Ik heb spanning nodig
in het leven, anders
word ik niet gelukkig
14 ZEELAND
In de jaren '80 en '90 maakte Luc Verheije naam als
kickbokser. De uit Waterlandkerkje afkomstige vechter heeft
sinds een paar jaar in Aardenburg zijn eigen kickboksschool.
Niet zo lang geleden stapte Thian de Vries daar binnen. ,,Een
groter talent had ik nog niet gezien'', zegt Verheije. De in
Borssele woonachtige De Vries kende een onstuimige jeugd
maar lijkt in de ring zijn plek te hebben gevonden. ,,Ik ben
achteraf gezien heel blij met wat er allemaal is gebeurd in mijn
leven.''
zaterdag 18 september 2021
REPORTAGE KICKBOKSEN
Barry van der Hooft
Aardenburg
Het is een mooie anekdote, van
ruim 30 jaar geleden. Vlak voordat
Luc Verheije om de wereldtitel
kickboksen moet vechten, laat hij
een rouwenvelop bezorgen bij zijn
tegenstander. De inhoud? Een
overlijdensaankondiging van de
tegenstander van Verheije. Een
beetje intimideren, daar was Luc
Verheije nooit vies van. De Sloper
luidt zijn bijnaam nog steeds en
dat was niet omdat hij in de bouw
werkte.
Als we op een avond zijn kick
boksschool in Aardenburg bezoe
ken is de telefoon van Luc Verheije
nooit ver weg. Filmpjes van par
tijen in Nederland kan hij laten
zien, maar ook eentje voor 50.000
man in de buitenlucht in Thai
land. Kijk nu naar zijn gezicht en
je ziet de gevolgen van zijn car
rière. De neus van Luc Verheije is
bijvoorbeeld niet meer in originele
staat, maar dat interesseert hem
weinig. Risico van het vak, zou je
het kunnen noemen.
Wat waren eigenlijk zijn sterke
punten als kickbokser? ,,Mijn bok
sen. En het trappen met links. Met
rechts kon ik het ook goed, maar
links was beter. Ik heb er nog eens
een heel mooie knock-out mee ge
had in Frankrijk. Tegen een kerel
die voor de wereldtitel wilde gaan,
maar dan wel eerst de Europees
kampioen moest verslaan. Die Eu
ropees kampioen, dat was ik. Ze
dachten dat het een formaliteit
zou zijn voor hem. In de eerste
ronde trapte ik hem knock-out.''
Wat volgt is een bulderende lach,
die aanstekelijk werkt.
Hij laat een selfie zien met ac
teur Jean-Claude van Damme,
vertelt over Badr Hari (,,Dat is echt
een aardige kerel'') en start een af
levering in die in 2019 op Veronica
is geweest. Verheije komt daarin
samen met Cor Hemmers, zijn
oude trainer en vriend, aan het
woord. Kickboksen, het nog har
dere Muay Thaiboksen; Verheije
heeft er zijn sporen in verdiend.
Beveiliger en portier
Na zijn carrière is hij werkzaam
geweest als beveiliger en portier.
Dat was niet altijd zonder risico.
,,Vijf jaar geleden stond ik aan de
deur bij een discotheek in Ant
werpen'', vertelt hij. ,,Een kerel die
niet binnen mocht stak me uit het
niets vier keer. Hij miste mijn le
ver net. Ik sloeg hem met
één klap neer, gaf hem
daarna nog een paar
klapjes en kwam er
toen pas achter dat
mijn witte overhemd
helemaal rood was
Thian is hartstikke
sociaal, dat zegt
iedereen hier. Hij
moet zo blijven
-Luc Verheije (55)
van het bloed
Hij vertelt het terwijl een paar
meter verder, achter de glazen
wand, hard wordt getraind. De
sessie wordt geleid door trainer
Jeffrey Koster uit Terneuzen.
Thian de Vries staat in de ring en
werkt zich in het zweet. De echo
van een klap op de pads is nog
hoorbaar, als het met een trap al
weer raak is. De Vries is bereid om
hard te trainen, al voelt hij zich
deze avond niet helemaal top. ,,Ik
weet niet wat het is, een beetje
grieperig denk ik. Misschien zou
het beter zijn om even uit te zie
ken, maar daar heb ik eigenlijk
geen tijd voor.''
Zeven maanden geleden stapte
De Vries voor het eerst bij de kick
boksschool van Luc Verheije bin
nen. ,,Ik trainde bij Karkach Gym
in Vlissingen. Een vriend van me
vroeg of ik eens mee wilde gaan
naar hier'', vertelt De Vries. ,,Het
klikte meteen met Luc. Je
hebt in het leven soms ie
mand nodig die je de
weg wijst. Luc is zo ie
mand voor mij. Hij
heeft zoveel contacten.
Daardoor kan ik nu
veel wedstrijden vech
ten."
Jeugdklinieken
Gaandeweg komt Luc Verheije er
achter dat Thian de Vries niet al
leen een zeer getalenteerde vech
ter is, maar ook een jongen met
een flinke rugzak. De in Oostburg
geboren De Vries is openhartig
-Thian de Vries (20)
over zijn jeugd. ,,Toen ik naar de
middelbare school ging, naar het
vwo, bleek dat ik daar op de een of
andere manier nog niet klaar voor
was'', vertelt hij. ,,Ik ben heel erg
nieuwsgierig, heb ook wel ADHD
en was heel erg druk. Het ging mis
en ik kwam in een negatieve spi
raal terecht. Ik ging blowen, steeds
meer en meer. Stomme dingen
doen. Criminele dingen ook ja.''
Op zijn veertiende komt hij in
verschillende jeugdklinieken te
recht, maar hij wordt meerdere ke
ren weggestuurd. ,,Ik was onhan
delbaar, niet meer mezelf. Het was
een vorm van zelfdestructie, denk
ik. Op een gegeven moment wilde
ik echt gaan veranderen en ben ik
naar Yes We Can Clinics in Hilva-
renbeek gegaan. Ik zat daar drie
weken, deed super goed mijn best
en was echt op de goede weg. Tot
ik op een dag een geintje uit
haalde. Een beetje stom doen on
der elkaar, meer was het niet. Maar
ze kwamen er op de een of andere
manier achter en ik werd wegge
stuurd.''
Dan gaat het helemaal mis. ,,Ik
ben heel veel drugs gaan gebrui
ken en heb toen echt ook stomme
dingen gedaan.'' Hij moet voor de
rechter verschijnen en wordt naar
een gesloten inrichting gestuurd.
,,Ik kwam in Oosterhout terecht.
Dat was eigenlijk perfect voor mij.
Het was mijn redding. Ik wilde
heel graag de juiste weg inslaan. Ik
kreeg veel therapie, had veel ge
sprekken. Dat was lastig maar ook
fijn. Je hebt ook gesprekken met je
ouders erbij, maar dat is goed. Om
zaken te verwerken is dat nodig.''
Open inrichting
Na een halfjaar mag hij al weg, als
beloning voor zijn goede gedrag.
,,Ik mocht overstappen naar een
open inrichting en daar heb ik
mijn vmbo-diploma gehaald.
Daarna kon ik terug naar huis,
naar mijn moeder, die in Borssele
woont. Ik ben aan het Cios begon
nen maar miste de spanning. Ik
heb spanning nodig in het leven,
anders word ik niet gelukkig.''
Thian de Vries gaat in gesprek
PM
'Je hebt in het
leven soms
iemand nodig
die de weg wijst'
