Niemand die zo enthousiast over gedichten schrijft als
LIDEWIJDE PARIS (59). Ze neemt de lezer aan de hand en
danst met je door de wereld van poëzie: 'Tijdens de maaltijd
een gedicht voorlezen, ik raad het iedereen aan.'
e
e
Een lijvig boek is het geworden en het had
nog veel dikker kunnen zijn, als het aan
Lidewijde Paris had gelegen. 'Er zijn
zóveel anekdotes gesneuveld.' Want Paris
schrijft zoals ze vertelt: aanstekelijk,
enthousiasmerend en van de hak op de tak, of beter
gezegd, steeds weer nieuwe verbanden vindend. En
dat is precies wat Een gedicht is ook maar een ding
zo'n mooi beleefooek maakt. Ze neemt de lezer aan
de hand en meanderend stap je samen rond door
de wereld van de poëzie. Je hoeft niet alles mooi te
vinden of te snappen.
Paris groeide op in een huis met poëzie. Haar ouders
lazen veel, haar vader leerde gedichten uit het hoofd
en beiden hielden schriften bij met gedichten die ze
mooi, interessant of ontroerend vonden. 'Maar hoe
ik een gehaktbal gaar moest krijgen, leerde ik niet,'
zegt Paris.
Was je van een plan zo'n dik boek te schrijven?
'Het is doorwrochter geworden en veelzijdiger dan
ik van plan was. In Nederland is zoveel toegankelijk
via de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse
Letterkunde. Typ maar eens iets
in op dbnl.org. Wat een goudmijn.
Ik wil de herkomst van gedichten
laten zien en hoe ze de tijd hebben
doorstaan. En hoe hard er vaak aan
gedichten is gewerkt, en in welke
traditie ze staan. Neem het lied
Dat ik je mis van Maaike Ouboter, dat past precies in
de traditie van Zie je ik hou van je van Herman Gorter.
De meeste mensen denken niet aan zo'n vergelijking.
Maar ook moderne gedichten luisteren vaak naar
een stramien, een methodiek, een geschiedenis.'
Het is ook een persoonlijke selectie geworden.
'In het boek staan een hele hoop gedichten die niet
in de canon staan. Het lijkt een willekeurige selectie,
maar het is allemaal poëzie die ik gekozen heb
omdat de gedichten passen bij het verhaal dat ik
wil vertellen. En soms is het persoonlijk. Toen ik
net bezig was, overleed mijn moeder; ze liet een
huis na dat zich 56 jaar had gevuld. Ze schreef veel
brieven, 46 bananendozen vol mappen en ordners
werkte ik door. En elke keer stuitte ik op een Engels
gedicht dat mijn moeder naar iemand opstuurde.
When I am dead, my dearest van Christina Rossetti.
Op seniorennet vond ik toevallig een oproep van
een oudere heer op zoek naar een Zuid-Afrikaans
lied dat hij vroeger zong en op een begrafenis wilde
laten horen. Het bleek de Zuid-Afrikaanse vertaling
van When I am dead. Zo kom ik elke keer dieper in
een gedicht.'
'Zie poëzie niet als het dure servies
Een gedicht is dat je alleen op zon- en feestdagen
ook maar een uit de kast haalt, maar gebruik het
ding verschijnt elke dag om gezellig van te eten en
28 september van te genieten,' raad je aan.
bij Meulenhoff 'Mijn eerste boek, Hoe lees ik?, schreef
20. ik voor mensen zoals ik die kende van
'Ik kende vele
gedichten,
maar kon geen
gehaktbal braden'
x
O
co
O
O
co
LU
O
Z
_l
LU
h-
CEDICIIT
