Herinneringen
u
'Plegers voetbalgeweld
moeten schade betalen'
15
MARJAN BERK
c Kunstenaar Gandini tovert met dood hout
,,Lik op stuk'', zei Grapperhaus tij
dens het Vragenuur in de Tweede
Kamer op vragen van de PvdA. De
minister noemt als voorbeeld de
avondklokrellen, waarbij rel
schoppers werden veroordeeld tot
het betalen van hoge schadever-
goedingen aan bijvoorbeeld win
kels die schade opliepen. Voor zijn
plan kijkt hij naar een wetsvoor
stel dat het mogelijk maakt om
schade door vuurwerk en drugs te
verhalen op de daders. Dat voor
stel is recent door de Eerste Kamer
aangenomen. Ook wil Grapper-
haus dat voor elke wedstrijd wordt
bekeken of de veiligheidsvoor
schriften op orde zijn. Is dat niet
zo, dan moet dat 'gevolgen heb
ben voor de politie-inzet' bij die
wedstrijden.
Deze bed and
breakfast overtrof
mijn stoutste
verwachtingen
te vergeten dat mooie kasteel
Twickel.
hotel Karelshaven. Ik was daar
voor het eerste interview dat ik
schreef- ik geloof voor Margriet
- met de bewoonster van Twic-
kel, de 90-jarige douairière, we
duwe van de graaf van Wasse
naar. De oude dame vertelde mij
over haar jeugd. Ze was niet op
school geweest, had les gehad
van een gouverneur. Ze vertelde
mij ook van een Engelse edel
man, die op weg van en naar een
van de vele oorlogen in Duits
land, altijd even langs Twickel
reed. Want de meloenen die daar
in de kassen werden gekweekt
waren zo heerlijk zoet. De toen
malige rentmeester van het kas
teel, mijnheer Drenth, liet mij
het kasteel bezichtigen. Hij ver
telde mij, dat de graaf nog alle ka
chels had laten vervangen door
porseleinen exemplaren, met het
oog op de uitdroging van het
oude hout in het kasteel. De
rentmeester vertelde mij ook
over de oudtante, die kwam loge
ren. Op de logeerkamer hing een
schilderij van een opengesneden
zwijn. Dat vond zij eng, dus als
ze kwam logeren werd dat schil
derij altijd omgedraaid.
Ik kreeg die dag door de huis
houdster thee aangeboden. Die
zat in flinterdunne theekopjes.
Haar man werkte op het kasteel
als tuinman en hij was ook de
chauffeur van de oude dame.
Wat een heerlijk uitstapje was
dit, met al die herinneringen en
het zachte bed dat mij wachtte
bij 'De Haar'. Om maar te zwij
gen van het copieuze ontbijt, dat
mij deed besluiten mijn hele fa
milie hier uit te nodigen voor een
weekendje om mijn aanstaande
verjaardag te vieren.
Ineens doken ze
overal in de stad Rome
op; kunstwerken
gemaakt van de
stammen van
omgezaagde bomen.
Het is het werk van
een jonge straat
kunstenaar.
Op dit moment kan
Andrea Gandini niet
werken, hij herstelt
van een ingeklapte
long. „Familiekwaal,
mijn vader en mijn opa hebben er
ook last van.'' Hij ploft neer op een
stoel midden in zijn rommelige
atelier, een garage in een buiten
wijk van Rome met een werkbank,
wat hamers en beitels en een mo-
torzaag. ,,Die maakt het werken
een stuk makkelijker.''
Andrea bewerkt namelijk
boomstronken. Hij is 24 jaar, komt
uit Rome en is op een missie; om
gehakte bomen een tweede leven
geven. Hij heeft in totaal ruim
honderd boomstronken in heel
Italië omgetoverd tot standbeel
den, de meeste in zijn thuisstad.
In Rome staan zo'n 65 werken van
zijn hand. ,,De eerste boomstronk
die ik bewerkte stond hier in de
straat. Ik had geen hout meer, was
naar buiten gelopen en vond een
afgezaagde boom. Toen ontdekte
ik dat ik buiten op straat werken
veel leuker vind dan in een ate
lier.''
Andrea struint al vijf jaar de hele
Veel bomen in Rome
zijn ziek, het zou mooi
zijn de gevelde
exemplaren te eren
stad af op zoek naar boomstron
ken. Soms tippen mensen hem,
maar niet iedere stronk is geschikt.
Sommige staan op onmogelijke
plekken. ,,Dan ziet niemand ze,
dat heeft geen zin.''
In de lange, chique Via Cola di
Rienzo, op een steenworp van het
Vaticaan, staan vier van Gandini's
creaties, bijna altijd gezichten.
,,Elke stronk was ooit een boom,
een individu, dus vond ik het pas
send om ze een gezicht, een men
selijke identiteit te geven.''
Als Andrea de juiste stronk heeft
gevonden gaat hij op de stoep zit
ten en begint te zagen, te hakken
en te beitelen. Behoorlijk in het
zicht, maar eigenlijk heeft hij nau
welijks problemen gehad met de
politie. ,,Als ze er wat van zeggen
ga ik meestal weg en kom ik later
gewoon weer terug.'' Maar volgens
Gandini kunnen ze hem niets ma
ken. ,,Wat ik doe is niet illegaal,
maar ook niet legaal. In bomen za
gen mag niet, maar er staat niets in
de wet over boomstronken. Dus
meestal laten ze me gewoon met
rust.''
Gandini's straatkunst is niet on
opgemerkt gebleven, inmiddels
krijgt hij aanvragen van gemeen
tes in heel Italië om boomstronken
te bewerken. Alleen in Rome wil
de gemeente niets van hem weten.
,,Niemand is profeet in eigen
land'', vertaalt Andrea de Bijbelse
uitspraak naar het Italiaans, terwijl
er wél veel werk is. ,,Veel pijnbo
men in Rome zijn ziek, het zou
mooi zijn de gevelde exemplaren
te eren.''
Maar Andrea's grootste droom is
werken in andere Europese steden.
,,Ik weet dat er veel omgehakte bo
men zijn in Parijs. Barcelona zou
mooi zijn. Of Amsterdam, al denk
ik niet dat er daar veel boomstron
ken zijn, daar zijn jullie veel te ge
organiseerd voor.''
Het was een feest der her
kenning. Ik kwam aan in
Delden, de plaats waaraan
ik mooie herinneringen heb. We
zijn neergestreken bij die goeie
oude Zwaan, dat heerlijke hotel
waar ik in 1962 al sliep. Toen
speelde ik daar met de KRO-re-
vue in Hengelo en Enschede, en
dan ligt Delden in het midden.
Nu, na al die jaren genoten we
van een overvloedige lunch. Vol
daan reden we door naar onze
eindstemming: bed and break
fast 'De Haar', aangeprezen door
onze vrienden. Dit is voor mij
helemaal nieuw. In mijn lange
leven logeerde ik slechts één keer
in een bed and breakfast, en dat
is zo lang geleden dat ik mij al
leen de blatende schapen herin
ner, die mij in slaap mekkerden.
We reden nu door het schitte
rende in de herfstzon badende
landschap, met bomen in Indian
summer-kleuren. We werden
hartelijk verwelkomd door onze
gastvrouw en naar een heerlijke
ruime kamer gebracht. Deze
mooie, rustige plek leek in niets
op de schapenschuur van mijn
eerste confrontatie met een bed
and breakfast. Dit overtrof mijn
stoutste verwachtingen.
We zetten onze tandenborstels
neer, ik begon mijn mijn schoe
nen uit te trekken. Maar: ,,We
gaan toch eerst shoppen?'' riep
mijn vriendin, aan wie ik dit uit
stapje te danken had. O ja, nou
dan hield ik mijn wandelschoe
nen maar aan. Shoppen in Del
den. De slager, de bakker, de
plaatselijke lekkernijenen niet
GO WOENSDAG 3 NOVEMBER 2021
DEN HAAG
Voetbalhooligans die schade
veroorzaken, moeten zelf op
draaien voor de kosten. Demis
sionair minister Ferd Grapper-
haus van Justitie en Veiligheid
wil afspraken maken met voet
balclubs.
- Hanneke Keultjes
u
Andrea Gandini is in Napels in de weer met een boomstronk. foto epa
Boomstronken krijgen
een menselijk gezicht
Ooit logeerde ik hier al, in
Angelo Van Schaik
Rome
Door Andrea Gandini kunst
zinnig uitgehakte boomstron
ken. FOTO'S ANDREA GANDINI
- Andrea Gandini, kunstenaar