'Ik stond in een zaaltje,
gehuld in een fel, wit licht.
Als het voorportaal
van de hel'
verboden. De Jehova's getuigen vieren alleen huwelijken
en trouwdata, dat zijn verbintenissen door God. We
ontdekten pas echt hoe erg Soraya gebukt ging onder
de regels van haar geloof toen ze begon te puberen en
overwoog uit de geloofsgemeenschap te stappen.'
Dingler: 'Ik was zeventien toen ik de afspraken van het
geloof los begon te laten. Ik wilde niet meer langs de
deuren om De Boodschap te verkondigen. Stelde steeds
meer vragen. Waarom we binnen het geloof de evolutie
theorie niet bespraken. Of ons dienden te onthouden
van seks voor het huwelijk - je koopt toch ook geen auto
zonder eerst een proefrit te maken? Wat praat je werelds,
zeiden mijn ouders dan. Kreeg ik weer dagen extra Bijbel
studie. Onder begeleiding van mijn vader, als ouderling
een man met aanzien binnen de Jehova's getuigen.
Toen ik op mijn achttiende ook nog uit de kast kwam
als lesbienne, was er geen weg meer terug. Ik wist al veel
eerder dat ik op vrouwen viel maar had nog even, op mijn
vijftiende, een vriendje in het geloof, om mijn ouders
tevreden te stellen. Hij was mijn beste vriend. Ik dacht:
als ik dan met een man moet trouwen, dan maar met
hem. Tot een vriendin zei: maar dan moet je ook seks
hebben, hè. Waarop ik het uitmaakte, er thuis steeds meer
wrijving kwam, en ik niet anders kon dan opstappen.'
Dat ging er niet lichtzinnig aan toe, begrijp ik uit De zonde
waard.
Dingler: 'Ik moest in een zaaltje verschijnen, gehuld in
een fel, wit licht. De gang ernaartoe voelde als het voor
portaal van de hel. Voor een raad van ouderlingen diende
ik "comité te staan" en verantwoording af te leggen over
mijn kritische houding en geaardheid. Alsof ik iets fout
had gedaan. Ik wist wat de consequenties waren. Dat
iedereen binnen het geloof, inclusief mijn eigen ouders
en zus, me de rug zouden toekeren - maar ook dat zij mij
zouden verliezen. Ik belandde in een enorm gat, daarna.
Gelukkig was Esmée er om me op te vangen.'
Van der Vlugt: 'Dat ging geleidelijk.
Toen Soraya ouder werd en haar uit
treding meer had verwerkt, kwam
het ter sprake. Een hele roman leek
me lastig, want zo'n verhaal moet je
vanuit jezelf vertellen en dit is echt haar
verhaal. Ik heb veel thrillers geschreven
en het wordt steeds lastiger daar vol
doening uit te halen, ik raak een beetje
uitgethrillerd. Ik schrijf liever historische
romans, die geven me de kans meer
gelaagdheid te geven aan mijn verhalen.
Met De zonde waard voelde het goed weer een thriller te
schrijven, maar ik wilde het onderwerp niet gebruiken
voor mijn eigen gewin. Het zou het broze contact dat
Soraya nog had met haar familie voorgoed kunnen
verbreken. Zij zou degene zijn die de meeste reacties
over zich heen zou krijgen.'
Dingler: 'Tijdens kerstavond bij Simone twee jaar geleden,
we zaten te gourmetten, was ik het nota bene die opperde:
zou je niet eens willen schrijven over mijn verhaal? Amper
een maand later appte Simone: zie je dat nog zitten? Ik
vind het belangrijk een groot publiek te bereiken met
mijn verhaal. Het gebeurt nog te veel dat mensen een
sociaal doodvonnis krijgen als ze breken met hun geloofs
gemeenschap. Dat is geestelijk enorm schadelijk. Als ik
me niet had durven uitspreken, was ik nu getrouwd,
moeder van drie kinderen en doodongelukkig.
Ik wil graag aan anderen laten zien dat je voor jezelf mag
kiezen. Mijn boodschap gaat niet zozeer over breken met
de jehova's, of welk geloof dan ook, maar over durven zijn
wie je wilt zijn.'
Dingler: 'De jehova's zijn geen gemeenschap die bekend
staat om gewelddadigheid, eerder om stilte en besloten
heid. Ze houden hun regels het liefst voor zich omdat ze
weten dat anderen die niet zullen begrijpen. Ik verscheen
een paar keer in de media. Bijvoorbeeld in de Videoland
serie Kalifaatkinderen, over brainwashing, en een uitzen
ding van EditieNL. Na zo'n programma was ik altijd
bang voor de reactie van mijn ouders, maar de telefoon
rinkelde nooit. Alsof ik niet bestond.'
Van der Vlugt: 'Ik ben uitgescholden op straat, al verschijnt
mijn boek pas begin november. Diegene vond dat ik leugens
verspreidde en Soraya geen platform moest geven. Ik ben
rustig doorgelopen.' Ze is even stil. Vervolgt: 'Iedereen
heeft recht op zijn geloof. Elk verhaal heeft twee kanten
en de familie van Soraya heeft ook verdriet. Niemand
wil zijn dochter verliezen - mijn hart voelt ook een deel
van hun pijn.' Dingler: 'Ik verwijt mijn familie niets. Mijn
ouders wisten en konden niet beter.'
MAANDENLANG SPRAKEN DE VROUWEN wekelijks af. Elke
keer als Van der Vlugt een passage over hoofdpersonage
Wanneer besloten jullie dat er een boek
over moest komen?
Zijn jullie bang voor represailles?
32
