Noe is toch aoles beter
4
Na de lockdown had
iedereen opeens een
andere baan
Streektaal
PERSONEELSTEKORT IN ZEELAND HET ERGST
Nog nooit was het zo moeilijk om aan
personeel te komen. De Zeeuwse winkeliers zijn
de wanhoop nabij. Is er straks nog wel ergens
een winkel open op koopavond of koopzondag?
Kortere openingstijden of een dag minder open,
is voor sommigen nu de enige optie.
Nergens in ons land is
het tekort aan mede
werkers zo hoog als
in Zeeland. Wie nu
werk zoekt in een
kledingwinkel, een drogisterij,
een brillenzaak, een elektronica
winkel of in een doe-het-zelf-zaak
kan kiezen. Nu het kabinet beslo
ten heeft dat Nederland zo goed
als van het slot gaat en de winkels
ook weer meer mensen binnen
mogen laten, stijgt het aantal vaca
tures naar het niveau van vóór de
coronacrisis.
José Prins van La Bella Cucina in
de Vlissingse Walstraat doet al
lang niet meer aan koopavonden.
,,Bij koopzondagen is het ook
spannend elke keer, of dat lukt of
niet. Iedere keer weer moet je van
je team een extra inspanning vra
gen. Nee, de koopzondag is niet
meer heilig, wat mij betreft."
De Italiaanse specialiteitenzaak
geeft ook kookworkshops. Al
thans: voor zover mogelijk. ,,We
moeten aanvragen voor kook-
shops momenteel vaak afwijzen",
zegt Prins spijtig. ,,Gaat gewoon
niet. Ik kan mijn personeel niet
vragen ook nog eens 's avonds en
in het weekeinde workshops te
doen - ze zetten allemaal al een
tandje bij omdat we te weinig
mensen hebben."
De hele zomer staan er al vaca
tures open. ,,Ik ben eigenaar, daar
naast heb ik vier parttimers en
drie zaterdagkrachten. Vorig jaar
was ik zeven dagen per week open,
maar dat kan niet meer. Je moet
soms ook kunnen opladen. Ideali
ter zouden er twee parttimers bij
moeten. We moeten hier altijd
met twee, drie man staan, want
we zijn winkel, lunchroom, cate
raar én we bezorgen lunches. Eén
is het minimum, maar er komen
gewoon geen mensen op de vaca
tures af. En dat terwijl wij alleen
overdag open zijn en ik als werk
gever heel flexibel ben. Ja, er is
eens iemand op gesprek geweest:
die zou nog eens terugkomen.
Nooit meer gezien. Weet je wat
het is, ze kunnen momenteel uit
duizend vacatures kiezen."
Andere baan
Bij restaurant De Dighter aan het
Bellamypark in Vlissingen heeft
de wal het schip gekeerd. Eigena
resse Jacqueline de Meijer: ,,Na de
lockdown waren we veel perso
neel kwijt. Iedereen had opeens
een andere baan. We kregen de
vacatures niet meer ingevuld." De
openingstijden zijn nu aangepast.
De Meijer: ,,Als we net als vroeger
zes dagen per week van 10 uur 's
morgens tot 12 uur 's avonds open
hadden willen blijven, hadden we
er twee personeelsleden bij moe
ten hebben: een in de keuken en
een in de bediening. Dat is niet
gelukt. In het begin hebben we
zelf extra hard gewerkt, maar een
maand geleden hebben we de
knoop doorgehakt. Zo gaat het
niet meer, zei ik tegen mijn man.
Zes dagen lang van begin tot eind,
dat hield ik niet meer vol. Nu gaan
we om 12 uur open in plaats van 10
uur 's morgens en zijn we nog
maar vijf dagen open. We hebben
nu een kleiner, maar goed op el
kaar ingespeeld team. Wat mij be-
treft het beste besluit dat we ooit
hebben genomen. Eindelijk niet
meer op je tenen lopen en ieder
een twee vaste vrije dagen."
Ook bij de buren, Ristorante
Pizzeria Lungo Mare, is de nood
hoog. ,,We zijn noodgedwongen
van zes naar vijf dagen per week
gegaan", vertelt eigenaar Fred Ha-
rinck. Dan nog mogen er niet te
veel gasten komen. ,,Ik moet elke
dag tientallen klanten wegsturen.
Een vol restaurant, dat trekken we
gewoon niet." Het omzetverlies
bedraagt 60 procent, rekent hij
voor: ,,Daar ben ik echt niet blij
Wat bin ze toch klein, de
joengste voetballertjes die
op zaeterdagochen as een
kudde mini-schaepjes rondlope op
't voetbalveld, opend een keer tegen
de bal te kunne trappe. De meêste
wete nèt in welke richting. Vaoders
en moeders moete dikkels nog de
schoenen andoe. As ze di d'r eihen
toe beperke, is di mee te leven
Ik trapte meer dan 65 jaer gelee ook
as kind tegen een bal. Mè wat een
verschil. Het aantal fesoenlijke ballen
was zeer gering bie ons op 't durp. De
bezitters moest je nie tegen d'r aeren
instrieke. Spele op een voetbalveld
was ondienkbaer. Me zochte ons heil
op weien, op een 'vroon' achter de
dune, op strange of op de weg. Me
speelde op onze laerzen. Dan kon je
ook makkelijker een bal uut een
dulve aele. Op strange aode me de
ruumte mè di kwaeme laeter badgas
ten, die wouwe he zunne in ons
strafschopgebied.
Bie de fietsemaeker an de provinci
ale weg nè Koukerke waere ook de
start en finish vo 'lope of fietse rond
de Tol'. De Tol was het noe nog be-
staende uus wat ooit een toluus was.
Wan behalve voetballe, waere d'r ook
nog andere sporten, die ons deeë.
Noe nie mi vo te stellen; ardlope over
de provinciale weg, mee onoverzich
telijke bochten! En nog gevaerlijker;
op onze fiets, zonder versnelling, de
zelfde route rieë, zo ard mogelijk
Di ware ook tieden dat de ballen in
't schuurtje bleve leie omdat het
knikkertied was. Overal op durp
knikkerde me, voral in de gleuven, wi
ze, bie de middenstanders, fietsen in
konde zette.
Voetballe in clubverband dee je nie
op de laogere schole. En een trap
veldje was ons nie gegund. Toch bleef
voetballen vo mien de leukste bezig
heid. Pas op m'n tiende verjaerdag
kreeg ik een echte nieuwe bal, een
nieuw soort, een plestieke bal. 'Net
zo goed en vee hoekoper', aode ze in
de winkel in Middelburg tegen m'n
moeder gezeid. Dat soort ballen bleke
nie tegen prikkeldraed te kunnenIk
was wi snel balloos.
Zwaerste uren
Pas toen ik van de laogere schole af
was, wier ik lid van het Zoetelanse
de Meêuwen. De joengste groep was
de leeftied vanaf twaolf jaer. Voet-
balle op zaeterdagochen was er toen
hlad nie bie. Ik moest nog tot naebie
éên ure in de vroehe middeg nè
schole in Middelburg. En dan nog de
leste twi uren tekenles bie juf B. Ik
wete nie vo wie het de zwaerste uren
waere, vo naebie dertig puberende
huus of vo de juf.
Toen ik een keertje om alf tweê
moest voetballe in Westkappel vroeg
ik de directeur of ik eerder uut schole
mocht en zei d'r bie: ,,Het is toch mè
tekenen!" Dat ao ik nie moete zeie.
Toch kwam 'n, nog net op tied, in 't
lokaal zeie da'k weg mocht. Juf B. eit
het wè nie erg gevonde. Ik ao toch
iets meer talent vo voetballen dan vo
tekenen!
In deze tied, lopend langs de vel
den op zaeterdagochen, dienk ik wè
es: ,,Noe is toch aoles beter!''
dinsdag 21 september 2021
PC
'We moesten vaker dicht, maar was
Ondine van der Vleuten
Vlissingen
-Jacqueline de Meijer,
restaurant De Dighter
Kitty Wagenaar
van Eet- en koffie
huis 't Geveltje in
Goes krijgt in af
wachting van
nieuw personeel
hulp van haar
moeder en hoog
zwangere dochter
Sharida.
Frans van der Heijde
In deze rubriek
belichten we
wekelijks een
Zeeuws dialect.
Deze keer een
verhaal van Frans
van der Heijde in
het Walchers.
Beluister de ge
sproken rubriek op
pzc.nl/streektaal.
José Prins van La Bella Cucina in
Vlissingen. foto's ondine van der vleuten
Jacqueline de Meijer van restaurant De
Dighter aan het Bellamypark in Vlissingen,
André Zoetewei van Hotlegs
Fashion Lifestyle in Goes.
