DE BOER OP Het fruitteeltbedrijf van familie De Winter
8
Boeren zijn het gesprek van de dag.
Ze stoten (te veel) stikstof uit,
spuiten (teveel)
bestrijdingsmiddelen,
zorgen voor (te veel) slik
op de weg, bezetten met
(te grote) tractoren het
Haagse Malieveld. Maar wie zijn
die boeren nu eigenlijk? In deze serie
zoeken we hen op. Vandaag
aflevering 10: Ineke de Winter en
haar zoon Rik op hun fruitteeltbedrijf
tussen Baarland en Kwadendamme.
'Het is een gok
een oud ras als
cox, een
oudevrouwen-
appeltje, terug te
planten'
gebeuren. In januari het snoeien,
in april het spuiten met gewasbe
schermingsmiddelen, in de zo
mer het wegplukken van aange
taste exemplaren, in september
en oktober de pluk. Er zijn twaalf
koelcellen, goed voor 100 ton fruit
elk. In de opslagloods staat een
ruime sorteeropstelling waar de
appels en peren eerst worden ge
lezen op kleur, grootte en ge
wicht en dan worden verpakt
voor vervoer naar de supermarkt.
Tijdens de drukste plukweken
zijn er twintig buitenlandse
werknemers die in gehuurde
units naast de schuur overnach
ten. Dit jaar voor het laatst in dat
soort eenvoudige onderkomens.
Ze verwachten binnenkort de
vergunning voor de bouw van
een nieuwe, luxere wooneenheid
naast de schuur. Die nieuwbouw
is voor volgend voorjaar voorzien.
Mooi beroep
Tot enkele jaren geleden kwamen
er ook stagiairs van een fruitteelt-
school uit Litouwen. Simona was
één van hen. De samenwerking
met de school is gestopt. Maar Si
mona is nu Riks vriendin, ze heb
ben samen dochtertje Vicky van
1 jaar. Rik: ,,Ik ga Vicky zeker aan
raden om in het fruit te gaan. Het
is een mooi beroep, zelfstandig
werk en als je het goed doet valt
er best wat te verdienen. Nee, Si
mona werkt niet mee hier op het
In de tuin staat een uit de
kluiten gewassen treur
wilg. Ineke de Winter
plantte de boom kort na
dat haar man René in
2004 omkwam bij een be
drijfsongeval. Hij was
fruitteler. ,,De treurwilg is een
gebaar", zegt ze. Hoe de ramp
spoed over het bedrijf kwam?
René controleerde appels in een
koelcel. Dat gebeurde door een
luik in de zolder boven het fruit.
Met een stok met een grijpertje
eraan wilde hij een paar appels
opvissen om ze te bekijken op
kleur, hardheid, rijpheid. De
lucht in de koelcel bevat hooguit
één tot twee procent zuurstof om
het fruit goed te kunnen bewa
ren. Die lucht moet je niet inade
men. Waarschijnlijk heeft hij dat
toch gedaan, met fataal gevolg.
Laatste pluk
Die rampzalige dag veranderde
het leven van Ineke de Winter
(1963) van het ene op het andere
moment. Ze was afkomstig van
Ovezande, dochter van een vee
arts. Na haar huwelijk volgde ze
een opleiding op de fruitteelt-
school in Kapelle en vormde ze
een maatschap met haar man.
Toen hij overleed had ze vijf kin
deren in de leeftijd van 8 tot 18
jaar. Ze besloot het bedrijf voort
te zetten: ,,Ik heb het de eerste ja
ren met hulp van het personeel
helemaal zelf geprobeerd. Veel
werk, veel kinderen, veel zorgen,
alles veel, behalve geld. Omdat
het te druk was, deed ik niks
goed, het werk niet, de kinderen
niet. Twee neven van mijn man,
Marc en Wil Steijn, waren fruit
telers in de buurt. Die zijn me in
2008 gaan helpen, uiteindelijk
voor een periode van tien jaar."
Het is herfst op het bedrijf van
Maatschap de Winter aan de Her-
verkavelingsweg bij Baarland.
Midden in de Zeeuwse fruitteelt
zone die grofweg loopt van Krab-
bendijke tot Arnemuiden. Het
zijn vooral de blaadjes van de
conferences die al geel verkleu
ren. De meeste andere rassen
ogen nog verrassend groen. Een
ploegje buitenlandse arbeiders -
Litouwers en Bulgaren - is bezig
met de laatste pluk. De woning
en de bedrijfsgebouwen ogen
jong. ,,Dat klopt", vertelt zoon
Rik (1990) die in 2008 bij zijn
moeder in de maatschap kwam.
,,In 1998 brandde de schuur af. De
woning liep zo veel schade op van
het bluswater dat die ook maar
werd gesloopt. Nu staan er een
nieuw huis en een nieuwe loods
voor koeling en sortering."
Zo'n 13 hectare peren hebben
ze, en 17 hectare appels. De ge
middelde omvang van een fruit-
bedrijf in Nederland is 15 hectare.
,,Maar er zijn er ook van 100 hec
tare", relativeert Rik. Hij en zijn
moeder Ineke runnen het bedrijf
samen. Ineke houdt zich vooral
bezig met het sorteren en verpak
ken. Rik is meer van het buiten-
bedrijf. Ze is in dienst bij zaadver
edelaar Limagrain in Rilland,
vroeger bekend als Van der Have."
Met een knipoog: ,,Ze vindt het
vast genoeg als we elkaar alleen
's avonds zien." Jongste broer Ben
was een jaar actief op het fruit-
teeltbedrijf. Rik: ,,Maar hij vond
het te eenzaam, miste het sociale
en werkt nu bij een loonbedrijf.
Ik heb het runnen van ons bedrijf
geleerd van de neven van mijn
vader, Marc en Wil. En van ma.
Nee, zelf vind ik het werk hier
niet eenzaam. Elke dag is er wel
contact met leveranciers, afne
mers, collega's. Het is echt niet zo
dat ik hele dagen in mijn eentje in
de boomgaard sta."
Peren, dan hebben we het over
10 hectare conference, 1 hectare
doyenné du comice en 2 hectare
migo. Die laatste is een zoge
naamd concept- of clubras waar
van coöperatie Fruitmasters de
afzet en de vaste prijs regelt. ,,Er is
een probleempje", zegt Rik over
zijn migo, een kruising van con
ference en doyenné d'hiver. ,,De
bomen staan er nu vijf jaar, er ko
men bloemen aan, maar geen pe
ren. We hebben er hommels in
gezet voor de bestuiving. Dat
heeft nog niet geholpen. Het kan
zijn dat er pas na acht jaar oogst
komt. Het is wel spannend."
Fruitbomen gaan gemiddeld zo'n
veertig jaar mee voor ze vervan
gen worden.
Bij de appels draait het vooral
ZATERDAG 6 NOVEMBER 2021 GO
'Statement naar Poetin over
JAN VAN DAMME
Ineke de Winter
Appels in de loods, klaar om gesorteerd en verpakt te worden.
