A
Het werd
donker.
Honger!
PUIN
en dan gaat dit zonder moeite er
bij. Tot nog toe heb ik niemand
hoeven weigeren.''
Streng
In Rotterdam worden we in di
verse horecazaken in het centrum
gevraagd naar onze QR-code. In
een broodjeszaak gebeurt dat aan
tafel, in twee cafés meteen bij de
ingang. Er wordt in alle drie geval
len genoegen genomen met de
code zelf: er wordt niet gevraagd
naar legitimatie of persoonlijke
gegevens.
Bij een bekend restaurant op de
Wilhelminapier wordt na het
checken van de QR-code naar de
geboortedatum gevraagd ter con
trole. Het strengst is de controle
bij Stadion Feijenoord, waar alle
bezoekers naar hun QR-code én
legitimatie wordt gevraagd. En dat
ruim 40.000 keer.
Ook in de binnenstad van Den
Haag is het laten zien van een QR-
code zaterdag standaard, of het nu
een snackbar is, een tostirestau
rant of een van de beroemde cafés
aan de Grote Markt.
Zo komt de medewerkster van
Happy Tosti al lachend in de open
deur staan zodra je een voet zet op
het terras van het gebakken-boter-
hammenrestaurant aan de Korte
Poten. ,,Wilt u binnen iets eten?
Mag ik uw QR-code zien?'' Bij de
beroemde cafés op de Grote Markt
is de QR-code geen punt van dis
cussie meer. Vorig weekeinde bij
de invoering van de coronapas zijn
er officiële waarschuwingen uit-
Sommigen
worden
agressief. Niet
rechtvaardig,
want we hebben
geen keus
gedeeld, nadat gezamenlijk was
besloten om in protest te gaan te
gen de verplichte controle met
QR-code.
Maarten Hinloopen, eigenaar
van meerdere zaken in het uit
gaansgebied, gaf toen al aan het
zich niet te kunnen veroorloven
voor de baanzekerheid van ruim
350 medewerkers als er hoge boe
tes moeten worden betaald. Wie
even naar binnen wil voor toilet-
bezoek, wordt meteen aangespro
ken. ,,Mag ik uw QR-code zien?''
Ineens
was-ie
terug bij
132. Huh?
Nog 38 dagen
Corona voorbij, iedereen weer
naar het werk, gooit Rijkswater
staat de A12 eruit! Had dat niet
gekund in de anderhalf jaar dat we alle
maal thuis waren?
Vandaag even over het gewone leven,
hoor. Want ik stond dit weekeinde zes
uur in de file. In één file. Zes uur in de
auto, mijn vrouw, ik en de twee kinde
ren. In Nederland. Echt. Goede kans dat
u erbij was, trouwens. Want honderd
duizenden stonden met ons vast. Wij
moesten van oost naar west, ik schat 150
kilometer. We wisten dat het erom ging
spannen. Maar zo?
Kent u de tantaluskwelling? Goden
zoon, tot zijn kin in het water en toch
eeuwige dorst; omdat het water weg
zakt, zodra hij probeert te drinken. Zo
iets speelde zich af in de auto tussen ons
en de minutenteller van Google Maps.
We startten op 132 minuten, die netjes
met de tijd naar beneden slonken. 'Zó,
lekker.' Maar in
eens was-ie terug
bij 132. Huh? We
reden nog, dus
moest het pro
bleem elders zit
ten. Het werd
groter. 143, 152.
Nu was het stij
gend water, we
waren aan het
verzuipen. En
ineens was van rijden ook geen sprake
meer.
Borden hadden ons de snelweg afge
leid, Midden-Nederland in. Dat we nu
volledig gingen zien, slingerend door
alle Vinex-wijken van gemeenten op
die breedtegraad, Harmelen, Montfoort,
Woerden en alles eromheen. En telkens
weer Woerden. We reden daar nu zo
lang dat ik opperde: 'We kopen hier een
huis!' Fietsers passeerden ons, een ska
teboarder. Google Maps sprong opeens
naar 32 minuten. Juichen: 'We zijn los!'
Maar 4G lag er slechts even uit. We pro
beerden zowel alternatieve Google-rou
tes ('u maakt 6 minuten tijdwinst') als
de omleidingsborden. Niets hielp. 142,
154. Woerden weer. Het werd donker.
Honger. 'Aldi!' schreeuwde mijn
vrouw. We sloegen avondbrood in.
En weer terug, door de Vinex. Dat
hielp even, tot bleek dat onze kleinste
achterin stilletjes aan het huilen was.
De wanhoop had haar te pakken. Wij
zelf waren er niet ver vandaan. Toen
appten verre, verre bekenden, die twee
uur eerder op Instagram van onze tocht
hadden gehoord: kom even langs. Aar
dige mensen, de ruggegraat van dit
land. Koffie, een koekje. Hollandse gast
vrijheid zoals je altijd al vermoedde
dat-ie bestond. Even rust. Een computer
erbij voor alternatieve routes over on
verlichte boerenweggetjes. En bijzon
der dus: we gingen weg met Google, we
verdwaalden met Google en we kwa
men thuis door een ouderwets briefje
met aanwijzingen.
PC MAANDAG 4 OKTOBER 2021
- Kathy Couwelier,
eigenaresse
horecagedeelte
Cuyperskerk
in Sas van Gent
Met medewerking van Raymond
Boere, Rick Aalbers, Tom Tacken,
Peter Groenendijk, Maaike Kraaije-
veld, Jeffrey Kutterink, Wouter ter
Haar en Twan Linders.
Frank
Poorthuis
Frank Poorthuis beschrijft hoe
het leven verandert als je stopt
met werken.
Reageren:
frankpoorthuis@dpgmedia.nl
