'HAD IK MIJN
KOP MAAR
GEHOUDEN'
BY De Liefde
niet loslaten. Ik was tot over
mijn oren verliefd, en ging
alleen nog maar op dat
gevoel af.
Dat is waarschijnlijk ook
wat er misging: ik negeerde
mijn verstand en heb
bepaalde signalen gemist.
Dat de relatie met haar
zoon en dochter voor alles
ging, bijvoorbeeld.
Ik begreep dat natuurlijk,
maar besefte pas later dat ze die kinderen ado
reerde, dat ze probeerde het verlies van hun
vader te compenseren door altijd voor ze klaar
te staan en hun wensen boven de hare te stel
len. Ik snapte dat die dynamiek was ontstaan
maar kon er niet goed mee omgaan. Na vijf
maanden dachten we erover te gaan samen
wonen, maar haar kinderen gingen ervoor lig
gen. Ze wilden hun kamers in het ouderlijk
huis niet kwijt, hoewel ze er al niet meer
woonden. En Anna ging daarin mee.
Wat ik ook lastig vond, was dat haar zoon de
rol van de man in huis speelde. Gingen we een
weekend met z'n vieren weg, dan nam hij de
leiding. Hij was degene die incheckte bij het
hotel, de wijn bestelde en besloot dat er die
dag werd getennist. Misschien kinderachtig
dat ik me overruled voelde door een jongen
van 22, maar ik zag het als een gebrek aan
respect. Zei ik er iets over tegen Anna, dan
vatte zij dat op als een aanval op haar opvoed
kundige kwaliteiten.
Dat weekend liep onze relatie stuk. Ze kon
mijn kritiek niet handelen, is dichtgeklapt
en zag geen weg meer terug, ondanks mijn
spijtbetuiging. Doodzonde. Had ik mijn kop
maar gehouden, dan waren we misschien
nog samen geweest. Nu is het goud in mijn
handen ontploft.'
'Vlak voor ze overleed, zei mijn
vrouw: "Jij kunt niet alleen zijn. Blijf
overeind en denk vooruit." Het was
de tweede keer dat ik weduwnaar
werd. Op mijn 35ste verloor ik mijn
eerste echtgenote aan borstkanker,
vorig jaar maakte longkanker een
einde aan het leven van mijn tweede vrouw.
We waren 33 jaar getrouwd. Ik heb mijn portie
tranen wel gehad.
Hoe pijnlijk en verdrietig het ook was, het
leven ging door, zoals mijn vrouw had gezegd.
Ik heb het huis opgeruimd, de as verstrooid,
en ging nadenken over de toekomst. Ik moest
in beweging komen, een beetje aan mijn
conditie werken, een stip op de horizon zetten.
Onwennig schreef ik me in op datingsites en
zo ontmoette ik Anna.
Ik was a la minute van de kook. We waren
direct vertrouwelijk, ze vertelde hoe de dood
van haar man haar van de sokken had geblazen
en hoe ze daarna alleen haar kinderen had
moeten grootbrengen. Het voelde fijn en
natuurlijk, onze eerste kus was ook meteen
raak, net als onze eerste nacht samen. Als
een sleutel op een slot - zo ervoeren we het
beiden. Ja, ik had wel enig schuldgevoel ten
aanzien van mijn overleden vrouw, maar ik
had met Anna goud in handen en wilde dat
Marco (70) viel als een
blok voor Anna (63)
maar kon er niet tegen
dat haar volwassen
kinderen voor alles
gingen: 'Ik voelde me
overruled door een
jongen van 22.'
MEZZA 45
De echte namen van
Marco en Anna zijn bij de
redactie bekend. Wil je
ook praten over je relatie?
mezza@dpgmedia.nl
