'Mijn vader noemde zichzelf weleens een rebel' 4 'Gijs heeft er een heel mooie film van gemaakt, waar ik helemaal achter kan staan' de maatschappij was niet aan hem besteed. Internet had hij ook niet. Hij was eigenlijk niet meer van deze wereld. Hij keek het nieuws en geloofde het verder wel, al volgde hij wel het voetbal. Tot het laatste moment zag hij Studio Sport." Het leven viel hem in toene mende mate zwaar. „Mentaal was hij nog heel erg goed, maar zijn li chaam werd steeds meer een last. Hij had heel veel pijn aan zijn heup. Daar had hij aan geopereerd kunnen worden, maar dat wei gerde hij. Hij wilde niet dat er een mes in zijn lijf kwam. Met massa ges, vitaminepillen en oefeningen probeerde hij de pijn te verzach ten, maar zijn zelfredzaamheid werd op den duur wel heel erg op de proef gesteld. Het kostte hem een hele dag om op te staan, iets te eten en zichzelf te verzorgen. Maar hij zag zichzelf niet in een verplee ghuis, of door ons verzorgd wor den. Daarvoor was hij te lang uit de maatschappij en leefde hij, met al zijn rituelen, te zeer in zijn ei gen wereld." Geregisseerd einde De gesprekken gingen steeds va ker over een geregisseerd levens einde. ,,Om het wat concreter te maken heb ik hem het boekje Uit weg van de psychiater Boudewijn Chabot gegeven", zegt Michiel. ,,Daarin worden drie methodes beschreven. Hij vond ze alle drie verschrikkelijk, maar is toen wel gaan nadenken. Uiteindelijk be sloot hij dat het stoppen met eten tot het laatst toe. Daarom wist ik dat dit hem zou lukken. Vanaf de eerste dag heeft hij echt niet meer gegeten en slechts heel kleine beetjes gedronken. Tegen de droge mond nam hij af en toe wat roo mijs. Daar genoot hij van." De broers omschrijven hun va der als een 'andersdenker'. ,,Hij noemde zichzelf weleens een re bel. Hij vermeed de gebaande pa den en vond dat je alles op een speelse manier moest benaderen. Het was voor hem een sport om anders naar dingen te kijken." Maar er was ook een oorlogs trauma. ,,Zijn beide ouders zijn opgepakt en nooit meer terugge komen. Hij was toen twaalf jaar. Dat heeft hem getekend. Hij ge loofde in een betere wereld, maar raakte later het geloof in de maak baarheid van het leven en de maatschappij kwijt. Hij begon zich af te zetten tegen de gezondheids zorg en het schoolsysteem. Dat vond hij allemaal afschuwelijk, net als de manier waarop we mensen eindeloos op de been willen hou den en met de dood omgaan. Hij vond dat je de natuur haar gang moest laten gaan: het leven is mooi, maar de dood hoort erbij." Vrouwenpolder In 2002 verhuisde Floor Haak - wiens vrouw al vroeg overleed - van Amsterdam naar Vrouwen polder, de plek waarmee hij altijd al een warme band had. ,,Hij voelde zich steeds minder thuis in de wereld en trok zich geleidelijk terug. De hele ontwikkeling van en drinken het beste bij hem paste. Dat is de meest natuurlijke ma nier, zei hij." ,,Het voordeel is dat je geen goedkeuring van artsen hoeft te hebben. Tegelijkertijd is het niet iets wat je zomaar even doet. Ik denk dat het belangrijk is dat je heel goed weet waar je aan begint. Je moet de verzorging goed rege len en begeleiding hebben van je huisarts. Die van mijn vader was fantastisch. Hij is voor het hele proces erg belangrijk geweest." Michiel, die in de psychiatrie werkt, verklaarde zich bereid zijn vader te verzorgen tijdens het pro ces. ,,Daar was hij heel erg opge lucht door. Ik denk dat het hem ook rust gaf, omdat hij vanaf dat moment zeker wist dat er een uit weg was. Daarna heeft hij een paar maanden allerlei dingen gedaan die hij nog graag wilde doen. Ver- volgens belde hij op en zei: het is zover." Boodschap aan de buitenwereld Floor Haak vroeg Gijs, een erva ren filmmaker, zijn laatste dagen vast te leggen. ,,Zijn dood was voor hem ook een soort statement: zijn boodschap aan de buitenwereld. Ik vond het wel interessant om dat te filmen, hoewel we op dat moment nog totaal niet wisten of we iets met die beelden zouden doen. We hebben gewoon een camera neer gezet en laten lopen." Vanwege de opnamen was ook Gijs tijdens het hele proces in het huis in Vrouwenpolder. ,,Dat was aanvankelijk niet de bedoeling. Ik zou gewoon thuis in Middelburg zijn en af en toe langskomen. Dan zou het voor mij een heel andere ervaring zijn geweest. Achteraf ben ik heel blij dat het op deze ma nier is gegaan." ZATERDAG 25 SEPTEMBER 2021 GO VERVOLG VAN PAGINA 3 Michiel Haak

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2021 | | pagina 52