MERCI
11
IN WALLONIË DIE DOOR OVERSTROMING ZWAAR WERD GETROFFEN
Zodra je het met je eigen ogen hebt gezien,
laat het je niet meer los
ordinatie van vrijwilligers, en het
bezoeken van nieuwe adressen. In
een zwart notitieblok noteert hij
alles. In Trooz alleen zijn al twee
duizend huizen kapot, in heel
Wallonië zijn gaat het waarschijn
lijk om tienduizenden woningen.
Verzekeraars bieden geen duide
lijkheid, ook omdat ze bedolven
worden onder het werk. Veel in
woners van de vallei hebben geen
geld om een voorschot te betalen,
als het ze al is gelukt een aanne
mer te vinden. Dus blijven ze
achter met een huis in puin, en
zijn aangewezen op het team van
Philippe.
De meesten van hen begonnen
met het uitdelen van voedsel vlak
na de ramp, en daarna begonnen
ze te helpen met opruimen, en nu
beginnen ze heel voorzichtig met
de wederopbouw.
Doffe blik
Duquesnoy rijdt richting Chaud-
fontaine, naar een woning waar
zijn team voor het eerst aan het
werk is. ,,Daar werkt Marco Dries-
sen'', zegt hij. ,,Een Nederlander
uit Maastricht. Jullie Hollanders
vertellen toch iets sneller waar het
op staat.''
Dus als de bus weer geparkeerd
is, stelt hij Driessen voor, een Lim
burger met een vrolijke oogopslag
met een stofbril op zijn neus en
een klopboor in zijn hand: ,,Ze zit
ten gewoon in de shit en krijgen
geen hulp.''
En daarom staat hij hier te boren
en te kappen. Dat doet hij eigenlijk
voor Sophie Mottoulle, die met
een doffe blik de trap komt afgelo
pen. Zij woont hier met haar zoon
tje.
,,Het water komt nooit zo hoog'',
vertelt ze over die dagen, halver
wege juli. ,,Maar je zag het stijgen,
en opeens stond het 1 meter hoog
in mijn huis. Ik heb mijn kind bij
de arm genomen en ik ben ge
vlucht.''
Zo hebben ze allemaal verhalen.
De bakkersvrouw van Trooz ver
telt hoe ze met haar gezin naar de
eerste verdieping vluchtte toen
het water steeds verder steeg, nog
snel wat spullen pakte, en zag hoe
haar zoontje van 3 jaar wegdreef.
Haar 13-jarige dochter trok hem bij
zijn capuchon uit het water.
Een onderne
mer vertelt dat
hij al zijn
vrachtwagens
kwijt is. En ei
genlijk niet
weet hoe hij
opnieuw moet
beginnen, maar
dat hij wel
moet.
Allemaal wijzen ze naar hun
huizen, om te laten zien hoe hoog
het water kwam. Soms wel 2,5 me
ter hoog.
Kou
,,En nu komt de winter'', zegt
Sophie. ,,We hebben geen gas, en
ik weet niet of het op tijd komt.''
Nog zesduizend andere gezinnen
zitten zonder gas om zich te ver
warmen en om maaltijden koken.
,,Het wordt koud.''
Dus als Duquesnoy de bus weer
instapt, zegt hij: ,,Snap je nu
waarom we helpen?''
Ed Saelmans uit Heerlen is er
ook ieder weekend bij. Hij zat deze
zomer zonder baan en kwam hel
pen toen hij van de situatie
hoorde. In de pauze vertelt hij over
de saamhorigheid in de groep, en
de dankbaarheid van de mensen.
Bij de bevolking heerst veel
scepsis over de oorzaak van de
ramp. ,,Dit kan niet de natuur zijn
geweest'', zegt een man in een ver
nield huis. De inwoners spreken
over een ramp in tweeën: eerst een
gestage toename van het water,
maar daarna een soort vloedgolf,
zoals ze die nooit eerder hebben
gezien. Mensen wijzen naar de
Vesderdam bij Eupen, bedoeld om
het water tegen te houden en be
heerd door de Waalse overheid.
Het stuwmeer bij de dam is aange
legd als reservoir voor drinkwater.
Toen door de hevige regenval de
druk op de dam ernstig toenam, is
besloten de dam in fases leeg te la
ten lopen. Maar de bewoners gelo
ven niks van een langzame leeg
loop.
Zij beschrijven de vloedgolf die
ontstond, enkele minuten na het
openzetten van de dam. Deson
danks pleit een rapport de beheer
ders van de Vesderdam vrij, de on
derzoekers stellen zelfs dat de dam
erger heeft
voorkomen.
Duquesnoy
schampert:
„Een onder
zoek ingesteld
door de over
heid zelf."
Moed
Hij heeft zijn
bus richting de bakkerij van Vero-
nique Audenhove gestuurd. Zij
woont met haar gezin boven de
bakkerij. Terwijl de vrijwilligers
hameren, stopt ze een was in de
wasmachine, in de ruimte die ooit
haar winkel was. De bakkerij staat
helemaal leeg, op een één grote
ketel met garde na. Ze overlegt
met Philippe, vertelt over de ramp
en hoe dankbaar ze is met de hulp.
Misschien neemt vrijwilliger Jus
tine volgende week een speculaas
machine mee. Over een half jaar
hoopt ze weer te kunnen bakken.
,,Vaak'', zegt Philippe ,,doet het
ze al heel goed dat we er even zijn.
De mensen krijgen weer een
beetje moed.'' Hij stapt in zijn bus,
op weg naar het volgende adres.
,,Maar eigenlijk zouden wij dat
niet hoeven doen.''
GO MAANDAG 25 OKTOBER 2021
Vrijwilliger Philippe Duquesnoy.
Door vocht in de muren dreigt aiies te gaan schimmeien en moet het stucwerk worden weggebikt.
FOTO'S MARCEL VAN HOORN
In Vesdervallei
is de ramp
nog lang niet
voorbij
In Trooz, Wallonië, wordt voedsel uitgedeeld aan bewoners.
- Philippe Duquesnoy, vrijwillige hulpverlener
POUR VOTRE SOLIDARITE
