje
en is er geen
enkel bed
meer vrij
Teun van den
Heijkant, arts op de
spoedeisende hulp
(SEH) haalt de rin
kelende telefoon uit
zijn witte doktersjas. Hij luis
tert naar de aankondiging van
een gereanimeerde patiënt die
nu met een ambulance naar het
ziekenhuis komt. ,,We gaan er
naartoe'', zegt hij.
Daar ligt ze, roerloos, in een
van de twee shockrooms van de
spoedeisende hulp. Het boven
lijf ontbloot, een beademings
buis in haar luchtpijp, groen
gele draden aan haar lichaam.
Een verpleegkundige veegt met
een doekje wat bloed weg, na
dat ze heeft geprikt voor een in
fuus. Straks worden een hart-
filmpje en echo gemaakt. ,,We
willen weten wat de oorzaak
is'', zegt Van den Heijkant.
Het is rond het middaguur op
maandag, vaak de drukste dag
van de week. Hoe zo'n dag er te
genwoordig uitziet? ,,Dat je
twee reanimaties tegelijk hebt,
een paar slechte coronapatiën
ten, een aantal ongevallen, en
dat er dan geen doorstroom is.
En dat in de hal ambulanceper
soneel met nieuwe patiënten op
je staat te wachten.''
De Nederlandse Vereniging
van Spoedeisende Hulp Artsen
zei vorige week dat Nederlandse
afdelingen 'volstrekt overbelast'
raken. In Eindhoven hebben ze
allemaal voorbeelden. Ze brach-
ten hier patiënten vanuit Doe-
tinchem en Zeeland, omdat ze
in hun eigen ziekenhuis geen
plekje konden vinden.
Van den Heijkant: ,,Ik moest
een patiënt naar de ic brengen
met een ontstoken alvleesklier,
maar we hadden geen plek. Dan
bel je naar ziekenhuizen in de
regio, maar die konden ook niet
helpen. Dan ligt die patiënt
urenlang bij ons.''
Een vlotte doorstroming is op
de SEH van levensbelang. Ei
genlijk moeten er altijd vol
doende bedden zijn om patiën
ten naar door te sturen, maar
het evenwicht is wankel. Afge
lopen week stelde het Catharina
Ziekenhuis drie keer een opna
mestop in vanwege drukte op
de SEH: ambulances werd ge
vraagd om uit te wijken naar
een ander ziekenhuis. ,,Het gaat
zó in tegen alles waar ik voor
sta. In dit land krijgen mensen
in nood altijd hulp. Ik denk nu
weleens dat het niet zo zal zijn.''
Snoeren
Een man in een blauwwitte
badjas komt aangereden op een
brancard. Hij hijgt. Overeind
komen lukt niet. Het kost te
veel energie en hij heeft te wei
nig lucht. Hij heeft corona. ,,Ik
kan nog geen 5 meter lopen'',
zegt hij. Er gaan snoeren aan
zijn lijf, van zijn longen worden
foto's gemaakt. Er wordt bloed
geprikt. Het coronaprotocol.
Het virus is in alle hevigheid te
rug op de SEH, al verdween het
nooit helemaal. Binnen een uur
GO WOENSDAG 17 NOVEMBER 2021
Op de spoedeisende hulp
is het virus helemaal terug
ze wachten, maar de - Teun van den
hulp komt. Heijkant, arts
Artsen tijdens een over
dracht op de afdeling spoed
eisende hulp. FOTO KOEN VERHEIJDEN
Jurriaan Nolles
Eindhoven
