Jan Rot
'En hoe gaat het nu met u?'schuift
de oncoloog haar stoel aan.
'Ik denk dat we niet mogen mopperen,' begin ik mijn
inmiddels vaste praatje. Op en af, halen/brengen, min
en plus. Ter zake. 'Wat zegt de scan?'
Als het geweldig was, had ze het wel meteen verteld.
Nu staat haar gezicht op twijfel.
'Ja, het is vreemd. De uitzaaiingen op de longen zijn
duidelijk gekrompen. De een van 25 millimeter naar 17,
een ander van 23 naar 15. Maar wat je eigenlijk zelden
ziet: ondertussen zijn er nieuwe gegroeid in bijvoor
beeld de bijnier en de lymfeklier. Dus tja...'
Uit het overleg van de gezamenlijke ziekenhuizen -
er kijken diverse artsen naar, heel geruststellend - is
de boodschap duidelijk. De milde kuur doet te weinig,
ik moet aan het infuus. 'Maar ik ben bang dat ik uw
antwoord al weet
Ik grijns. Vorige week gingen mijn handen, zoals voor
speld, alsnog stuk, al smeerde ik ze in. En riep ik nog:
fuck chemo, we gaan ook stoppen met die pillen. Maar
nu lukt het wel weer.
n 'Mijn voorstel...' Ik haal diep adem. 'Donderdag 2
december vier ik alvast mijn verjaardag, lekker groot,
z in Nieuwe Luxor, met allerlei muzikanten en gast
zangers die mijn vertalingen zingen. Herman Finkers,
Trijntje Oosterhuis, Henk Hofstede, Fay Lovsky...'
5 Stond eigenlijk gepland voor december 2022, als ik 65
zou worden. Maar dat halen we een jaartje naar voren.
2 When I'm 64, ook mooi. 'Die maandag erop meld ik me
hier en gaan we voor het echie. En zien wel waar het schip
strandt.'
'Hmm,' wikt ze. 'En tot die tijd alleen pillen? Oké, ik vind
het goed, maar dan wil ik tussendoor een extra scan, of
het niet misgaat.' Ze wijst erop dat de lever gelukkig nog
schoon is. Anders werd het tricky.
'Je zag al meteen aan haar dat het lê-lê was,' zegt Daan
als we naar buiten lopen. Rotjestaal voor lauw loene,
Jiddisch voor mweh, matig tot slecht. 'Maar het had erger
gekund.' We rijden het terrein af, de hefooom gaat open.
'Is elke keer 4 euro,' rekent ze. 'Je kunt ook een parkeer-
kaart kopen voor 85, dan is het een jaar vrij.'
Pff, en dan val ik na vijf bezoekjes om, en heeft zij nog
65 op de kaart die je niet terugkrijgt. 'Nee hoor,' beslis ik.
'Lijkt me geweldig als we na 22 keer denken: goh, hadden
we nou maar...'
Thuis hadden zeker de kleintjes stiekem op meer
gehoopt. Lipjes trillen.
'We verleggen ons doel,' sus ik. 'In plaats van de kerst
halen, gaan we mikken op de zomer. Maak ik al jullie
verjaardagen nog mee, onze trouwdag, wie weet
Net op tijd breng ik de cd-bestellingen uit de Rotshop
naar de post. De bloemenwinkel ernaast is al aan het
inruimen. 13 juli jongstleden, op onze 21ste trouwdag, liep
ik hier ook, aarzelde, en dacht schamper: boeketten krijgt
Daantje wel via het podium. Nu ga ik naar binnen. 'Eh,
hebt u toevallig nog 22 witte rozen?'
En dat ik dan ineens sta te tranen, hou ik lekker voor
mezelf.
Muzikant Jan Rot (63) is getrouwd met Daan (46). Ze hebben vier kinderen: dochters Elvis (19) en Maantje Piet (10)
en zoons Rover (16) en Wolf (13). In juli hoorde hij dat hij ongeneeslijk ziek is.
40
