Het is maar goed dat hardloper
RICHARD KOOIJMAN (57)
single is, want zijn leven draait
om de sportvereniging. Daar
traint-ie olympiërs, maar hij
wordt net zo blij van de pupillen.
EVEN VOORDOEN HOE JE
over een hekje springt, daar begint
hij niet meer aan. Ze kennen hier
zijn verleden wel een beetje - dat hij
als middellangeafstandsloper aardig
heeft gepresteerd - en dan moet
je dus geen karikatuur van jezelf
worden. Sinds hij zich als jong man
netje aanmeldde is Richard lid van
Rotterdam Atletiek. Inmiddels geeft
de floormanager van een productie
bedrijf alweer 27 jaar trainingen
bij de vereniging. Hoe gaat dat: je
begint met een groep en groeit met
ze mee. Vervolgens zegt iemand dat
hij op dinsdagen niet kan, is woens
dag misschien mogelijk? Zo loopt
het langzaam uit de hand en nu is
hij er elke dag mee bezig. Dat kan
natuurlijk alleen maar omdat hij in
zijn uppie is, anders had hij al na
een halflaar in scheiding gelegen.
Toch blijft het een hobby, vrij
willigerswerk doen tegen een
minimale vergoeding. Hij heeft
al een paar keer gedacht: als deze
generatie straks stopt, stop ik ook
- intussen komen er van onderaf
alweer anderen bij. Begrijpelijk, als
atleet werd Richard ook fanatieker
als-ie merkte dat er iemand voor
hem klaarstond. Je zou het een
verslaving kunnen noemen, hij is
altijd op zoek naar het beste in een
sporter. Het gaat hem niet alleen
om prestaties, alhoewel dat wel het
meest bevredigend is. Hij vindt het
geweldig dat Irene van der Reijken
- door hem getraind op de 3000
meter steeplechase - Nederlands
recordhoudster is en aan de Spelen
in Tokio meedeed. Maar op zaterdag
ochtend werkt hij gewoon weer met
twaalf kindertjes. Aan Richard de
taak ze met een goed gevoel naar
huis te laten gaan. Daar doet hij
het voor.
C
