Autisme beperkt ambities Amanda van Hertum niet
II
III
i
Amanda van Hertum is ambitieus. Ze weet dat ze heel wat in haar mars
heeft, maar haar beperkingen remmen soms ongewild haar ambities. ,,Ik
moet altijd drie of vier stappen extra doen om iets te bereiken", zegt ze.
„Gelukkig ben ik positief van aard. Ik kom er wel."
■ar
6
utisme. Meer specifiek: het
syndroom van asperger. Dat
was de diagnose die veer
tien jaar geleden werd ge
steld. Op vrij late leeftijd.
Amanda van Hertum (30)
Lwas al 16 jaar oud. Op school
hadden ze al wel eens gezegd dat ze opviel,
maar de alarmbellen gingen niet direct rinke
len. „Vanwege een operatie aan mijn enkel
heb ik het halve eerste jaar van de middelbare
school in een rolstoel doorgebracht", legt de
inwoonster van 's-Heer Hendrikskinderen
uit. ,,In eerste instantie denk je dat het daar
door allemaal wat moeilijker gaat."
Pas in de tweede klas van de middelbare
school werden de problemen dusdanig dat ac
tie werd ondernomen. ,,Dan volgt klap op
klap", blikt Amanda terug. „Eerst krijg je te
horen dat je opvalt in negatieve zin, dan vol
gen heel veel onderzoeken en daarna krijg je
echt te horen dat je anders bent dan anderen.
Op zo'n moment besef je maar al te goed dat je
het zwaarder gaat krijgen dan veel andere
mensen en altijd meer moeite zal moeten
doen om dingen te bereiken. Ik stond op het
punt naar het mbo te gaan. Dan verandert er al
zoveel. Daar kwam deze diagnose bovenop. Ik
heb daar veel moeite mee gehad. Het stak. Ik
wilde gewoon net als alle anderen zijn."
,,Dat klopt, maar op het hbo ben ik wel kei
hard tegen mijn beperkingen aangelopen. Ik
heb er zes jaar over gedaan. Mijn eerste stage
ging helemaal niet goed. Er was bij zowel
mijn stagebegeleider als het bedrijf weinig
begrip voor mijn situatie. Met een nieuwe
begeleider en bij een ander bedrijf is het
daarna gelukkig een stuk beter gegaan. Ik heb
tijdens mijn opleiding extra hulp gekregen,
maar uiteindelijk moet je het gewoon zelf
doen, hoor."
,,Wat voor andere mensen het meest zichtbaar
is, is dat ik ze minder aankijk als ik met ze
praat. En ik kan wel eens onbedoeld bot over
komen. Dan zeg ik iets anders dan ik eigenlijk
bedoel. Als iemand bijvoorbeeld binnenkomt
en zegt dat iets niet goed is gegaan, zeg ik soms
iets als: 'ach, volgende keer beter', Dan ga ik
voorbij aan het feit dat iemand verdrietig is.
Maar ik heb ook veel positieve eigenschappen,
soms juist door mijn autisme. Ik ben open en
eerlijk en kan heel goed structuur aanbrengen
en verbinding leggen tussen mensen. Verder
heb ik een groot aanpassingsvermogen en een
bijna fotografisch geheugen. Mensen met au
tisme zijn vaak ook heel trouw. We kunnen di
rect zijn, maar laten mensen niet in de steek."
,,Ik heb het ook gelezen. Dat is een prachtig
voorbeeld van het benutten van iemands kwa
liteiten. Er zijn best veel mensen met autisme
die in de ICT werken. Zet ze achter een compu
ter en ze leveren fantastisch werk. Het pro
bleem is dat vaak wordt gekeken naar wat men
sen niét kunnen. Maar begin nu eens te kijken
naar wat we wél kunnen! Er zitten zoveel men
sen als ik in de Wajong of op een sociale werk
plek, terwijl we zoveel meer in ons mars heb
ben. Zelf heb ik ook een tijdje bij de Betho ge
werkt (destijds nog de traditionele sociale
werkvoorziening in Goes, red.). Dat was prima
voor even, maar niet voor langere tijd. Ik heb
een hbo-opleiding afgerond. Ik wil en kan
meer. Met een paar kleine aanpassingen kan ik
een reguliere baan hebben."
,,Het is vooral belangrijk dat ik een rustige
werkomgeving heb, met bij voorkeur een
werkplek aan het raam. Toen ik bij de ge-
meente Terneuzen werkte, had ik ook rustige
mensen om me heen zitten. Dat was fijn, want
bij veel drukte kan ik overprikkeld raken. Maar
dat is daar eigenlijk nooit gebeurd."
,,Helaas wel. De gemeente Terneuzen heeft be
sloten niet met me door te gaan op het mo
ment dat ze me een vaste aanstelling hadden
moeten geven. Daarna heb ik nog even bij een
andere gemeente gewerkt, waar ik over de
TONK-regeling ging. Maar omdat er zo weinig
aanvragen werden gedaan, werd ook daar mijn
contract niet verlengd. Dat ik in Terneuzen
weg moest, was best een klap. Ik heb twee jaar
heel erg mijn best gedaan en was zelden tot
nooit ziek. Ik vind dat ik een betrouwbare
kracht was. Het is verdrietig om afscheid te
moeten nemen van leuke collega's. Bovendien
wist ik dat ik weer voor een enorme opgave
kwam te staan. Dat ik ook nog dyslectisch ben,
maakt het er niet gemakkelijker op."
,,Dat is wat overdreven gesteld. Ik ben optimis
tisch van aard en weet dat ik er wel kom. Maar
het is niet altijd gemakkelijk. Meestal zet ik niet
in mijn sollicitatiebrief dat ik autisme heb. Dat
vertel ik wel op het moment dat ik een gesprek
aanga. Nu weet ik best dat ze je vooraf goog-
elen, hoor. En dan komen ze er ook wel achter.
Maar toch heb ik er moeite mee om het in een
brief al op te schrijven. Het is toch de angst om
niet te worden uitgenodigd. Het zou ook niet
nodig moeten zijn. Ik wil beoordeeld worden
op wat ik kan.''
,,Zeker wel. Iemand zei na een sollicitatiege
sprek een keer glashard dat hij me alleen in de
backoffice wilde hebben en niet in de frontof
fice. Dat komt wel aan. Maar goed, dat hele ge
sprek was beledigend. Het is soms frustrerend
als je meteen wordt afgeschreven. Mensen met
autisme en dyslexie künnen gewoon dingen! Ik
wil zo graag een eerlijke kans krijgen."
ZATERDAG 18 SEPTEMBER 2021
'Ik wil zo graag
een eerlijke
kans krijgen'
ROB PAARDEKAM
Toch heb je die mbo-opleiding succesvol af
gerond. Daarna heb je zelfs je hbo-diploma
behaald.
Als je googelt op asperger, stuit je op een
waslijst aan symptomen. Hoe uit het zich bij
jou?
Ik las onlangs in een artikel dat mensen met
autisme uitstekend werk verrichten bij de
politie, waar ze uitmuntend zijn in het uit
pluizen van uren aan beeldmateriaal.
Aan wat voor soort aanpassingen moet ik
dan denken?
Toch zit je nu zonder werk.
Is solliciteren een lijdensweg voor je?
Heb je nare ervaringen gehad tijdens je
zoektocht naar werk?
