Dubbele pijn
voor klimaat
Over bazen,
faalplekken,
woningnood
mobiliseren voor verregaande maatregelen
11
onze economie. Dit is niet zomaar een kwes
tie van aan wat knoppen draaien. Dit is een
heel nieuw apparaat uitvinden. Ik had vorige
week een urenlang gesprek met de Chinese
hoofdonderhandelaar Xie in Londen, en op
een gegeven moment zegt hij: 'Dit is een re
volutie.' Het is echt alleen te vergelijken met
de eerste industriële revolutie, toen we kolen
en later olie en gas ontdekten als de basis voor
onze welvaart. Nu moeten we een andere ba
sis vinden voor die welvaart.''
voor onze kinderen en kleinkinderen.''
,,Het is geen trucje, dan werkt het niet. Ik ben
gewoon vrij persoonlijk in de omgang. Het is
toch leuk als je een gemeenschappelijke inte
resse vindt? Het voordeel is dat ik nu wat ou
der ben en al zo lang rondloop dat
ik heel veel mensen ken, maar po
litici worden natuurlijk ook
voortdurend vervangen. Dus dan
zoek ik uit of ik iemand ken die
deze persoon kent en die bel ik:
goh wat is het voor iemand?''
,,Dat je het niet beperkt tot con
crete dingen die jij wilt, maar dat
je heel goed luistert naar wat die
landen bezighoudt. Je moet niet vergeten dat
alle leidende politici in de wereld voor 90 pro
cent bezig zijn met binnenlandse politiek. En
als ze bezig zijn met buitenlandse politiek, is
dat om binnenlandspolitieke redenen. Dus ik
kan wel met een internationaal verhaal aan
komen, maar als ik het niet kan plaatsen bin
nen de context van dat land, kom ik niet echt
in gesprek.''
,,Hoe meer ik over de klimaatcrisis begon te
leren, hoe meer zorgen ik me ging maken. Te
gelijkertijd weet ik dat als we nü in beweging
komen, we het nog kunnen fixen. Ik zou graag
willen dat we als samenleving weer het ge
voel zouden krijgen dat onze grootouders
hadden, meteen na de Tweede Wereldoorlog.
Die wilden het land opbouwen, niet voor
zichzelf, maar voor hun kinderen en voor hun
kleinkinderen. Ik heb het daar vaak met mijn
grootouders over gehad, die vonden dat een
erekwestie dat ze dat gedaan hebben. Ze voel
den zich, deels onterecht, toch ook verant
woordelijk voor de periode daarvoor, en wil
den iets terugdoen. Wij moeten ons ook ver
antwoordelijk voelen voor de periode hier
voor: wij hebben als mensen bijgedragen aan
Niet gek dat
jeugd zegt:
laat ons niet
met de rotzooi
achter
de temperatuurstijging en moeten nu ook de
verantwoordelijkheid voelen om daar iets aan
te doen.''
,,Hoe oud zijn die lezers? Die
moeten dan echt wel 90 jaar zijn.
Ik ben zelf al 60. Maar ook de
mensen van 70 hebben het land
niet opgebouwd. Dat is een my
the. De bevrijding is 75 jaar gele
den. De mensen die het land
hebben opgebouwd zijn niet
onze ouders, maar onze grootou
ders. En die hebben hun kinde
ren juist opgevoed met: ik heb het voor jou
gedaan en nou ga je voor jezelf, pak je kansen.
Ik vind het niet zo gek dat jongeren zeggen:
laat ons niet met de rotzooi achter.''
,,Ja. Het probleem is niet technologisch. Het
probleem is ook niet financieel. Het probleem
is politieke wil. Durf je het als politicus tegen
je burgers te zeggen? Ik ga nu iets voorstellen
dat niet meteen al resultaten oplevert voor de
volgende verkiezingen. Kiezers zijn overal
wispelturiger geworden, verbinden zich niet
meer structureel aan een politieke partij. Dus
veel politiek is kortetermijnpolitiek gewor
den. Zolang dat zo blijft zijn we ook niet in
staat om die langetermijnplannen uit te voe
ren. Dus ik hoop zeer dat de nieuwe coalitie in
Den Haag het aandurft om Nederland op een
duurzaam pad te zetten. Als er een land is dat
dat kan, is dat Nederland. We hebben Neder
land zelf gemaakt! Natuurlijk levert een tran
sitie ongemak op. Mensen zullen ook af en toe
uit hun comfortzone moeten komen. Maar als
het enige doel van de politiek is mensen in
hun comfortzone te houden, stop dan met
politiek.''
Frank
Poorthuis
Nog 5 dagen
Vrouw en kinderen vrezen
dat ik het ga missen om 'de
baas te zijn.' Dat ben ik na
melijk op mijn werk. Een onder
baas, maar toch. Soms denk ik dat
't wel mee gaat vallen. Thuis ben ik
toch al niet de baas. Er zijn über
haupt weinig bazen die thuis ook
wat te zeggen hebben, vermoed ik.
Maar de kleintjes en mijn vrouw
filosoferen graag dat ik straks, als
ik gestopt ben met werken, huis
vergaderingen beleg, bevelen ga
uitdelen.
Misschien hebben ze gelijk.
Want ik heb altijd wel een idee,
een plan of ik vind iets over co
rona, het Midden-Oosten, wo
ningnood, petitfours of korte broe
ken voor volwassen mannen. En
als ik dat op mijn niet onbeschei
den wijze in een vergadering op
tafel leg, gebeurt daar vaak wat
mee. We kunnen 't ontkennen,
maar dat is ook omdat ik er een
beetje toe doe. Soms deugt er na
tuurlijk niets van zo'n opinie of is
een idee belachelijk. Praten we er
over. Vormt zich iets nieuws. Tikt
iemand dat op. Ja, het is een bij
zondere wereld waarin ik leef.
Komt nooit meer terug. Mijn
vrouw ziet me aankomen.
Bezig persoon
Wat we ons óók allemaal afvragen
is of ik goed zal zijn in niets doen.
Ik geef daar weinig aanleiding toe.
Ik ben een bezig persoon. Geluk
kig heb ik werk en een oud huis.
Maar nu het werk gaat wegvallen...
Overigens moet ik eerlijk zijn: de
gedachte dat ik dan in rap tempo
alle klusjes in huis oppak, is niet
voor de hand liggend. Want ik ben
nog beter in klussen benoemen
dan in klussen dóen. Misschien
herkent u dat wel. Eenvoudige
werkjes, geen probleem: bandje
plakken, lampen verwisselen,
tochtstripje leggen. Maar sommige
klussen zijn van een zo overweldi
gende grootheid dat ik ze niet durf
aan te pakken.
Die benóem ik graag. Ja, ik heb
een groot opmerkingsvermogen
voor het onaffe, de dingen die nog
moeten gebeuren: de serre schil
deren, alle trappen opkalefateren,
de piepende radiatoren vervangen.
Vloerisolatie, dat zou beter zijn
voor ons. En misschien moeten we
toch aan zonnecollectoren? Zoiets
zeg ik ook niet slechts eenmaal.
Drie op de vijf keer dat ik langs
zo'n faalplek loop, móet ik dat uit
spreken. En nu ben ik nog aan het
werk. Maar straks loop ik de hele
dag door dit huis, zonder werk om
me bezig te houden.
„Het helpt enorm. John Kerry
en ik ontdekten al snel dat we
allebei een grote fan zijn van
Bruce Springsteen én van de
Boston Red Sox. En daar be
ginnen we dus altijd weer
over. Toen ik onlangs met
de president van Indonesië
sprak en ik begon over
mijn kleinzoon, toen zag
je zijn gezicht gewoon he
lemaal opengaan. Ik weet
dat hij ook kleinkinderen
heeft, en daarover praten
werkt dan drempelverla
gend. Hij ging meteen mee
in mijn verhaal dat we dit
niet voor onszelf doen, maar
,,Nou, we hadden allebei zoiets van: wat leuk
dat we elkaar nu eens eindelijk in het echt
ontmoeten. We hebben elkaar al vele keren
via het scherm gezien. Dat is niet optimaal en
uiteindelijk kun je echt harde onderhandelin
gen nooit zo voeren. Maar met Xie heb ik nu
echt wel een band opgebouwd die verder
gaat dan alleen het werk. Je leert el
kaar een beetje kennen. Hij houdt
van goede wijn, dus dan hebben
we het daar over. Je zoekt natuur
lijk altijd de interesse van men
sen op in dit soort gesprekken."
GO ZATERDAG 6 NOVEMBER 2021
De massale ontbossing in het Malei
sische Ipoh-gebergte, die veroorzaakt
wordt door de ontginning van de kalk
steengroeves, doet het klimaat dub
bel pijn. Het kappen van de bomen
zorgt niet alleen voor een gigantische
CO2-emissie; de gerooide bomen zijn
ook nooit meer in staat om het broei
kasgas weer af te breken. foto ap
Klinkt als een goed trucje
Wat helpt nog meer?
Wat raakt u zo in dit onderwerp?
De generatie die het land heeft opgebouwd
voelt zich juist wel eens in de hoek gezet
door jonge actievoerders, zo schrijven le
zers soms in brieven naar de
krant.
Kunnen we het klimaatprobleem wel oplos
sen?
Frank Poorthuis beschrijft hoe
het leven verandert als je stopt
met werken.
Reageren:
frankpoorthuis@dpgmedia.nl
Hoe belangrijk is dat?
Hoe is dat, urenlang aan tafel met de Chi
nese onderhandelaar?
