It
MAAR WE
ZOENDEN
NIET'
BY De Liefde
'Een jaar geleden was ik net gescheiden.
Tussen de verhuisspullen zat een down
memory lane-doos met oude foto's, school
opdrachten, kattenbelletjes van vroegere
vlammen. Plus een stapel brieven van Kristin.
Kristin en ik waren zestien, zeventien en in
de laatste twee jaar van de middelbare school
zagen we elkaar elke dag. We zaten in dezelfde
klas, maar de uren buiten schooltijd waren het
dierbaarst. Dan draaiden we muziek, bezochten
we concerten, gingen we naar het strand.
We raakten nooit uitgepraat, hingen in elkaars
armen en knuffelden, maar we zoenden niet
- we bezwoeren dat onze liefde platonisch
was. Als we niet bij elkaar konden zijn vanwege
huiswerk, eten en andere verplichtingen,
schreven we elkaar brieven. Met de hand.
We vertelden elkaar onze diepste geheimen
en gevoelens - behalve die voor elkaar. Dié
stopten we in het feuilleton dat we om en om
schreven; de liefdesgeschiedenis van twee
mensen met mooie toekomstdromen. Onze
bubbel leek onbreekbaar, maar na het eind
examen gingen we studeren en gebeurde
het ondenkbare: we verloren contact.
Ik was de down memory lane-doos alweer
vergeten toen Kristin een paar maanden
geleden opdook in mijn social media. Ik had
net een carrièreswitch gemaakt, zij bleek in
dezelfde branche te werken. Ik had haar 26
Op school waren ze
onafscheidelijk en
schreven ze samen
een liefdesfeuilleton.
En toen gebeurde het
ondenkbare: Dirk (44)
en Kristin (43) verloren
elkaar uit het oog.
Dirk: '26 jaar had ik het
gevoel dat ik iets
miste.'
jaar niet gesproken, nu stuurde ik haar zonder
na te denken een bericht. Ze reageerde direct.
Diezelfde avond begonnen we te appen, en
stopten daar niet meer mee. Kristin bleek ook
gescheiden. Twee weken later spraken we af
voor een borrel, platonisch bedoeld, maar de
eerste seconde dat we elkaar weer zagen, was
het al beklonken. Het gevoel van vroeger was
er nog. En meer, nu we het bekeken zonder de
onzekerheid van toen.
We praatten, kregen de slappe lach en huilden.
Al die jaren zonder contact voelden als een
seconde. Het was alsof we elkaar elke dag
hadden gesproken. Toen we die avond
afscheid namen - veel te snel en met een
stuntelige kus en knuffel - wist ik dat er geen
weg terug was.
In de weken die volgden trokken we alle
herinneringen tevoorschijn. Onze brieven
aan elkaar, foto's. We reconstrueerden onze
geschiedenis en konden maar tot één con
clusie komen: onze innige vriendschap van
toen was een liefde die te groot was om op
die leeftijd aan te kunnen. 26 jaar hadden we
allebei gelukkige en minder gelukkige relaties
gehad en kinderen grootgebracht, altijd met
het latente gevoel iets te missen. Een dieper
gevoel, een grotere verbinding. Nu had ik het
gevonden: dat ene ontbrekende puzzelstukje
dat alles duidelijk maakte. Het was alsof de
zon ging schijnen na een leven in de mist.
We zijn nu vijf maanden samen. Het voelt
alsof het nooit anders is geweest. En bovenal:
alsof ik voor het eerst écht liefde beleef.
Ze zeggen dat liefdeservaringen rond je
zestiende zo intens kunnen zijn dat je ze
nooit meer vergeet. Daardoor leiden her
vonden liefdes op latere leeftijd vaak tot de
gelukkigste relaties. Ik hoop dat het klopt.'
co
ro
MEZZA45
De echte namen van
Dirk en Kristin zijn bij de
redactie bekend. Wil je
ook praten over je relatie?
mezza@dpgmedia.nl
co
O
O
ÜJ
I
cc
I
