gebaseerd op diefstal en leugens
WHkSmJ
'We hebben 46 jaar naar
elkaar gezocht. Het is
een wonder dat het toch
nog is gelukt'
17
PASPOORT
in Nieuwerkerk riep ik altijd abba. Dat is Ben
gaals voor papa. Ik zie nog voor me dat hij me
wegbracht en wegliep en dat ik door het lint
ging. En dat we thuis waren en dat daar een
meisje was. En dat we met de andere geadop
teerde kinderen bij aankomst op Schiphol een
groepsfoto maakten."
,,Dat wuifden ze allemaal weg. Onmogelijk,
dat ik dat kon weten, zeiden ze. Ik was immers
pas anderhalf toen ik naar Nederland kwam.
Maar nu blijkt dat ik anderhalfjaar ouder was.
Mijn geboortedatum is veranderd. Ik was al 3!
En dat meisje dat ik me kon herinneren, was
mijn vier jaar oudere zus Nargis, die ik nu ook
heb teruggevonden. Zij zorgde destijds voor
me."
,,Nee. In ieder geval is er niets over gezegd. Ik
had al een volledig gebit toen ik in Nederland
kwam, dus dat had wel iets duidelijk moeten
maken. En in mijn vrouwelijke ontwikkeling
was ik ook veel vroeger dan meisjes van mijn
leeftijd. Dat was voor mij alleen maar wéér iets
waarin ik me anders voelde, een buitenbeentje.
Mijn adoptiemoeder, die zelf geen kinderen
kon krijgen, kon me daarin niet ondersteunen.
Nu kan ik alles plaatsen, nu snap ik waarom ik
anders was, anders reageerde."
,,Die is er niet meer. Elf jaar geleden heb ik de
banden verbroken. Dat zorgde voor veel ver
driet en een grote leegte, maar het gaf me ook
rust. Eindelijk hoefde ik me niet meer te bewij
zen voor hen. Ik zat natuurlijk wel met mezelf
in de knoop en ben in therapie gegaan. Dat
heeft me goed gedaan. Dan maar géén familie,
dacht ik. Dan blijft het maar bij mijn eigen ge
zin."
Na twee eerdere relaties waaruit Bashonti
Dekker twee zonen heeft, vertelt ze - met een
dik Zeeuws accent - nu heel gelukkig te zijn met
haar huidige man, in Westkapelle. ,,Een heerlijk
dorp, met fijne buren en vrienden. Hier voel ik
me helemaal thuis. Twee maanden geleden zei
ik nog tegen mijn man: 'Wat ben ik toch geluk
kig!' En twee weken later kreeg ik dat mailtje."
,,Ja en nee. Natuurlijk gebeurt er heel veel, maar
zo veel van wat ik nooit snapte, valt nu op zijn
plek. Dat geeft me juist veel rust. Ik slaap ook
beter nu. Wat ik heel jammer vind, is dat mijn
vader niet meer leeft, dat ik hem nooit meer
kan leren kennen. Want ze zeggen dat ik als
twee druppels water op hem lijk."
,,In april volgend jaar hoop ik er heen te kun
nen. We hebben 46 jaar naar elkaar gezocht.
Het is een wonder dat het toch nog is gelukt.
Misschien had ik het eerder ook niet aange
kund. Mijn leven heeft veel pieken en dalen ge
kend. Misschien vind ik mijn familie nu pas te
rug omdat ik daar nu pas sterk genoeg voor
ben."
GO ZATERDAG 13 NOVEMBER 2021
V r*
Bashonti Dekker: ,,Het geeft me heel veel troost om te weten dat er
altijd plek voor mij is geweest, dat ik niet ben weggegeven."
FOTO LEX DE MEESTER
Bashonti Dek
ker-den Haan is
geboren in Ban
gladesh en op 15
november 1975
geadopteerd
door een echt
paar uit Nieuwer-
kerk. Volgens
haar paspoort
kwam ze op 15
juni 1974 ter we
reld, maar dat
blijkt niet te klop
pen. De werke
lijke datum is niet
bekend, maar ze
is waarschijnlijk
geboren in 1972.
Ook blijkt ze an
ders te heten;
haar biologische
ouders gaven
haar de naam
Bilkis. Na een le
venslange zoek
tocht vond ze
volslagen onver
wachts op 24
september van
dit jaar haar bio
logische moeder
Aisha en vier jaar
oudere zus Nar-
gis terug. Bas-
honti Dekker is
getrouwd en
heeft twee
zonen. Ze woont
in Westkapelle.
Heeft niemand ooit gezien dat je ouder
was? Een arts bijvoorbeeld?
Hoe is de relatie met je adoptie-ouders nu?
Weg rust. Je leven staat weer op zijn kop.
Wanneer ga je je moeder en zus bezoeken?
