I
Vroeger waren ze voor de pot,
tegenwoordig gooit COR VAN
HOUTEN (67) de vis terug in
zee. Als hij terugkomt van het
strand staat zijn vrouw in het
clubgebouw achter de bar.
OOIT HAALDE COR
iets uit een binnenwater, wat ze hier
in Noordwijk 'het zoete' noemen,
maar ergens begin jaren tachtig
maakte hij kennis met het strand-
vissen - en bleef hangen. Omdat het
beduidend meer bij hem oproept,
de weidsheid van de zee die altijd in
beweging blijft. Het water kan hij
inmiddels lezen: aan de bovenkant,
de golfslag, zien wat op de bodem
gebeurt. Sinds zijn beginperiode bij
HSV De Sportvisser is er onnoemelijk
veel veranderd. Het materiaal bij
voorbeeld, de hengels en de lijnen.
En de destijds nog rijkelijk aanwezige
vis, vooral kabeljauw, die zich volgens
biologen definitief naar het noorden
heeft verplaatst. Het opwarmende
water bracht grote verschuivingen
met zich mee. Alleen de bot, zijn
specialiteit, bleef altijd aanwezig.
Vroeger viste hij soms nog 'voor
de pot', nu wordt tijdens wedstrijden
elke vangst meteen gemeten en
teruggezet. Als je er eentje van een
pond of tien uit trekt, doet dat iets
met je: een oergevoel, een soort
overwinningsroes. Door de jaren
heen klom Cor naar de top van het
competitiegebeuren, toen kwamen
de bestuursfuncties erbij en in 2019
vroeg Sportvisserij Nederland hem
de jeugd te gaan coachen. En dus
neemt hij minder deel aan wed
strijden, zeker als-ie met alle spullen
over hoge duinen heen moet. Dan
begint toch de leeftijd op te spelen.
Tegenwoordig kan Cor net zo genie
ten als hij - aanwijzingen gevend -
achter die jongelui staat en ze zich
kwalificeren voor het WK.
Zijn vrouw hengelt zelf niet, maar
doet vrijwilligerswerk in de kantine.
Als hij terugkomt van het strand
staat zij vaak in het clubgebouw
achter de bar. Heel gezellig.
