'Je mag
wel blijven
slapen,
hoor'
Lift aanwezig
Draaien maar
Drie keer hebben ze het gedaan.
Ondergaande zon
DE HORT OP
Dat vertelt Aletta op een avond over een onenightstand. Waarom? En
waarom aan mij? Ik zeg niets, want intussen vraag ik me af waarom ik
deze verhalen niet wil horen. Verwarrend.
Aletta is bepalend geweest voor de manier waarop ik nog altijd met
vriendschap omga, vandaar dat ze hier ter sprake komt - al heb ik haar
dertig jaar niet gezien.
Tien jaar voor dat gesprek had ik haar ontmoet, in Parijs, waar we allebei
woonden. De eerste avond ging over in een nacht; we dronken en kletsten.
'Je mag wel blijven slapen hoor,' zei ze, met een blik op de bank. Dat
vond ik niet uitnodigend genoeg en zo kwam het dat ik in het eerste
ochtendgloren door het Champ de Mars liep, waar de wind de verlaten
Eiffeltoren zachtjes liet ruisen. Had ik moeten blijven? Willen blijven?
De vriendschap was platonisch. We gingen geregeld het café in, ook
terug in Amsterdam. Geleidelijk slopen er ergernissen in waar ik geen
vat op kreeg. Altijd geld willen lenen. Altijd verhalen over haar nacht
leven.
Op de avond dat ze vertelt over de onenightstand strooit Aletta opeens
met lachjes en blikken. 'Breng je me naar huis?' zegt ze. 'Ik ben bang op
straat, zo laat. En dan mag je wel blijven slapen hoor.' Wat nu? Even later
in haar brede bed denk ik nog steeds dat vriendschappelijk naast elkaar
slapen de bedoeling is, maar dat heb ik mis.
Een paar weken later. In het café is haar openingszin: 'Denk niet dat je
weer mag blijven slapen.' Ze wijst op mijn voetbaltas, ik kom net van de
training. 'Dat benauwt me dan weer. Dat je ervan uitgaat.' Nu roepen dat
ik dat ook helemaal niet van plan was zou te flauw zijn - al is het waar.
Zo zit in vriendschap met vrouwen vaak een verwarrende onderstroom,
verwachtingen die je, ten onrechte of niet, bij de ander vermoedt of zelf,
ten onrechte of niet, hebt. Bij de volgende cafésessie presenteert Aletta
de lachjes en de blikken weer. 'Je mag straks blijven hoor.'
Dank je Aletta, liever niet. Ze is verrast.
De volgende ochtend zie ik mezelf in de scheerspiegel. Voldaan, alsof ik
het drie keer heb gedaan.
MEZZA 11
Egbert Jan Riethof (67) is journalist, dwarsdenker, ex-leraar, ex-minnaar en vader.
Slapen op hoogte
De oude watertoren in het Friese Nes bleek
de perfecte plek voor twee luxe suites. Je
slaapt op 41 meter boven de grond, hebt
een weids uitzicht en klimmen hoeft niet,
want er is een lift.
watertorenhotelnes.nl, 250 per nacht
Boven rivier de Dieze staat De Bossche
Kraan, een voormalige havenkraan waarin
je mag overnachten. Je kijkt uit over de
binnenstad, Tramkade of juist het water
- kies zelf maar, want de kraan is draaibaar.
debosschekraan.nl, vanaf 190 per nacht
Een nachtje in de Watertoren Duin Bosch
is niet goedkoop, maar dan heb je wel een
privésuite plus een geweldig panorama
uitzicht over het Noordhollands Duin
reservaat én de zonsondergang in zee.
watertorenduinenbosch.nl, 350 per nacht
