Dennis Plantinga: wereldverbeteraar, sportpromotor en
1
6
Duizendpoot Dennis Plantinga kent de geheimen van de Braziliaanse Yellow
Bourbon en Ethiopische koffie Djimmah. Maar net zo goed die van de beste
korfbalstrategie of de aanpak van Jeugdfonds Sport en Cultuur Zeeland. Hij
leeft en geniet volop, maar egoïsme is hem vreemd. Hij bouwt net zo makkelijk
mee aan een school in Nicaragua als dat hij vakken vult bij de plaatselijke super
om de kas van zijn club te spekken. ,,Ik heb het goed en geniet van zo veel
dingen. Waarom zou je dat niet delen met anderen."
,,Ik ben opgegroeid in de wijk 't Zand in Mid
delburg. Mijn vader had daar een bakkerij. Er
zaten toen ook een slager en een groenteboer in
de buurt. Ik wist al snel één ding zeker: 'Ik wil
later geen bakker worden'. Maar het was fijn
daar op te groeien. Mijn liefde voor korfbal is er
ontstaan." Lachend: ,,Ik had een vriendinnetje
en die zat op korfbal. Ik ben toen met haar
meegegaan. De korfbalvereniging zat vlakbij in
de wijk. Maar de tennisvereniging ook bijvoor
beeld. Door dat meisje ben ik gaan korfballen.
Maar dat had misschien ook zo maar tennissen
kunnen worden. Tja, het meisje verdween,
maar de korfbal bleef." Korfbalvereniging Swift
is, met wat tussenstops elders, altijd zijn club
gebleven.
,,Och, ik was eigenlijk zelf nooit zo'n heel
goede korfballer. Deuren gingen niet echt open
voor mij. Bovendien kreeg ik al snel last van
rotte knieën. Het trainen lag mij wel. Het tech
nische en didactische deel daarvan boeit me en
daar kan ik ook wat mee." Opnieuw die volle
lach: ,,Maar ik ben geen Gérard de Nooijer, zeg
maar. Korfbal is wel echt een passie van me ge
worden. En daar heb ik best wat voor over. Dus
ook vakkenvullen bij de Jumbo dit jaar en vorig
jaar tijdens het zomerseizoen. Samen met korf
balvereniging Ondo hielpen wij de supermarkt
die kampte met personeelsgebrek in die super
drukke weken en ons 'loon' ging de clubkas in.
Een win-winsituatie voor supermarktmanager
Ton den Dikken en voor ons. Het was nog ge
zellig ook."
,,Ik was één van de bondscoaches van het Ser
vische korfbalteam voor het EK in 2010, samen
met Peter van Vliet en Arie Kranendonk. Ik heb
dat zo'n anderhalfjaar gedaan. Dat was best
een uitdaging, want het niveau van de korfbal
lers was, voorzichtig uitgedrukt, niet heel erg
hoog. Maar wel leuk en goed om te doen. Ik heb
er nog wel contacten aan overgehouden. Servië
heeft veel indruk op me gemaakt. Belgrado
staat me nog zo voor ogen. Ik was daar ook in
2000.'' Dennis valt even stil. ,,Het leek alsof je
veertig jaar terug in de tijd ging. Terug ook in
de periode van de Koude Oorlog. We zaten bij
voorbeeld twee uur in de bus vanaf het vlieg
veld. Hotsend door de grote gaten in de weg.
Rondom zag je verval en armoede. Dan kun je
niet anders dan relativeren. Je realiseren en
voelen hoe goed wij het hier thuis hebben. En
dat ook op waarde schatten."
,,Dat gevoel had ik ook in Nicaragua. Daar
ben ik in 2015 geweest. Dat was een bouwreis.
We hebben in drie weken tijd een vakschool
gebouwd in Managua. Er is toen ook een stich
ting opgericht om kinderen bijvoorbeeld te
helpen met huiswerkbegeleiding. Zodat ze een
toekomst kunnen opbouwen. En niet een leven
op die grote vuilnisbelt bij de stad. Dat was zo
triest om te zien. Volwassenen die daar rondlo
pen, zoekend tussen de troep. Maar ook kinde
ren. Ja, die kinderen blijven me bij. Zes, zeven
jaar misschien. Rondscharrelend tussen de rot
zooi. Echt triest vind ik dat. Ik deed dit niet al
leen omdat ik niet kan stilzitten. Ik vind het
ook nodig. Als je het zelf zo goed hebt, denk
dan ook aan anderen die het minder hebben.
Doe daar wat voor. Het is makkelijk om lekker
achterover te leunen en de boel de boel te laten.
Dat kan ik trouwens sowieso niet. Ik stel ook
niets uit. Als ik iets wil doen, doe ik het ook.
Als dat kan tenminste."
,,Ik heb altijd de kansen die ik kreeg, gepakt.
Ik sta ook positief in het leven. Natuurlijk gaat
het soms minder, ook bij mij. Zeker in de coro-
natijd. Maar zelfmedelijden, nee dat is niets
voor mij. Dat leidt tot niets. Ik doe liever wat.
Het liefst ook samen met anderen." Lachend:
,,Misschien daarom toch een teamsport als
korfbal en geen tennis."
,,Ik werk nu bij SportZeeland en ik hou me
vooral bezig met het Jeugdfonds Sport en Cul
tuur Zeeland. Wij zorgen ervoor dat kinderen
met ouders die geen geld hebben, toch kunnen
sporten of bijvoorbeeld muziek maken. Dat
doen we in Zeeland voor ongeveer drieduizend
kinderen. Ik ben bemiddelaar, coördinator. Leg
de contacten tussen Zeeuwse sportverenigin
gen en cultuuraanbieders. Ik zeg altijd 'het is
mooi om die kinderen te laten shinen'. Want
geen enkel kind zou toch buitenspel moeten
staan door geldgebrek."
,,Maar ik werk niet alleen voor kinderen, ook
voor ouderen of kwetsbare mensen. Zo ben ik
verantwoordelijk voor de uitvoering van
healthchecks voor vijftigplussers in de hele pro
vincie. Die doen we voor SportZeeland eigen
lijk overal. Je hoort dan heel veel verhalen.
Mooie, maar soms ook heel trieste. Eenzaam
heid, verdriet na verlies van een geliefde. Ik zie
daarbij ook zo veel mensen van boven de 55 jaar
die niet sporten of weinig bewegen en niet veel
sociale contacten hebben. Wij proberen die
groep met het project 'Elke stap telt' te berei
ken en te stimuleren te gaan sporten, of in ie
der geval meer te bewegen. 'Elke stap telt' is
een wandelprogramma waarin het lopen gaan
deweg wordt opgebouwd. Het is mooi als de
deelnemers na afloop doorgaan en in een
groepje regelmatig op pad gaan. Dat ze blijven
bewegen en zo ook meer contact houden met
anderen."
ZATERDAG 2 OKTOBER 2021 GO
'Als je het zelf zo
goed hebt, denk dan
ook aan anderen'
ANNEMARIE ZEVENBERGEN
Je reist de hele wereld rond, maar Middel
burg is jouw thuis en uitvalsbasis voor al je
activiteiten?
En dan nu dus Mister Swift?
Korfbal bracht je ook buiten Nederland, zo
als in Servië en Nicaragua?
Je zet je ook hier in je eigen provincie in
voor kinderen?
