M
muur van het halletje oude bruine tegels.
Een etage hoger vullen vintage bureaus het
knusse kantoor. De keuken is lekker rommelig.
Op tafel liggen fotoalbums van trips naar
Sint-Petersburg en Moskou in de jaren 90, de
muren zijn behangen met foto's en gouden
platen. 'Die hangt mijn broer Hans op.' Hans,
een jaar ouder en bassist van De Dijk, weet
beter dan Huub hoe hij een boor moet hanteren.
Hij repareerde recent ook de deurbel.
Van der Lubbe draagt een spijkerbroek en
een zwart T-shirt. 'Ik voel me niet bijzonder.
Nou ja, ik bén natuurlijk wel bijzonder, heus
wel, want wie is er nou de zanger van De Dijk?
Maar je begrijpt wat ik bedoel.'
Het gaat vandaag over veertig jaar De Dijk en
daar horen jaartallen bij, niet meteen Huubs
sterkste punt. Als hij probeert terug te halen
wanneer hij stopte bij Stampei, de voorganger
van De Dijk waarin hij speelde met Hans en
gitarist Nico Arzbach, twijfelt hij.
1978? 1979? 'Nee, het was 1980.
Denk ik. Je moet het mij ook niet
vragen.'
Minder moeilijk terug te halen is
de datum van hun eerste concert.
Het staat pontificaal op een poster
die bij de ingang van het kantoor
hangt. Donderdag 1 oktober 1981,
Raymond van het Groenewoud
The Centimeters in Paradiso, met
De Dijk in het voorprogramma.
Voor 7,50 gulden was je erbij.
Wat staat je nog bij van dat eerste
optreden?
'Dat we nog geen drummer hadden.
We waren met zijn vieren. Twee
gitaristen, Nico Arzbach en Bert
Stelder, en Hans en ik. Nico heeft
een goed ritmegevoel, hij zat achter
ijn naam zeggen vond ik
moeilijk als kind. Dan vroeg de
onderwijzer: "Hoe heet jij, jongetje
achterin?" En dan stamelde ik:
Huub van der Lubbe, meneer.
"Ruud, Huib?" Nee meneer, Huub.'
Het is een jaar of zestig later en
het interview loopt ten einde.
Huub van der Lubbe heeft twee
cappuccino's op en probeert een
origineel antwoord te formuleren
op de vraag wat veertig jaar
De Dijk hem heeft gebracht.
'Ik voelde me als klein ventje
onbetekenend. Daar wilde ik
vanaf. Ik wilde dat ik mijn naam
niet hoefde te noemen, dat men
sen al wisten wie ik was. Hoe dat
zou gebeuren, maakte me niet uit.
Ik zou leeuwentemmer worden of
clown, acteur of zanger. Nou, dat
laatste is gelukt. Nu hoef ik me
niet vaak meer voor te stellen.'
Grijnzend: 'Terwijl ik het nu geen
probleem meer vind als ik dat wel
moet doen.'
Op 1 en 2 oktober staan twee
jubileumconcerten van De Dijk
gepland in de Ziggo Dome, hoewel
het doorgaan ervan vanwege de
coronabeperkingen nog altijd
onzeker is. Huub van der Lubbe,
zanger en tekstschrijver van de
band, zit in de Jordaan aan een
ronde tafel op een bovenetage van
een grachtenpandje. Sinds 25 jaar
doet het dienst als kantoor, het
kloppend hart van de band waar
Eva, Wanda en Jantien sinds jaar
en dag de zaken regelen. 'Vroeger
zat hier een kapper. Toen we hier
introkken kwamen we achter de
plinten nog hele plukken haar
tegen.'
Het kantoor van een van de succes
volste bands van het land past
bij De Dijk. Geen opsmuk, geen
moeilijk gedoe. Het begint al bij
de voordeur, die ooit wit is geweest.
Nu zit hij vol stickers en graffiti.
Daarachter een steile trap. Aan de
14
