F 'H
Afscheid van het abnormaal
Susanne en Frank: 'Eindelijk een
bruiloft met alles erop en eraan'
Harrie: 'Het gevoel zal in een vol
stadion alleen nog maar sterker zijn'
I
5
■Mi M
ïT-;\ f
Haar geduld werd
zwaar op de proef
gesteld, maar op
zaterdag 25 september
trouwt Susanne de Geus
dan eindelijk, éindelijk met
haar Frank. ,,Een bruiloft
met de 1,5 meterregel, dat
wilde ik gewoon niet. Ik
vond het echt een schrik
beeld: een diner waarbij
iedereen aan zijn eigen
tafeltje zit te eten. Nu zijn
we daar eindelijk vanaf.
Ik ben er zo blij mee.''
Susanne wilde al heel lang
trouwen. ,,Maar mijn
vriend vroeg me maar niet.
In oktober 2019 gebeurde
dat eindelijk, en toen
kwam corona. We hebben
de datum al twee keer
uitgesteld. De eerste was
26 september 2020, de
tweede 17 april dit jaar.
We hebben de tegenslagen
steeds maar met een lach
proberen op te vangen.
Niet altijd makkelijk.''
Volgende week gaat het
dus gebeuren, een bruiloft
met alles erop en eraan.
Met coronapas, dat wel.
,,Ik hoop dat alle gasten
daar begrip voor hebben,
ook de mensen die niet zijn
gevaccineerd. Dat mogen
ze na al die tijd toch wel
voor ons over hebben.''
et zal voelen als
thuiskomen'',
zegt Harrie
Timmermans over het
stadion van PSV, dat
vanaf 25 september weer
tot de laatste stoel bezet
mag worden. Als voorzit
ter van de supporters
vereniging is hij blij
met de aangekondigde
versoepelingen.
Voetbalsupporters moch
ten al wennen in stadions
die voor twee derde wa
ren gevuld. ,,We speelden
een oefenpotje tegen een
Griekse club. De wed
strijd ging nergens over,
maar voor supporters was
dat wel een geweldig mo
ment. Want het samen
zijn, het vroeg aankomen
bij het stadion, de ontla
ding als we scoren. Dat
hebben we echt gemist.
Als het straks helemaal
vol zit, zal dat gevoel
alleen maar sterker zijn.''
En toch zit Timmermans
met wat gemengde ge
voelens. Niet-gevacci-
neerden moeten zich
laten testen voordat ze
het stadion binnen mo
gen. ,,Ik vind dat voor hen
perspectief ontbreekt om
helemaal zonder maatre
gelen naar het stadion te
gaan. Wij zijn er voor alle
supporters, gevaccineerd
of niet-gevaccineerd.''
JBj
INQUARANTAINE
DAG 550
Ik weet natuurlijk niet hoe u de
laatste dagen van corona beleeft,
maar mij overvalt op momenten
een zekere weemoed. Ik ben blij
hoor: klein en groot weer naar
school en college, u en ik binnen
kort weer naar kantoor en ander
min of meer nuttig werk. Ja, een
klein wonder is het. Zoals we aan
het begin van corona klapten voor
de zorg, zo zou het geen kwaad
kunnen onszelf nu een klein
applausje te gunnen. We hebben
het toch maar gered!
Maar zullen we, zoals we ander
halfjaar lang 'normaal' misten, dat
straks niet ook met 'abnormaal'
gaan doen? Ik wel. Ik sluit net een
Zoom met collega's af. Daarna haal
ik beneden koffie, lekker in mijn
eigen sterkte en loop weer de trap
op naar kantoor. Ik tip de radio aan
en inventariseer onder een stukje
klassiek dat het weer een lange
werkvolle dag wordt. Maar nu even
niet. Dus kan ik zomaar even met
mijn blik en een zoekende vinger
door de boekenkast dwalen, net
naast mijn computer. Ik houd halt
bij de verzamelde gedichten van
Leo Vromans, blaas het stof eraf
en grasduin een beetje door het
oeuvre.
Tineke
Ik moet bekennen dat ik bij Vro-
man, meer dan aan zijn poëzie,
steeds moet denken aan de lange en
onvoorwaardelijke liefde die hij
koesterde voor zijn vrouw Tineke
(gelukkig was het ook andersom).
In een brief aan vriend Jan Greshoff
schreef hij: 'Tineke is zo lief dat ik
er bijna vanillepudding van word.'
En dan val ik zomaar in een paar
gedichten over de kinderkamers
van zijn dochters. Een liefdevolle
opsomming van alles wat er ligt en
staat (poëzie is soms niet meer dan
Zoals we aan
het begin van
corona klapten
voor de zorg,
zo kunnen we
onszelf nu een
applausje
gunnen. We
hebben het toch
maar gered
gestolde verwondering). Ik loop
direct naar de kamer van mijn eigen
kleintjes. Omdat het kan. Glimlach.
Tegelijk zie ik de volle wasmand
staan, die ik direct maar even naar de
waskamer sjouw, was in de machine.
Geef toe: ook niet iets dat ik snel op
kantoor zal herhalen. En terug naar
mijn bureau maar weer, waar ik tik,
de plannen van de dag doorneem,
weer even Zoom en hé: mijn vrouw
de trap naar beneden hoor afstormen.
Ze komt binnen, knuffelt me. ,,Ik ben
weg hoor.'' Ze heeft een klus buiten
de deur, mijn 'Tineke'. ,,Yep. Ik haal
de kinderen straks op'', zeg ik. Nou ja,
u begrijpt het vast wel, die weemoed.
GO WOENSDAG 15 SEPTEMBER 2021
samen het leven vieren
I 1
.**st
Susanne de
Geus en Frank
Ondersteijn uit
Rotterdam gaan
trouwen.
PRIVÉFOTO
'v-
F Harrie
Timmermans,
Ni „„„„ai-,,,,- r»-»i
portersvereni-
ging PSV. FOTO DCI
Frank
Poorthuis
Frank Poorthuis schrijft dagelijks
over het gezinsleven tijdens
corona.
Reageren:
frankpoorthuis@dpgmedia.nl
