5
Badhuis uit de tijd van het echtpaar Verpalen, waar nooit meer iets aan is gedaan.
een stoel met een bak koffie in zijn
handen. Kater Felix ligt in de stoel
naast hem, poes Dikke Mollie likt
water van tafel. ,,Je zult het niet ge
loven, maar ik was een succesvol
zakenman", vertelt De Cuyper. ,,Ik
heb ook nog een appartement in
Knokke, maar daar zitten mijn
kinderen nu in vanwege de wo
ningnood. En ik zit hier eigenlijk
wel best."
Hollandse vrouwen
De Cuyper is een van de mensen
die permanent op Marina Beach
woont. ,,Veel sociale gevallen hoor.
En mensen die hier door de sociale
dienst zijn geplaatst, ik heb het
zelf gezien. Ach, ik trek me er wei
nig van aan. Ik vermaak me best
hier. Ik hou van Zeeuws-Vlaande-
ren en ik hou van Hollandse vrou
wen. Wilt u mijn cd-collectie
zien?"
De Vlaming woont in een oude
caravan van zijn tante. Hij heeft er
veel spullen verzameld. Heel veel
spullen. Binnen pronkt een inder
daad indrukwekkende cd-collec-
tie. Het is duidelijk ook domein
van de katten. ,,Ik ben een kluize
naar, weet u. Ik luister mijn mu
ziek, ik lees mijn boeken. In de tijd
die rest werk ik aan mijn memoi
res. Ik heb best heel wat meege
maakt in mijn leven."
Terug in chalet F002 is het koud.
Ijskoud, want de kachel doet het
nog steeds niet. We blazen wolk
jes en drinken thee uit het Dura-
lex-servies. Het restaurant schijnt
nog open te zijn. We verwachten
er dezelfde deplorabele sfeer als op
de rest van het park, maar niets is
minder waar. Binnen is het warm,
druk en gezellig. Veel panterprint-
jes ook. Uitermate vriendelijk
brengen de serveersters meter
slange spareribs rond. Zelfs de bu
ren, een tafeltje verder, kijken een
stuk vrolijker.
Terwijl de Mega Music Dance
Experience uit de boxen galmt,
gooien jonge meiden aan de bar
een shotje achterover. Het zijn
Gilliskes, mierzoet spul in plastic
flesjes met de kale bats van Peter
Gillis op het etiket. Onderaan de
barkrukken hangen wat bibbe
rende chihuahua's. Op de menu
kaart worden cocktails ook in em-
mervorm aangeprezen. De ser
veerster barst in lachen uit als
wordt gevraagd naar de verkoop-
status van het park. Het uitblijven
van verdere reactie is veelzeggend.
,,Had u appelmoes bij de frietjes
gewild?"
Ghettoblasters
Thuiskomen in chalet F002 heeft
iets treurigs na zoveel gezelligheid.
Het kan blijkbaar nóg kouder en
de bedden blijken houten planken
van hoogstens anderhalve meter
lengte. Om ons heen klinken ghet-
toblasters met afschuwelijke her
rie. Niet uit één hoek, maar wel
drie. Misschien zelfs vier. Slapen
is om zoveel redenen onmogelijk
en het besluit valt om niet over
morgen, maar morgen al te ver
trekken. Zo vroeg mogelijk.
Gruwelijk park
We blijken niet de enigen. De vol
gende ochtend staan de buren
hun auto in de pakken. Hun ge
zichten staan weer op onweer.
„Wit een gruwelijk park", mop
pert Albert van Klooster. ,,We ko
men vaker bij Oostappen, maar
echt, zoiets als dit hebben we nog
nooit meegemaakt. Zó vies. Zó
smerig. Zó kapot alles. En als je er
iets van zegt, weten ze van toeten
noch blazen."
Het gezin, met moeder Alma en
zoon Randy, komt uit Zeist. ,,We
wilden hier gaan zwemmen,
zwemspullen mee voor dat jochie,
blijkt het zwembad al drie jaar
dicht! Had je in de reviews kun
nen lezen, hoor je dan. Die lees ik
niet als ik verder goede ervarin
gen heb met Oostappen. Maar het
zwembad staat nota bene nog in
de brochure die je bij het inchec
ken krijgt. En nu kan ik mijn
zoontje gaan uitleggen dat we
niet gaan zwemmen. Het man
neke is autistisch. Ik ben een lieve
papa, maar ik had de manager
bijna door de kantine gemept."
Van Klooster is diep, diep te
leurgesteld. ,,Ik kijk graag naar die
serie van Gillis. Ik vind het een
wereldkerel. Hij heeft het toch
maar geflikt, weet je. Maar als ik
dan zie in wat voor luxe hij leeft
en met wat voor armoe hij zijn
gasten hier opzadelt, dan krijg ik
toch mijn bedenkingen. Ik heb
gelijk na aankomst zelf ook maar
eens een review geschreven. Een
heel slechte. Wij komen hier
nooit meer terug. Echt nooit."
Oostappen Groep was, ondanks
meerdere pogingen, niet bereik
baar voor een reactie.
GO ZATERDAG 23 OKTOBER 2021
