Op weg naar Nederland
BELARUS-ROUTE
VLUCHTELINGEN KREGEN BIJ DE GRENS TANGEN OM PRIKKELDRAAD DOOR TE KNIPPEN
knippen. De Polen arresteerden ons
dan weer, schreeuwden dat we naar
de hel konden gaan en namen de
simkaarten uit onze telefoons in be
slag, zodat we niet meer konden
communiceren of onze locatie kon
den bepalen.''
Na tien dagen van honger, dorst,
ontberingen en bloedende voeten
lukt het de groep Polen binnen te ko
men. Smokkelaars rijden hen daarna
via Warschau naar de Duitse grens.
Daar worden ze aangehouden. ,,Ik zal
de woorden van de Duitse agent
nooit vergeten: 'maak je geen zorgen,
je bent veilig'. Het was een prachtig
gevoel, het voelde alsofwe waren
ontsnapt aan de hel.''
Mansor verblijft nu in een opvang-
locatie voor asielzoekers in de Duitse
stad München. Zijn oorspronkelijke
doel was om naar Nederland te ko
men. ,,Ik had gehoord dat Nederland
een snelle procedure voor gezinsher
eniging heeft. Mijn gezin is nog in
Maleisië. En Nederland is een perfect
land met vriendelijke mensen.''
Tien dagen lang zat
Mutasem Mansor vast
in het niemandsland
tussen Polen en
Belarus. ,,Ze zeiden
dat het makkelijk zou
zijn, maar het voelde
als de hel."
Het is na midder
nacht als Mutasem
Mansor en een
groep andere
vluchtelingen het
prikkeldraad van
de grens tussen
Belarus en Polen naderen. Het af-
scheidscomité bestaat uit een groep
Belarussische grenswachters. ,,Ze ko
men naar ons toe, slaan ons en pak
ken een deel van onze kleding af,
onze sigaretten, chocola, geld en de
kens. 'Ga nu naar Polen', zeggen ze.''
Aan de andere kant van het nie
mandsland wacht weer prikkeldraad
en Poolse grenswachten. ,,Ze arreste
ren ons en sturen ons terug naar de
grens met Belarus. Daar nemen de
Belarussische grenswachten ons
weer mee naar een zogenaamde vei
lige oversteek: een rivier.''
Mutasem Mansor (27) uit Jemen is
een van de duizenden migranten en
vluchtelingen die een speelbal is ge
worden in het geopolitieke conflict
tussen de Europese Unie aan de ene
kant en Belarus en Rusland aan de
andere kant. Al maandenlang nodigt
de Belarussische dictator Loekasjen-
ko onder meer Syriërs, Irakezen en
Jemenieten uit naar zijn hoofdstad
Minsk om ze daarna door te sturen
naar de grenzen met Polen en Litou
wen. De migranten en vluchtelingen
zelf weten dat, ze zien het als een
kans om op een relatief snelle en vei
lige manier Europa te bereiken. Daar
melden ze zich als asielzoeker.
Mansor werkte als journalist en
cameraman in Jemen. Hij vluchtte
voor de zich al jaren voortslepende
burgeroorlog in het land, waarbij
journalisten doelwit zijn van de strij -
dende partijen, en belandde met zijn
gezin in Maleisië. ,,Daar hoorde ik
van vrienden over de Belarus-route.
Zij hadden die al genomen en waren
de grens over gekomen. Ik vroeg of
het veilig was, ze antwoorden dat het
makkelijk was.'' Mansor en enkele
vrienden betalen een reisbureau zo'n
900 euro de man en krijgen binnen
tien dagen een officiële uitnodiging
om naar Belarus te komen. ,,Daarna
zijn we de vlucht naar Minsk gaan
regelen en spullen gaan kopen voor
de rest van de reis. Ik heb er veel geld
voor moeten lenen.''
Na een paar dagen in een hotel in
hoofdstad Minsk rijdt een chauffeur
van de smokkelaars het groepje op
3 oktober naar de Poolse grens. Daar
begint de ellende. ,,Het is tien dagen
lang doorgegaan. We werden steeds
heen en weer gestuurd door de
grenswachten van Belarus en Polen.
Die van Belarus gaven ons zelfs tan
gen mee om het prikkeldraad door te
WOENSDAG 17 NOVEMBER 2021 GO
Vluchtelingen bij
checkpoint Bruzgi-
Kuznica. Belarus stuurt
ze de grens met Polen
over, waar grenswach
ten met waterkanonnen
de doortocht proberen
te voorkomen.
FOTO'S REUTERS, AFP
'aan de hel
De Koninklijke Marechaus
see stuitte bij controles
aan de Duitse grens de af
gelopen weken al op 56
personen die aangaven via
Belarus naar Nederland te
zijn gereisd.
De marechaussee houdt er
rekening mee dat dit aantal
de komende tijd oploopt.
Een van die migranten is
Haider Rasho Kussan (28).
Hij vertrok twee maanden
geleden uit het Koerdische
deel van Irak en was van
plan via de 'klassieke' mi
grantenroute over de Mid
dellandse Zee naar Grieken
land te reizen. ,,Maar in
Istanboel zeiden smokke-
laars dat het makkelijker
was via Belarus te gaan.''
Twintig dagen later stond hij
al in Nederland, waar hij nu
ruim een maand in het azc in
Budel verblijft. ,,Ik denk dat
we net op tijd waren, na ons
ging de grens daar pas echt
dicht. In Belarus was het
slecht, maar in Polen wer
den we goed ontvangen'',
vertelt hij buiten de poort
van het opvangcentrum. De
reis kostte hem duizenden
euro's. ,,Mijn vader heeft de
auto ervoor verkocht.'' Zijn
ouders hopen op een beter
leven voor hem in Neder
land, waar al een deel van
de familie woont.
Cyril Rosman
Minsk/München
Mutasem Mansor
kreeg een uitnodiging
om naar Belarus te
komen, slaagde er na
tien barre dagen in de
grens over te steken
en zit nu in Duitsland.
PRIVÉFOTO
