Jan Rot
'Wat dapper en moedig
blijft optreden ondanks uw ziekte!' stelt een redactielid
van Radio 1 Journaal bij het voorgesprekje.
'Nou ja,' haal ik voor de telefoon mijn schouders op.
'Optreden is mijn lust en mijn leven, dus dat blijf ik doen
zolang het kan.'
De tour voor OK Boomer, waarin ik terugga naar mijn
jaren zestig, begint in De Schalm in Westwoud, iets boven
Hoorn, zowel dorpshuis als muziekcafé. Podiumpje van
een paar vierkante meter, platenhoezen aan de wand en
een aandachtig publiek. Een golf van warmte rolt uit de
zaal als ik met gitarist Laszlo Versteeg opkom. Ze gaan er
zelfs bij staan! En ik heb nog niks gedaan!
Na opener Achtbaan, mijn vertaling van Danny Vera's
Roller Coaster, zet ik de toon: 'Het slechte nieuws: ik
weet niet of ik het einde van de tour haal. Het goede
nieuws: geen zorgen voor morgen. Wij zijn er, jullie zijn
er, we gaan er een mooie avond van maken.'
We beginnen in 1960 met Ik sta op springen oftewel It's
n Now or Never, in Nederland pas de eerste nummer 1-hit
voor Elvis. Uit elk jaar pikken we een tophit.
z 'Hope I die before I get old' stelde The Who in My Genera
tion uit 1965. Ik breng mijn 'Liever dood dan ooit zo oud!'
zonder besmuikt lachje, want met een streepje op zó kan
het ook over een vegeterende grijsaard gaan.
Halverwege maken we de sprong van het jongetje in de
2 jaren zestig naar de man als zestiger. Bij My Way - 'Ik
hield me groot, ik vocht me dood en was wat ik was' - tel
ik flink wat tranen in de zaal. Dit zijn geen ramptoeristen,
dit is publiek wat mij soms al decennia volgt, zo blijkt ook
in mijn winkeltje na afloop. Mensen komen niet alleen
iets kopen. Ze willen je nog even in de ogen kijken, een
hand op je arm leggen, even iets kwijt: 'De eerste keer
dat ik je zag was in 1978, Streetbeats in Anna Paulowna.'
'Ik ben fan sinds 1982, Counting Sheep.'
'Ik heb al jouw shows in de jaren negentig gezien.'
'Ik zat bij het koor van jouw Mattheuspassie bij de première
in 2006.'
'Wij waren bij je zestigste verjaardag in Carré, komt daar
nog een dvd van?'
Vol energie stappen we in de auto voor de reis terug. 'Hoe
jij op het podium groeit,' zegt Laszlo. 'Ik dacht: nog even
en hij gaat erbij dansen.'
Ik begin ineens hard te lachen. 'Zal je zien, zijn we een
jaar verder: "Huh? Jan Rot zou toch allang dood zijn?"
"Nee, die heeft zichzelf met veel optredens en liefde van
zijn publiek op wonderbaarlijke wijze genezen."'
Laszlo gnuift: 'Het zou mij niks verbazen.'
'Mij ook niet,' knik ik. 'Typisch Jan Rot, die heeft wel
vaker voor verrassingen gezorgd.'
Ik leg mijn hoofd tegen de veiligheidsriem en staar
vergenoegd naar buiten. De snelweg bij nacht, je hebt
lekker gespeeld en morgen mag je weer. Laat je niet
kisten. Letterlijk.
Muzikant Jan Rot (63) is getrouwd met Daan (46). Ze hebben vier kinderen: dochters Elvis (19) en Maantje Piet (10)
en zoons Rover (16) en Wolf (13). In juli hoorde hij dat hij ongeneeslijk ziek is.
Het goede
nieuws: geen
zorgen voor
morgen
40
