m
Hond en VR-bril om vaccinatiegraad op te krikken
7
Heeft het pandemietijdperk, dat we met al z'n ellende beetje bij
beetje achter ons laten, ook voor iets positiefs gezorgd? In de serie
De kleine coronarevolutie brengen we de komende tijd verhalen
van mensen die hun leven ingrijpend op de schop namen.
Vandaag: Alma Remijn (53) die
eindelijk de knoop doorhakte. Ze
verruilde met man Erik het drukke
Westen voor de Zeeuwse rust.
H a het avondeten
1^ H zeggen Erik en
ik nu vaak tegen
I elkaar: zullen we
nog even? Dan
fietsen we vanaf ons huis in Oos-
terland in vijf minuten naar de
Oosterschelde en wandelen bij
ondergaande zon over de dijk, de
wind in ons gezicht. Soms zien
we de bruinvissen in de zee spe
len, of een zeehond,
met zo'n lieve dikke
kop, en dat zijn dan
van die momenten
dat ik me even heel
gelukkig prijs. Wat
fijn dat we nu hiér
wonen en niet daar.
Ook wij schrokken
vorig jaar van corona.
Natuurlijk. Mijn
man, in dienst bij een
oliebedrijf op de
Maasvlakte, mocht
tijdelijk niet meer naar zijn werk
en de Italië-reis die we in het
voorjaar met onze nieuwe cara
van wilden maken, ging niet
door. Tegenvallers, ja, maar we
hadden wel voor het eerst einde
lijk de rust om het eens uitge
breid over de toekomst te heb
ben. Wat nu, nu onze zoon al een
tijd uit huis is en onze dochter
alweer 23 jaar is?
We wisten het allebei eigenlijk
wel, hadden het al een tijd gewe
ten: we wilden weg uit de Rand
stad. Mijn man stond op de te
rugweg van werk soms uren in
de file voor de Botlektunnel, alle
maal verspilde tijd, en ik begon
me steeds meer te ergeren aan de
herrie om me heen. Ik kon in
onze tuin in Ridderkerk niet
eens een boek lezen zonder het
telefoongesprek van de buren
woord voor woord te volgen.
We besloten, van het een op
het andere moment: ons huis
gaat in de verkoop, we zien wel
wat er gebeurt. Nou, het stond
nauwelijks op Funda of er lag een
bod dat we niet konden afslaan.
Waar ons nieuwe
huis moest staan,
wisten we ook al:
Zeeland. Mijn man
woonde tot zijn 11de
in Zuid-Beveland,
spreekt nog altijd
vloeiend Zeeuws en
ik vond de rust, de
ruimte en de einde
loze stranden tijdens
vakanties altijd zo
heerlijk.
Alleen onze 23-ja-
rige dochter Leonie die in Rid
derkerk nog steeds bij ons in
woonde, was tegen de move.
En niet een béétje tegen, maar
héél erg tegen.
En dus is het mooiste nog wel
dat zij vlak na onze verhuizing
juist hier, in het door haar af
gekeurde Zeeland, de man
van haar leven heeft ontmoet.
Ruben, een schipper en echte
Zeeuw. De bruiloft staat al op de
planning: februari volgend jaar.
Een bruiloft die er zonder corona
en onze verhuizing nooit was ge
weest.''
Alleen onze
dochter was
tegen. Niet
een beetje,
maar héél
erg tegen
Ook Jeanette Wierts (Groningen) zag voordelen:
'Eindelijk erkenning voor de doventaal'
Dat blijkt uit een inventarisatie van
initiatieven die door de GGD's wor
den genomen om het stokken van
de vaccinatiegraad tegen te gaan.
Arts Rachel ter Horst van team In-
fectieziektenbestrijding bij GGD
IJsselland: ,,De massale vaccinatie
campagne is eigenlijk afgerond, nu
gaan we fijnmazig vaccineren. Dit
doen we in de gebieden waar de
vaccinatiegraad achterblijft en waar
die medium is.''
Zo wordt er door het hele land ge
bruikgemaakt van de inzet van
prikbussen. Maar om de mensen
over de streep te trekken wordt nog
In het prikhokje
vragen we altijd nog
even aan de mensen
of ze het zelf willen
veel meer uit de kast gehaald. Zo
vertelt de GGD IJsselland over de
inzet van virtualrealitybrillen.
GGD-arts Ter Horst: ,,Zo kunnen
mensen met prikangst ontspannen
en stress kwijtraken.''
Ontspannend
De GGD Gelderland-Midden heeft
nog een andere troef. Woordvoer
der Adwin Peeks: ,,We hebben een
succesvol prikangstuur in de Ree
horst in Ede. Daar komen veel jonge
mensen die echt prikangst heb
ben. Er loopt bij ons ook regelmatig
een hond rond die bij jongeren kan
komen staan. Die kunnen ze aaien,
zodat ze rustig worden.''
Dat beaamt arts Dick van Ruij-
ven: ,,Voor heel veel mensen is dat
toch ontspannend. Veel mensen
bouwen zoveel spanning op. En die
hond kan heel makkelijk spanning
doen afnemen of zorgen voor aflei
ding.''
De GGD Kennemerland vacci
neert op tijdelijke pop-upprikloca-
ties in verschillende gemeenten.
,,We geven bij deze pop-uplocaties
voorlichting over het vaccineren te
gen het coronavirus. Je kunt je ook
meteen gratis laten vaccineren als je
dat wilt'', aldus GGD-woordvoer-
der Harm Groustra.
Om de vaccinatiegraad op te stu
wen wordt er met allerlei partijen
samengewerkt, zoals buurthuizen,
moskeeën, kerken, bibliotheken en
taalmaatjes. GGD-arts Ter Horst:
,,Wij hebben in onze regio ook in
gezet op grote (vlees)bedrijven,
waar veel arbeidsmigranten wer
ken, met name Poolse medewer
kers. Die bieden we op locatie in
formatie en vaccinaties aan. Net als
bij een groot distributiecentrum
van Jumbo. Daar hebben we gevac
cineerd in samenwerking met een
groot uitzendbureau dat werkt met
arbeidsmigranten.''
Maar, zo benadrukt de GGD-arts:
,,De GGD doet de vaccinaties. En in
het prikhokje vragen we altijd nog
even aan de mensen of ze het zelf
willen. Want of je die prik wilt, is
en blijft je eigen keuze.''
GO DONDERDAG 7 OKTOBER 2021
'Wat fijn dat we nu hiér wonen
en niet daar, in de Randstad'
Eefje Oomen
Ridderkerk/Oosterland
Alma Remijn en haar man genieten van -wandelingen in Zeeland. foto pim ras
Heeft u een
voorbeeld van
iets goeds dat
de corona-
pandemie
heeft voortge
bracht? In de
maatschappij
of in uw eigen
leven? Mail uw
telefoonnummer
met een korte
toelichting naar:
oproep@
dpgmedia.nl
Jeanette Wierts.
PRIVÉFOTO
,,Ik werk al dertig jaar bij
een internaat voor doven
en slechthorenden en
weet als geen ander hoe
belangrijk de Neder
landse Gebarentaal, offi
cieel NGT, is. Toch was
er de afgelopen decen
nia nauwelijks interesse
voor. Veel Nederlanders
kenden het niet, wisten
niet eens dat het een
volwaardige taal met ei
gen regels en gramma-
tica is. Door Irma Sluis
en al die andere tolken
bij de coronapersconfe
renties nam de belang
stelling enorm toe. Ook
de erkenning van NGT,
waar al dertig jaar voor
wordt gevochten, kwam
in een stroomversnelling
Op 13 oktober 2020
werd de Nederlandse
Gebarentaal eindelijk
een officiële taal; een
enorme mijlpaal.''
Gemeentelijke Gezondheids
diensten (GGD's) halen alles van
stal om de vaccinatiegraad te
verhogen. Zo is er tijdens het
uur voor mensen met prikangst
een hond om rustig van te wor
den en kunnen mensen met
angst voor naalden een virtual-
realitybril opzetten.
- Rachel ter Horst,
GGD IJsselland
- Marcia Nieuwenhuis
