*r
vangst genomen. Heb het werk ge
daan wat nodig was en dat was het.
Lieve woorden van beide kanten
en op tijd naar huis. Ben gewend
om zuinig te leven, wandelen en
fietsen kosten niets. Ik woon heer
lijk en geniet met volle teugen van
kinderen en kleinkinderen en help
waar nodig. Ben supergelukkig.
- Jeannette
...maar soms kon
het uitzwaaien beter:
'Had me geprezen toen
ik nog werkte.'
Ik had een afscheid met recep
tie, georganiseerd door de ge
meente waar ik werkte. Het was
fijn alle collega's om me heen te
hebben. De toespraken van burge
meester en wethouder voelden
wat minder. Ik dacht: ik was zo
graag tijdens m'n werkzame leven
eens geprezen als ik wat goeds had
gedaan. Dat voelde wat dubbel.
Ook heb je wel een of meer colle
ga's die je niet zo mocht en dacht:
zo, daar ben ik ook gelijk van af.
Om met Cruijff te spreken: elk na
deel heeft z'n voordeel.
Mijn nieuwe teamleider gaf mij
op 62-jarige leeftijd te kennen dat
ik 'over de datum'
was. Een juridisch
gevecht ontstond, uit
eindelijk bleef ik, met te
genzin. Ik wilde zonder af
scheid vertrekken. Daar ben ik op
teruggekomen. Bij een cursus 'af
scheid van arbeid' wist men mij
ervan te overtuigen dat afscheid
nemen slechts éénmaal mogelijk
is. Dus toch een receptie. Ruim
tweehonderd medewerkers druk
ten mij de hand en wensten mij
heel veel goeds in mijn 'nieuwe'
leven. Dat deed me goed. Ik heb
zelf bepaald wie wel en niet
mocht spreken, zelf een kritische
afscheidsrede gehouden. Inmid
dels ben ik er ruim vier jaar weg.
Met veel plezier doe ik vrijwilli
gerswerk, waar de waardering gro
ter is dan bij menig werkgever.
- Aad van Meurs
Vorig jaar december ging m'n
pensioen in. De laatste werkdag
ging normaal voorbij. Nog niet
eens samen koffiedrinken. Later,
op mijn eerste AOW-dag, kwam
behandelen van dansers en mu
sici. Ik was ook enkele uren per
week docent bij Fontys. Kortom:
veertig jaar hard werken en dan
weg, dan gun je jezelf en je colle
ga's een mooi afscheid. En dat is
gelukt! 4 juli, in het Jan van Be-
zouwhuis bood ik een concert
aan dat uitgevoerd werd door
dansers en musici die mij geïn
spireerd hebben en die ik gehol
pen heb. Het kon precies, tachtig
mensen aanwezig, prachtige op
tredens. Heel vaak nog bekijk ik
de foto's en opnames. Dat helpt
me enorm om nu van de vol
gende fase te genieten. Geen
agenda meer!
Een klein kantoor, dertien
vrouw/man personeel. Ik stop
een jaar vervroegd met werken.
Er mogen maar twee personen op
kantoor komen. Op de dag dat ik
mijn spullen inlever, komen een
voor een mijn collega's op kan
toor om afscheid te nemen. Ieder
neemt een bloem voor me mee
en er ontstaan intense gesprek
ken. Aan het einde van de dag ga
ik eufoor, met een enorme bos
bloemen, naar huis. Het mooiste
afscheid denkbaar, dankzij de
lockdown.
Mijn laatste werkdag was er
een die me nog lang zal heugen;
het was een 'complot'. In de mid
dag kreeg ik het verzoek naar een
benzinestation in Barendrecht te
rijden. Daar zag ik plots mijn
vrouw, dochter en kleinkinderen
al op me wachten. Toen kwam
een file van Gasunie-gereed
schapsbusjes aanrijden! Ik
was totaal overdonderd! Met
z'n allen reden we naar ons
rayonkantoor en daar wachtte
me een toespraak met hapjes en
drankjes. Mijn beide kleindoch
ters werden zoet gehouden met
tekenen, kleuren en limonade. Ik
had niet gedacht, dat er zoveel
waardering voor me was!
-A.J.H. Garritsen
Had me al voorgenomen om
een jaar eerder dan mijn
AO W-leeftijd te stoppen met
mijn werk en heb er voor ge
spaard. Ruim vijftien jaar in de
zorg gewerkt en daaraan veel 'ge
geven', woon alleen zonder rela
tie. Vanwege de emotionele en fy
sieke zwaarte van mijn werk vond
ik het welletjes. Gewoon op de
laatste werkdag zelfgebakken
taart mee. Er waren nog wat 'ge
nodigden', gezellig koffie gedron
ken en wat cadeautjes in ont-
- Dirk Zwartenbol
Ik heb mijn pensioen in
januari 2020 al aangekondigd.
Het was genoeg. Jaren leidinggege-
ven. Wilde meer tijd voor mezelf, echtge
note en (klein)kinderen. De opleiding Werkge-
luk uit 2019 trok me over de streep. Het mooiste
afscheid gehad wat je je denken kon. Met mijn vijf naaste
medewerkers op Solextour en uit eten. Op de laatste dag ge
heel verrast toegezongen in de Stationshal van Eindhoven door
zo'n vijftig medewerkers en mijn (klein)kinderen. Daarvoor heeft
iedereen een gebakje kunnen eten met mij op kantoor. Bij thuis
komst een barbecue met mijn familie. Wat een afscheid. Ik moet
bijna weer janken als ik eraan terugdenk. Maar heb moeten wen
nen dat ik niets meer hoefde. Bij het schilderen van mijn huis reali
seerde ik me opeens dat ik morgen gewoon verder kon. Heb
moet wennen aan het werkritme. Bij een slaaptherapeut te
rechtgekomen. Heb altijd 'aangestaan'. Nu sta ik vroeg op en
heb heel de zomer 's ochtends om 07.00 uur in het bui
tenzwembad gelegen. Ik heb een paar honderd euro
per maand ingeleverd en over tien jaar gaat daar
nog iets vanaf. Maar ik heb er zo veel
meer voor teruggekregen.
- Ronald Hogenbirk
GO ZATERDAG 13 NOVEMBER 2021
- Anne Marie Geurts-Pijnenburg.
- Ninette Martinot
LEES VERDER OP PAGINA 6
