Rouwbegeleiding zorgt voor leefbaar leven na de dood
3
Soms, 's morgens als het tijd is om uit
bed te gaan, hoort hij Corries stem: ,,'k
Zou d'r mae 's uut gae', Lou. 't is tied,
Als hij in de keuken staat en het
eten een beetje laat aanbranden,
prikken haar ogen in zijn rug: ,,Wat bin
jie noe an 't knoeien?!"
Niks bijzonders, dat je
na zestig jaar huwelijk
je overleden partner
nog hoort of in een
stoel ziet zitten, heeft
rouwbegeleidster Lianne Minder-
houd hem uitgelegd. Dat gebeurt
vaker na het overlijden van een
partner. Sinds zijn huisarts Lou
Dekker (80) doorstuurde naar de
rouwbegeleidster, hebben de
twee vele uren met elkaar gepraat.
Over zijn vrouw. Over de begrafe
nis. Over de dagen erna. Over co
rona en eenzaamheid.
Over emotionele zaken werd
vroeger niet veel gesproken. Li
anne Minderhoud: ,,Drie dames
met wie ik sprak, alle drie rond de
80, hadden een baby verloren. Ze
mochten het kindje niet zien, niet
vasthouden. Ik was een van de
eersten met wie ze dat deelden.
Verdriet van lang geleden, maar
emotioneel nog heel vers."
De 49-jarige Lianne Minder
houd uit Serooskerke (W) be
hoort tot de tweede lichting van
de HZ-opleiding rouw en verlies.
Over haar keuze voor die oplei
ding zegt ze: ,,Ik werd ziek en
moest accepteren dat ik mijn
vroegere werk als gymlerares niet
meer zou kunnen uitoefenen. Dat
was moeilijk. Als je zo veel van je
werk houdt als ik, ga je jezelf daar-
mee identificeren. Had je mij
vroeger gevraagd: 'Wie ben jij?',
dan had ik gezegd: gymjuf."
,,Daarvan afscheid nemen vond
ik heel zwaar. Ook dat is een
rouwproces. Ik zat niet goed in
mijn vel en dat kwam niet alleen
door mijn lichamelijke klachten.
Mijn huisarts, Schinkelshoek in
GO ZATERDAG 6 NOVEMBER 2021
Sxccce
Lou Dekker: „Corrie heeft me leren koken, op het laatst. Huishouden: daar wist ik niks van." foto dirkjan gjeltema
'Je overleden vrouw
horen praten is niet gek'
ONDINE VAN DER VLEUTEN
Lianne Min
derhout:
„Verlies en
rouw stape
len zich in
een men
senleven op."
LEES VERDER OP PAGINA 4
