'Dit zware werk
houd ik geen tien
jaar meer vol'
Hoeveel verdien je?
€1600
19
'Ik heb ook veel geleerd van de banen die ik niet kreeg'
'Ik zie het als mijn verantwoordelijkheid een rolmodel te zijn'
,,Ik heb een nulurencontract, het is altijd afwach
ten. Gemiddeld zit ik netto op 1500 tot 1600 euro
per maand. We krijgen bruto 15 euro per uur.''
,,Wel met mijn werk, want dat is heel mooi, maar
het loon is best laag als je bekijkt wat we allemaal
doen. Het is soms zwaar werk, zowel fysiek als
mentaal. De uren die we thuiszitten tot het tele
foontje komt, worden niet betaald. Een dag
stand-by staan levert geen inkomsten op.''
,,We krijgen een reiskostenvergoeding, een kerst
pakket en sinds een klein jaar pensioenopbouw.
Daar ben ik blij mee, want dat is niet overal in de
branche het geval.''
,,Er valt in deze branche weinig te onderhandelen.
Ik doe dit werk nu drie jaar en ben onlangs een
trede omhooggegaan. Ze hebben me als mentor
aangesteld, zodat ik mensen kan opleiden in het
bedrijf. Ik verdien nu ongeveer 50 cent per uur
meer. Hiervoor heb ik altijd in een slagerij
gewerkt, daar verdiende ik iets minder. Dit werk is
mijn roeping, maar de arbeidsvoorwaarden zijn
voor de uitvaartbranche best slecht.''
c Hoe zie jij je toekomst?
,,Ik volg een thuisstudie tot uitvaartverzorger, die
begeleidt de familie naar de uitvaart. Zorgen voor
bloemen, de uitvaartkist, dat alles op papier staat
et cetera. Daarmee verdien je iets meer.''
,,Ik ben alleenstaand met drie kinderen, dus dat
risico vind ik te groot. Ik blijf in dienst en dan zal
het salaris rond de 2500 euro bruto voor een full
time baan zijn. Ik wil graag 32 tot 40 uur gaan
maken. Bij mijn huidige werkgever kan ik dan niet
blijven werken, dus moet ik gaan solliciteren.''
,,Fijn. Dit is lichamelijk zwaar werk, ook door de
onregelmatige diensten. Ik houd dit geen tien jaar
meer vol, denk ik.''
Verdient Sandra genoeg?
Als eerste vrouw in de directie bij
Transavia wil coo Petra de Ruiter (52)
een rolmodel zijn voor andere vrouwen.
,,Bij mij is het glas altijd halfvol, dus ik zie het als
iets positiefs dat veel vrouwen 'de eerste' zijn. Ik
ben de eerste vrouw in de directie bij Transavia,
hiervoor heb ik ook al veel met mannen gewerkt.
Ik zie het als mijn verantwoordelijkheid een rol
model voor andere vrouwen te zijn.
Ooit las ik het boek Hoe word ik een rat? van
Joep Schrijvers, over het politieke gedoe binnen
bedrijven. Ik zei toen: 'Als dit nodig is om de top
te bereiken, dan doe ik niet mee.' Dicht bij
mezelf blijven past veel beter bij me.
Je moet jezelf als vrouw altijd bewijzen, maar
dat moeten mannen ook. Ik heb nooit het gevoel
gehad dat ik meer moest doen. Wel heb ik hulp
gezocht bij dingen die ik niet goed kan. Dat doen
mannen minder, die roepen sneller dat ze het
wel kunnen. Op tafel gooien dat je iets spannend
of ingewikkeld vindt, maakt je ook beter bena
derbaar. Je kunt je werk als directeur beter doen
omdat je hoort wat er leeft in het bedrijf.
Vrouwen vragen zich sneller af of ze het waar
kunnen maken. Ik wil laten zien: ik kan zeven
van de tien dingen, met die andere drie komt het
wel goed. Die instelling heeft me ver gebracht.
Ik heb wel moeten leren zeggen dat ik de ope
rationeel directeur ben, in plaats van dat ik er 'al
leen maar' werk. Ik ben belangrijk, maar vind
mezelf niet belangrijker dan bijvoorbeeld het ca
binepersoneel. Zij maken jouw reis waar.''
Abigail Norville (43) is de eerste
zwarte vrouw op de positie van plaats
vervangend secretaris-generaal bij het
ministerie van Volksgezondheid,
Welzijn en Sport, maar daar wil ze het
liever niet over hebben.
,,Kleur speelt een rol, maar ik ben wel een beetje
klaar met het onderwerp. Iemands kwaliteiten
zijn veel belangrijker. We moeten ook stoppen
onszelf met anderen te vergelijken. Alle energie
die je aan de ander geeft, steek je niet in jezelf.
Ik wist als ik solliciteerde niet altijd of ik de
functie zou krijgen, maar heb het altijd gepro
beerd. Door alleen al gesprekken te voeren zijn
mijn ambities helderder geworden. Ik heb ook
veel geleerd van de banen die ik niet kreeg. Toen
ik geen gemeentesecretaris in Vlaardingen werd,
werd ik directeur bij de gemeente Rotterdam.
Toen ik daar geen stap omhoog kon maken,
voelde ik me niet bezwaard te vertrekken toen ik
werd benaderd voor deze baan.
Geen enkel bedrijf is op zoek naar iemand die
alles kan. Mijn succesvolste sollicitaties waren
die waarin ik duidelijk aangaf waarvoor ze mij
wél moesten hebben. Je hoeft als vrouw echt
niet te bluffen. Wees ook niet bang voor
afwijzing, het hoort erbij. De basis is dat je weet
waar jij energie van krijgt. En neem een coach. Ik
spreek die van mij zo'n vier keer per jaar.
Zo ben ik op een positie beland die iets doet
met mensen. Niet iedereen durft meer alles
tegen me te zeggen, jammer. Dat probeer ik te
stimuleren. Uiteindelijk blijf ik altijd eerst Abi
gail Norville. Daarna dochter, moeder, collega en
dan pas plaatsvervangend secretaris-generaal.''
GO DONDERDAG 21 OKTOBER 2021
Vandaag: Sandra(47)
werkt tussen de 20 en
32 uur in de week als
postmortaal medewer
ker. Ze verzorgt
overledenen thuis of
op locatie.
c Wat verdien je?
c Blij mee?
c Wat zijn je secundaire arbeidsvoorwaarden?
c Heb je over je salaris onderhandeld?
c Zou je zelfstandig ondernemer willen zijn?
c Hoe is dat vooruitzicht?
- Babette Rijkhoff
Leeftijd: 47
Aantal jaar werkervaring: 3
Opleiding: mbo
Functie: overig
Branche: overig
Aantal werknemers: 20
Vestigingsland hoofdkantoor: Nederland
Volgens de Salariswijzer is het gemiddelde salaris
voor haar functie 1766 euro bruto. ,,Mijn salaris is
echt gemiddeld.''
Hoe zit het met jouw salaris?
nationalevacaturebank.nl/salariswijzer
Meedoen met deze rubriek?
Stuur een mailtje!
werk@dpgmedia.nl
De Ruiter: „Durf hulp te vragen.'' foto marco okhuizen
Meer weten? De Ruiter, Hoekstra en Norville zijn
maandag 1 november sprekers op AmplifyHER,
een event in Amsterdam voor vrouwelijke profes
sionals om hun zichtbaarheid te vergroten.
Norville: ,,Een afwijzing hoort erbij.'' foto frank jansen
