Heleen van Royen
Vorigjaar verrasten
op mijn verjaardag met draadloze oortjes. Toen ik ze
aansloot op mijn mobiel bleken ze 'Airpods van Sam' te
heten. Sam had de pro-versie aangeschaft en gunde mij
zijn afdankertjes. Ik klaag niet want ze deden het prima
en ik voelde me erg hip met de witte stokjes in mijn oor.
Toen de draadloze oortjes voor het eerst op de markt
kwamen, had ik er keihard om gelachen. Wat zagen die
dingen er idioot uit, daar ging toch niemand mee rond
lopen? Zo onpraktisch ook. Ze vielen vast bij het minste
of geringste uit je oren en ze waren knetterduur. Ik zou
er nooit aan beginnen, dat wist ik zeker.
Zeg nooit nooit, zei mijn moeder altijd. En zoals altijd
had ze gelijk. Want een iPhone, daar zou ik ook nooit
aan beginnen. Ik was de laatste persoon op aarde die
zich krampachtig aan haar BlackBerry vastklampte,
omdat die een echt toetsenbordje had en geen touch
screen. Maar uiteindelijk ging ook ik om.
De oortjes en ik werden dikke vrienden. Ik vond ze
superhandig. Geen gehannes met een lange draad die
in de knoop gaat. Makkelijk op te bergen. De enige die
mijn feestje verstoorde, was Bart: 'Jij bent die dingen
binnen een week kwijt,' voorspelde hij. 'Wedden?'
Ik nam me voor hem het tegendeel te bewijzen en was
extra zuinig op mijn witte afdankertjes. Dat ging een
tijdje goed, totdat het mis ging. Ik raakte het oplaad-
doosje met inhoud kwijt. Het moet zich nog ergens in
ons huis bevinden, dat denk ik echt. Maar we hebben
een groot huis en de vrouw die dat schoonmaakt, kan
ze nergens vinden. Dus ik kocht een gloednieuw, eigen
paar. Toen ik niet lang daarna van het nieuwe setje ook
een oortje verloor, schaamde ik me zo dat ik stiekem
een los rechteroortje op Marktplaats kocht.
Weer ging het lang goed maar vorige week zaten de oor
tjes in mijn oor en loste het doosje ineens in rook op. Het
moet ergens in mijn auto liggen. Die is niet heel groot,
wel vies, Bart maakt hem soms schoon als hij hem te
smerig vindt om erin te stappen. Ik ben er nu al zes keer
doorheen gegaan, maar nergens gloort de witte hoop.
Er restten mij twee keuzes: of een oplaaddoos op Markt
plaats scoren of mijn twee losse oortjes verkopen en een
complete nieuwe set aanschaffen. Als ik dat doe, kan
ik net zo goed voor de verbeterde versie gaan. Ik bel
mijn zoon. 'Hoe bevalt die pro-versie jou?'
'Heel goed.'
'Zijn ze echt beter?'
'Ja, veel beter. Ze hebben ook ruisonderdrukking.'
Ik ben om. De zelfverkozen koningin van Marktplaats
verkoopt haar losse oortjes, schaft peperdure pro's aan
en blijkt een heel gemiddelde consument te zijn, die
zich eerst verzet tegen veranderingen, ze daarna omarmt
en zich vervolgens afvraagt hoe ze ooit zonder al die
heerlijke nieuwerwetsigheden uit de kokers van slimme
marketeers heeft kunnen leven.
5
s
MEZZA 7
Schrijver Heleen van Royen (56) woont samen met Bart (35). Ze is moeder van Olivia (28) en
Sam (25) en oma van Spencer (1 jaar) en van twee bonuskleinkinderen van 13 en 11.
De oortjes
en ik werden
vrienden
LU
3
