opeens al mijn vrienden. Dat was
geweldig. Maar verder zegt leeftijd
mij niet veel, echt niet. Ook niet toen
ik dertig werd. Alleen achttien vond ik
een belangrijke leeftijd. Omdat ik vanaf
dat moment mocht stemmen. Ik voelde
me toen al maatschappelijk betrokken.
Als student was ik voorzitter van de
LSVB, de studentenvakbond. Ik studeerde
maatschappijgeschiedenis en wilde de
journalistiek in om verhalen te vertellen.
Na mijn studie kon ik bij de IKON
terecht en zo ben ik bij de NOS binnen
gekomen. Volgens mij zit ik dit jaar 25
jaar in de journalistiek, de helft van mijn
leven.
Een verhaal waar ik trots op ben? Dat
over de 'zwarte weduwen' die een aan
slag hadden gepleegd in de metro van
Moskou, bijvoorbeeld. Een paar dagen
daarna zaten we in Dagestan bij die
vrouwen die hun man, zoon of vader
waren kwijtgeraakt in de onafeankelijk-
heidsoorlog met Rusland. Een aantal
van die vrouwen pleegde dus die aanslag.
Wij konden de wanhoop van die vrouwen
laten zien.'
'Ik dacht al dat deze vraag zou komen
en heb me voorgenomen dan tegen je
te zeggen: zou je dit ook aan een man
vragen?'
'Omdat ik het gevoel heb dat sommige
vragen wel aan vrouwen worden gesteld
en niet aan mannen. En dit is daar een
mooi voorbeeld van. Persoonlijke vragen
kunnen functioneel zijn, maar vaak
doen ze er niet toe. Hiervan denk ik:
gaat het iemand iets aan? Ik denk dat
het geen functie heeft, waarom krijg
ik deze vraag? Toch niet omdat ik een
vrouw ben?'
'Ah, zo. Goed, wat ik erover wil zeggen,
is dit: mijn werk was ook in Nederland
onregelmatig, we zaten toch al niet elke
avond naast elkaar op de bank. Brussel
is slechts twee uurtjes rijden hè, we zijn
zo bij elkaar. Maar eigenlijk vind ik dat
ik nu al een veel te persoonlijk antwoord
geef.'
MEZZA 17
Jij woont nu in Brussel, je man is in
Nederland gebleven. Hoe is het om een
weekendhuwelijk te hebben?
Waarom wil je dat weten?
Aan een man zou ik het ook vragen.
Omdat je relatie afwijkt van het gang
bare patroon.
