tje naar zijn nieuwe kookboek
Samen eten. Daarin gaat hij terug
naar wat voor hem de essentie is:
samenzijn met familie en vrien
den. Voor het eerst speelt eten
daarbij geen leidende, maar een
ondersteunende rol.
Na 22 jaar Londen verkaste
Jamie Oliver twee jaar geleden
met zijn gezin naar een landhuis
op het platteland van Essex.
Op een steenworp afstand van
het dorpje Clavering, waar hij
opgroeide als dyslectische zoon
van pub-eigenaren, en als acht
jarige keukenhulpje werd. Hij wil
er meer tijd doorbrengen met zijn
gezin, en niet alleen maar in de
weekends zoals in voorgaande
jaren toen hij al parttime in de
regio woonde. 'Tijdens de lock-
downs legde ik mijn jongste
kinderen elke avond in bed.'
Iets wat haalbaar moet blijven
nu hij vastbesloten is minimaal
twee uur van zijn werkdagen af
te halen en slechts drie dagen
per week op kantoor in Londen
te zijn.
Ook wil hij elk jaar een week extra
vakantie nemen. 'Ik ben dingen
aan het veranderen in mijn leven.
Wil ook minder reizen. Niet dat ik
ermee stop hoor, want reizen is
inspirerend. Veel van mijn boeken
zijn ook reisverhalen.' Het mooie
aan koken is dat het religie en ras
overstijgt, zegt hij. En hij durft
eindelijk te denken aan ouder
worden. 'De dood is nog nooit
zo duidelijk aanwezig geweest als
in het afgelopen jaar. Iedereen
kent wel iemand die is overleden
aan covid. Daar heb ik van geleerd.
Ik heb iets te verliezen. Dat betekent
dat ik er nu het beste van moet
maken.
Samen eten gaat over hoop, en hoe
we zijn veranderd in de laatste
MEZZA 25
