IK VOELDE ME
DE SLECHTSTE
VROUW OP
AARDE'
BY De Liefde
'Gelaten ontving ik de handdrukken tijdens
de condoleance. Je man verliezen op je 37ste -
de meeste mensen kunnen zich weinig ergers
voorstellen. Voor veel bezoekers was Reinouts
crematie een afscheid, voor hen begon het
rouwen pas. Niemand begreep dat het voor
mij al jaren aan de gang was.
Reinout leed aan depressies sinds zijn puber
teit. Ik wist waaraan ik begon toen we op mijn
22ste een relatie kregen; we waren klasgenoten
geweest. Hij was een aimabele jongen, maar
met een donkere kant. Reinout kon wekenlang
verdwijnen in zichzelf. Dan trok hij zich terug
op zijn kamer, voor niemand aanspreekbaar.
In de loop der jaren bracht medicatie verlich
ting. En zo kwam het dat we aan het eind van
onze studies verliefd werden.
We waren beste maatjes. Nog steeds laaf ik
me aan de herinneringen. De festivals die
we bezochten, de zondagen die we kokend
doorbrachten, onze nachten onder de sterren
hemel. En: onze kinderen van nu zeven en
negen. Maar daar stonden zwarte periodes
tegenover waarin hij zich afsloot voor ons.
Ik heb altijd geweten dat het leven Reinout
ooit te zwaar zou worden. Mijn verdriet over
zijn dood was immens. Toch voelde ik ook
opluchting. Jarenlang had ik dit moment
gevreesd. Nu wist ik dat hij vrede had. Dat
maakte de stap om door te gaan niet groot.
Twee maanden nadat
haar man zich van het
leven beroofde, kreeg
Willeke (39) een relatie
met Miller (44).
'Ik word erom verguisd.
Mijn moeder is de
enige die het begrijpt.'
De vragen van de kinderen of papa ooit terug
kwam, kwamen pas weken na de crematie. En
daarmee de tranen. De kaarten die binnen
stroomden, voelden surrealistisch. Reinouts
dood was luid en duidelijk. Maar het gevoel
dat ze afdwongen - verdriet, rouw, - voelde ik
niet. Die fase was ik allang voorbij.
Miller begreep dat. Als Reinouts jeugdvriend
kende hij zijn depressies, maar bovenal: hij
was zijn moeder verloren aan dezelfde ziekte.
Op de crematie zag ik Miller voor het eerst
sinds lange tijd. Die week spraken we af om
bij te praten. De eerste kus liet een paar weken
op zich wachten. Reinout was toen twee
maanden overleden. Ik voelde me de slechtste
vrouw op aarde, maar onze liefde was niet te
houden. Ook dankzij de connectie die we
delen door Reinout én depressies, denk ik.
Na een halflaar vertelde ik mijn kinderen dat
Miller en ik elkaar lief vonden. Het was niet
anders dan de aankondiging wat we zouden
eten; ze waren vijf en zeven. Mijn omgeving
was minder enthousiast. Vriendinnen noemen
hem een rebound, Reinouts familie wil niets
meer met me te maken hebben. Ik word erom
verguisd. Alleen mijn moeder begrijpt het.
Gelukkig is er plek voor Reinout in ons nieuwe
gezin. We vieren zijn verjaar- en sterfdag, de
kinderen hebben zijn foto op hun kamer. Als
we op hun verjaardagen de taart aansnijden,
staan die foto's erbij. Ik gun de kinderen geluk
na de zelfverkozen dood van hun vader. Dat
anderen dat niet begrijpen, geeft niet. Het
betekent dat ze mijn verdriet niet kennen.'
MEZZA 45
De echte namen van
Willeke, Miller en Reinout
zijn bij de redactie bekend.
Wil je ook praten over je
relatie?
mezza@dpgmedia.nl
Praten over gedachten aan zelfdoding? Bel 113.
Chatten op 113.nl is ook mogelijk.
I
CO
LU
