'Na 347 keer kwam
de cordon bleu ons
de neus uit'
de opkomst van de gemaksindustrie. In de super
markt kwamen steeds meer schappen met kant-en
klaar en instant. Aardappelpuree, kippen of hutspot
met klapstuk in blik. Dat werd gretig gekocht, maar
echt lekker kan het niet zijn geweest.'
In de jaren zestig gingen de Nederlanders over
de grenzen kijken: kaasfondue was een exotische
ontdekking volgens Allerhande, net als koken
met fruit en Pinard-wijnen (tegenwoordig vooral
omschreven als bocht). In de jaren zeventig, aan het
begin van de emancipatiegolf, kibbelden mannen
en vrouwen vaker over wie wat deed in het huis
houden. Of zoals Scheepers schrijft: 'Het was best
bijzonder dat mijn vader in het weekend cordon
bleu maakte, maar na 347 cordon bleus haalden
we opgelucht adem dat hij een mannenkookclub
ontdekte.'
Het was volgens Scheepers een maatschappelijk
discussiepunt. 'Valt aan koken eer te behalen of is
het verkapte vrouwenonderdrukking? Bij ons thuis
was het meer iets dat moest. Zeker omdat er geen
alternatief als Thuisbezorgd of Deliveroo bestond.
Verder was het: eten wat de pot schaft. Daar deden
we niet moeilijk over. Alleen als er lever op het
menu stond hoefde ik maar de helft op te eten. Als
ik dat vergelijk met hoe kieskeurig mijn kinderen
zijn. Op verjaardagen mochten we kiezen. Ik wilde
dan tot woede van mijn broer zuurkool met rook
worst - hij had liever friet met appelmoes en kip.'
In deze tijd draait Allerhande grotendeels om
roti-vellen, Mexicaanse wraps, Thaise soepen en
gezondheidsrages als quinoasalades, tarwegrassen
en boerenkoolshakes. Het aanbod in de supermarkt
is gevarieerder dan ooit. En dat in een tijd dat er
meer flitsbezorgers dan ooit rondrijden met online
bestelde maaltijden.
Scheepers: 'Tja, gemak is een alles overstijgend
goed, maar ik denk dat het samen kan gaan: de ene
dag heel bewust je zuurdesemstarter opkweken,
de andere dag Deliveroo bellen. Nederlanders zijn
bewuster dan ooit bezig zijn met voeding en ik denk
dat vegan echt groot wordt. Ook Allerhande heeft
die trend een duw in de rug gegeven. Sommigen
zien het als een marketingblad dat gewoon iets wil
verkopen. Zo simpel is het niet. Je kunt mensen
niet alles zomaar door de strot duwen. Het tijd
schrift weet de juiste toon te raken, presenteert
recepten die én net spannend genoeg zijn én haal
baar. Ook wordt er veel tijd en moeite in testen
gestoken om te kijken of de verhoudingen kloppen
en de gerechten goed smaken. Ik heb na al die jaren
ondervonden dat het klopt en dat het deugt.'«
MEZZA 35
