'Als je niet weet
wat een ras is,
kom je nooit af van
racisme'
s
s
ingewikkeld als je er een waardeoordeel
aan hangt. Stel je bent een vogelaar, dan
wil je een bonte specht onderscheiden
van een zwarte specht. En een mus van
een spreeuw. Maar niemand zegt: die
soort is beter dan die soort. Daar gaat
het helemaal niet om. Hetzelfde geldt
voor de kijk op mensenrassen. Het is
interessant om variëteiten en onders
oorten te onderscheiden. Dat de
Khoisan in
Zuid-Afrika kunnen worden opgesplitst
in de Khoi en de San, vroeger beter
bekend als de Bosjesmannen en Hotten-
totten. Taxonomen als Linnaeus en
Blumenbach, die ik bewonder, hebben
zulke indelingen nadrukkelijk niet
gemaakt om de ene soort mooier of
beter te maken dan de andere. Nee, het
ging hen puur om opdelen. Het hele die
renrijk is opgedeeld, dus waarom zou
den we de mens moeten overslaan?'
Vreest hij niet dat mensen ondanks zijn
wetenschappelijke insteek net zo naar
zijn boek kijken als destijds werd gedaan
naar dat van schedelmeters en andere
onderzoekers die in diskrediet zijn
geraakt? 'Ja, natuurlijk ben ik daar bang
voor. Maar moet ik uit angst voor ruzie
of twistgesprekken er dan maar het
zwijgen toe doen? Ik heb mijn uiterste
best gedaan mijn bedoelingen helder op
te schrijven. Maar goed: de jongere
generaties onderzoekers verklaren de
genetica en het dna heilig bij het indelen
van mensen. Ik zie dna als een sliert
letters, maar de mens zelf als het
verhaal. Mijn oude vak van taxonoom
staat inmiddels zo'n beetje bij de vuil
nisbak en alle zoölogische musea zijn opgeheven.
Over vijftien jaar is de taxonomie waarschijnlijk
helemaal verkruimeld.'
Is dat geen gekke gedachte, dat iets waaraan hij zijn
leven heeft gewijd straks compleet is verdwenen?
'Zo gaan de dingen nou eenmaal en veranderingen
zijn goed en fantastisch. Ik ben 75 en moet de taak
van oud mens vervullen. Zou ik me anders en
jonger gedragen, dan verspil ik energie aan een
nutteloze zaak.'«
MEZZA 37
