1
Haar grootouders vielen uit hun stoel van het lachen als Toon Hermans
op tv kwam. Nu zijn boeken opnieuw worden uitgegeven, schrijft journalist,
tv-presentator en Toon Hermans-kenner LISA WADE (42) waarom zijn werk
haar zo raakt. Toon troost met zijn lieve, vrolijke woorden over het kleine geluk.'
k mag het privéarchief van Toon Hermans in kaart
brengen. Alles is na zijn dood in dozen gedaan en
er is niet meer naar gekeken. Ik haal doos 119 uit de
stellingkast. Er zitten heiligenplaatjes in van Sint
Antonius en de heilige Gemma. Een paar ingelijste
foto's. Van Toons vrouw Rietje, en van zanger Tony
Bennett met Toon. Ik vind een zorgdossier met een
overzicht van oefeningen waarin zijn gewicht nauw
keurig is bijgehouden. Een oude plastic tas van V&D
zit vol medailles. Koninklijke onderscheidingen, een
onderscheiding van de carnavalsvereniging Uden en
de mytylschool Sint-Raphaël. Door elkaar in één plastic
zak. Voor hem was het schijnbaar allemaal hetzelfde.
En aan de zak te zien vrij onbelangrijk.
Onder in de doos zit een dikke ordner met zorgvuldig
bijgehouden correspondentie. Ik zie foto's van Toon die
zieke penvrienden in het ziekenhuis bezoekt. Geboorte
kaartjes, trouw- en rouwkaarten van onbekende mensen
die op hun kaart een gedichtje van Toon hebben gezet.
Als het er echt toe doet grijpen ze naar woorden van hem.
In het begeleidend schrijven bedanken ze hem voor de
troost en de kracht die ze uit de versjes halen en vertellen
hem hoe ze daardoor iets konden bevatten van het
wonder van het leven en de liefde.
DE FASCINATIE VOOR DE MAN die de mensen zo kan
verlichten met zijn liedjes, grappen en gedichtjes, is al in
mijn vroege jeugd geboren. Mijn grootouders vielen uit
hun stoel als Toon Hermans op televisie was. Ik zag hoe ze
alle controle over zichzelf verloren, de tranen achter hun
brillenglazen vandaan veegden en hun buik vasthielden
van het lachen. Ik keek er als klein meisje met wijd open
ogen naar. Ik wist niet wat er gebeurde met mijn door het
leven zo vaak teleurgestelde grootouders. Er ging een licht
op als Toon via het scherm de kamer in kwam. Even was
alles goed. Soms pakten ze zelfs elkaars hand na lange tijd
weer even vast. Iets wat ik ook zo graag bij hen probeerde
te bewerkstelligen. Eigenlijk wilde ik Toon Hermans zijn,
dan kon ik mijn grootouders ook gelukkig maken.
TOON WOONDE IN HILVERSUM bij mijn grootouders in
de straat. Soms zag ik hem langs het huis wandelen. Platte
pet, sjaal, opnameapparaatje in de hand. Een enkele keer
liep hij met Rietje aan zijn arm. Ze zaten niet te wachten
ALS TOON
OP TV KWAM
WAS ALLES
EVENTJES
GOED
o
o
co
l
O
LU
LU
O
I
o
ie
LU
24
